Eind mei hoorde wij dat Dax een verstandelijke beperking heeft. Zie ook mijn blog Een-verbazingwekkende–uitslag. Deze mededeling sloeg in als een bom en dat komt vooral door de benaming denk ik.
Deze week heeft de neuroloog mij op het hart gedrukt dat de lage uitslagen van de testen echt kunnen komen door de epilepsie. Het kan allemaal nog veranderen/verbeteren.
Wij hebben daar ook vertrouwen in, en begrijp me niet verkeerd het is geen MUST voor ons. Dax kan en mag zijn wie hij is. Hij bepaalt uiteindelijk zijn tempo ook al heeft de buitenwereld hele andere verwachtingen van kinderen.
Waar zijn we naar opzoek?
Deze uitslag moesten we even verwerken. Bij mij duurt dat niet lang en dan neemt mijn praktische kant het over. Ik moet ervoor zorgen dat hij het juiste onderwijs krijgt. Kleine groepen waarbij er tijd is om hem die extra aandacht te geven die hij nodig heeft. Hij heeft herhaling nodig en vooral iemand die hem een compliment geeft. Ik ben er achter gekomen dat lieve rustige kinderen vaak vergeten kinderen zijn. Zo ook mijn bikkel.
Het moet heel vermoeiend zijn in een grote klas te zitten, al die indrukken elke dag en dan nog de ongemerkte absences die Dax heeft.
De huidige school had hem nog wel willen houden en dat beschouw ik ook als een compliment. Zij zien een gelukkig jongentje, wij echter zien een uitgeput jongentje uit school. Waarom neem ik dan toch deze stap?
Onze zoon verdient ook de kans om zich te ontwikkelen en in een omgeving waar hij zich veilig voelt. Volgend jaar gaat hij naar groep 2 en dan worden de verschillen zichtbaarder. Vaak moeten we lachen om de eerlijkheid van kleine kinderen maar geloof me die kan ook heel hard zijn voor een ander kind. Dax voelt het feilloos aan en het maakt hem onzeker.
Speciaal onderwijs
Oké we waren er over uit dat het Speciaal Onderwijs moet worden. Maar welke school is geschikt? Hij heeft geen gedragsproblemen dus je wilt hem ook niet in een klas vol met kinderen die het wel hebben. Puur op zijn iq (welke niet zo bekeken mag zeggen de de artsen ivm zijn epilepsie die nog niet onder controle was) zou hij naar een school kunnen voor meervoudige gehandicapten. SLIK…..het spijt me en zonder iemand te willen kwetsen daar hoort onze zoon ook niet. Speciale school voor kindjes met epilepsie dan? Prima alternatief maar het is ver weg en dat zal hem echt opbreken elke dag minimaal één uur in een busje.
Nieuwe vorm van onderwijs
Na een rondje gebeld met scholen vertelde een mevrouw mij dat er een nieuwe school komt voor kleuters. Een samenwerkingsverband van alle speciaal onderwijs scholen in deze regio. De bedoeling is dat Dax hier 1 of 2 jaar blijft. We stellen samen een ontwikkelingsplan op en gericht gaan ze hier aan werken. Na deze periode komen zij met een advies welke school het beste voor hem zou zijn. Dit zou ook kunnen betekenen dat hij naar zijn oude school terug kan als hij dat aankan. Werkelijk alles nemen ze mee op leer-, spraak en motorisch gebied. De fysiotherapie is voortaan in school (en wat fijn de praktijk waar hij al 2,5 jaar loopt geeft hier de fysiotherapie).
Vooralsnog komt hij in een klas met 7 andere kinderen, de maximale grote is 10 !! Hij zat nu in een klas van 42 kinderen (welke ze wel na de kring splitste). Op de groep komen 2 juffen en op de gehele school zitten 50 kinderen.
Naschoolse opvang komt ook in hetzelfde gebouw.
Het is een nieuw concept, dus ik kan niet vragen naar ervaringen van andere ouders. Ze zullen vast opstart problemen hebben dat dingen nog niet soepel verlopen. Het gebouw is zeer gedateerd, net als het speelplein.
Maar weet je? Het maakte me niet uit! Ik hoop maar één ding en dat is dat Dax zich thuis voelt. Lieve juffen die hem begrijpen en hem willen helpen. Kinderen die met hem willen spelen en zorgen dat hij met plezier naar school gaat.
