Tag: basisschool

Geplaatst op

Een vierdaagse schoolweek door personeelstekort in het basisonderwijs

Wie een beetje de media volgt hoort steeds over personeelstekort in allerlei branches.
Zo reed laatst een dag de trein niet op een bepaald traject omdat ProRail geen personeel had.
Ziekenhuizen hebben standaard mensen te kort. Onze glazenwasser kwam weken niet opdagen en ook hij gaf aan dat hij niet genoeg personeel meer heeft. Soms is het vervelend zoals bij de glazenwasser maar het kan natuurlijk ook heel ernstig zijn als een operatie of behandeling niet door kan gaan omdat er niet genoeg mensen zijn.

Personeelstekort in het onderwijs

Ook in het onderwijs las ik steeds over dat er een te kort is aan personeel.
Ik zie al maanden veel vacatures voorbij komen van basisscholen uit de regio.
Dax zijn (nieuwe) juf voor drie dagen kwam niet opdagen uit het buitenland en school moest het maar zien op te lossen. Gelukkig hadden ze een fijne inval leerkracht gevonden en werd er een nieuwe vacature opgesteld.
De invaljuf werkt ook in een andere klas en al gauw werkte ze dus fulltime in plaats van de afgesproken parttime uren.  Na een aantal weken werd besloten dat de kinderen van Dax zijn klas de woensdagen geen school meer zouden hebben maar zelf (lees met ouders) online schoolwerk moesten maken.

Al gauw bleek dat het niet haalbaar was om de gehele school te voorzien van genoeg leerkrachten die les konden geven. We kregen het nieuws dat tot aan de kerstvakantie de gehele school vier dagen les zou krijgen. De woensdagen is de school gesloten.

Onvrede bij ouders

Je kunt begrijpen dat als je werkende ouder bent dat dit kan zorgen voor een uitdaging.
Veel ouders waren dan er ook niet blij mee! Een speciale ouderavond werd ingelast om alle vragen te beantwoorden. Er was een hoop onvrede merkte ik bij de ouders.

Door ziekte werk ik niet meer (jammer genoeg) maar ben ik volledig afgekeurd.  zie mijn eerdere blog: Nooit meer werken vanaf vandaag: een brief aan mijn collega’s
Ik heb te dealen met elke dag veel pijn en weinig energie. Vaak baal ik ervan maar nu ben ik “blij” dat ik alle dagen thuis ben. Ik heb er geen stress van.
Heel eerlijk gezegd vind ik het ook wel relaxed, niet ‘s morgens van alles te hoeven en door de regen te fietsen. We starten de dag rustig op.

Als je kind moeilijk kan leren

Dax heeft een zeer moeilijk lerend niveau en kan eigenlijk alleen leren in een één op één setting.
Samen gaan we elke week aan de slag met zijn online oefeningen. Ik kan hem bij elke opgave helpen (dit is meestal ook echt nodig). Soms lopen de frustraties bij hem hoog op want ik leg soms de dingen anders uit of hij vindt dat hij teveel werk heeft. Meestal gaat het erg fijn samen. We wisselen de opdrachten af met tablettijd, pannenkoeken bakken of een andere uitgebreide lunch maken. We dansen samen even op een disconummer of kijken even wat TikTok filmpjes als beloning.
Het is, ondanks de nare reden dat ik thuis ben en niet meer werk, een zege dat ik deze tijd voor hem heb.

Mama vindt het soms ook lastig

Het heeft ook een andere kant merk ik: het is zéér confronterend om te zien hoe ontzettend moeilijk Dax kan leren. Dat je iets uitlegt, hij het dan snapt, maar bij de volgende keer hij weer alles vergeten is. Dit past helemaal bij de epilepsievorm ESES dus het is mij niet vreemd. Evengoed raakt het mij wel. Zien hoe simpele dingen (voor menig ander kind) voor hem zo moeilijk is. Dat het automatiseren van nieuwe vaardigheden zoveel herhalingen vergt en soms dan ook niet blijft hangen.
Hij begint zelf ook steeds meer door te hebben dat er veel andere kinderen zijn die veel beter zijn in dingen. Het maakt hem soms verdrietig en heel eerlijk mij ook.