Kortom een veilige omgeving waar hij zich kan ontwikkelen. Want wij weten zeker er zit veel meer in ons mannetje dan er het laatste jaar is uitgekomen.
Emotioneel
Met dat ik dit schrijf word ik ook wel emotioneel. We sluiten eerder dan gepland een hoofdstuk af. Het fijne leuke buurtschooltje waar de meeste buurtkinderen naar toe gaan. De leuke ouders die ik heb leren kennen met hun lieve kinderen. De juffen die zo lief zijn geweest voor Dax. We voelde ons er zo thuis. Bedankt voor het afgelopen 1,5 jaar!
Wie weet tot ziens !
Emotionele groet van Kaat
Hey Kaat,
Je weet, ik voel met jullie mee en een regel in je post blijft bij me hangen. Een regel waar ik 100% in geloof en waar ik altijd aan vastgehouden heb , ook bij onze zoon toen hij nog jong was.
“Want wij weten zeker, er zit veel meer in ons mannetje dan er het laatse jaar is uitgekomen” . Geloof daarom niet alleen in Dax maar ook in jezelf. Het is jullie kind en die kennen jullie het beste. Wat anderen (leraren/artsen) ook mogen zeggen of adviseren.
Groetjes Ger
Hoi Ger,
Wij blijven geloven in hem en in ons zelf.
Zware trajecten brengen je vaak ook veel inzichten en wijsheden.
Ik ben blij met de stappen die nu gezet zijn en nu alleen hopen dat de school hem en ons gaat bevallen.
Ik heb er vertrouwen in.
Het belangrijkste is dat je kind zich gelukkig voelt en op een plek zit die bij hem past. Ik vind je moedig en wens je het allerbeste hiermee. Onze is na een tijdje ook overgegaan naar een school in de buurt, dus dit kan nog allemaal goedkomen.
Mia dank je wel voor je reactie.
Dat is zeker het allerbelangrijkste en dat is ook mijn belangrijkste missie: zijn geluk (en dan ben ik ook gelukkig)
Wat fijn dat jullie kind naar zo een leuke school is gegaan (mooie buurt ook in Amsterdam 😉 )
De verwachting is niet dat Dax zijn lagere school nog kan volgen op regulier onderwijs, zou het nog lukken dan is het mooi meegenomen maar voor nu zit hij helemaal op zijn plek. Vooral kritisch blijven kijken wat je kind nodig heeft is denk ik heel belangrijk.
Je zal zien dat hij het hartstikke naar zijn zin gaat krijgen. Onze oudste (nu 26) ging vanaf groep 5 naar speciaal onderwijs. Omdat hij niet meekwam met de rest enzo. Had wat meer aandacht nodig enz. Ook een kleine klas. Ideaal! Hij ontwikkelde zich super. Jasper en Fré op speciale school vanaf hun 3e (voor dove.kinderen) Elke dag ruim uur in de taxi. Maar wel alle extra dingen zoals KNO en logopedie op school! En op de terugweg sliepen ze lekker in de taxi. Ging super! Fré daarna naar reguliere school met tolk (cum laude geslaagd vorig jaar) en mu MBO. Jasper eerst 4 jaar school in Groningen met internaat en daarna reguliere school. (Geslaagd als beste leerling)
Trouwens…oudste ook geslaagd als beste leerling (zorg&welzijn)
Iedereen met een omweggetje, maar wel door een super basis denk ik!
Sterkte en succes!
dank je wel voor je lieve en positieve woorden!
Dat doet een moederhart goed.
Wat fijn dat jouw kinderen het zo goed hebben gedaan….komt vast ook door jouw inzet 😉
Dus vanuit hier een compliment voor jou ! Je bent een geweldige moeder
Mooi geschreven
En idd met een traan een hoofdstuk afsluiten maar wie weet hoe fijn het straks is als hij op zijn eigen tempo kan werken op school.
Nu genieten van de vakantie.
En in je achterhoofd houden dat Dax mag zijn wie die is en dat komt helemaal tot zijn recht op het “nieuwe” onderwijs
Ik heb het altijd als een voorrecht gezien… speciaal onderwijs voor bijzondere kids….ik ben er trots op.
Knuffel Esmeralda
Nog één week school en dan heeft hij vakantie.
Dank je wel voor je positieve berichtje, XXX