Ik probeer een goede manier te vinden zodat samen leren leuk blijft. Over het algemeen slaag ik er best goed in merk in (hey las je dat? Ik durfde mijzelf een compliment te geven)
Ook heb ik me voorgenomen dat ik ook de tijd ga benutten om hem juist andere dingen te leren.
Hij leert van dingen in de praktijk zien en doen. Dus als het kan gaan we er soms ook op uit. Genoeg Musea die hij en ik nog willen zien.

Een break in de week kan ook fijn zijn

Dax heeft regelmatig minder energie als je van een 9 jarige zou verwachten. Dit komt omdat zijn nachten zo onrustig zijn in zijn brein met epileptische activiteiten. Ik denk dat een vierdaagse schoolweek voor hem heel fijn zijn. Ik merk aan alles dat het hem enorm goed doet.
Als we samen moe zijn na een ochtend leren dan kijken we liggend op de grote bank in de middag lekker een film.
Ik kan me zo voorstellen dat het voor meer kinderen fijn is om een break te hebben midden in de week.
Dat leerkrachten dit op donderdag ook merken in de klas.

 

Kaat Krabbelt thuisschool

Genieten van de tijd samen

Ouders die werken en met hun handen in het haar zitten, ik leef met jullie mee.
Het is echt een noodgreep denk ik vanuit school.
Ik ben benieuwd of het na de kerstvakantie weer een vijf daagse schoolweek wordt?
Tot die tijd? Geniet ik ervan dat ik mijn zoon thuis heb. We zoeken samen een manier om de dagen zo goed en leuk door te komen. Het belangrijkste is voor mij: dat we er beide geen stress van hebben en als schoolwerk niet kan om welke reden dan ook dat het dan maar zo is.
Gezien het feit dat hij zeer moeilijk lerend niveau (uit boeken en schoolse materie) heeft maak ik me niet te druk: er zijn zoveel andere manieren om je kind dingen te leren.

Groeten van  ThuisJuf Kaat

Geplaatst op

Schooljaar 2019/2020 wat was je uniek

Het is overduidelijk afgelopen schooljaar is een jaar geweest om nooit te vergeten.
Zowel mijn zoon als ik zullen de lesmaanden vanaf maart 2020 herinneringen als gekke maar hopelijk ook leuke maanden.
Het jaar waarin Dax 12 weken niet naar school ging vanwege de Corona Pandemie.

Hoe het begon

Het schooljaar begon zoals de meeste jaren.
Even wennen aan de nieuwe juf en de samenstelling van de klas.
Dax heeft geboft met weer een hele lieve juf en zat met een aantal klasgenootjes in de klas die hij al kende van het jaar ervoor.
Vanaf dag één is hij lachend naar deze school gegaan.
Kleine klassen, goede begeleiding en vooral dat je er mag wezen inclusief de eventuele beperkingen die je hebt.

Wat kon er beter?

Het enige kritische puntje wat ik heb dat hij te veel en te lang stof heeft herhaald.
Een stapje terug voor de succeservaring te beleven en daarmee je zekerder voelen ben ik helemaal voor.
Hij hoefde niet op zijn tenen te lopen en kon zich hierdoor op andere vlakken beter ontwikkelen.
Echter qua rekenen, schrijven en algemene kennis is hij niet veel verder gekomen dan het jaar ervoor.
Hier ben ik achter gekomen toen ik thuis les gaf en de oude lesboeken van vorig jaar erbij pakte. Jammer, ik denk dat er meer uit te halen viel dit jaar.

Die zondag met de bizarre mededeling

Zondag 15 maart kondigde het kabinet aan dat de scholen dichtgingen (tot in ieder geval 6 april).
Het kwam niet als een verrassing voor mij. Ik had zelf al bedacht dat als de scholen niet dichtgingen ik Dax thuis zou houden. De beelden in de landen om ons heen zorgde ervoor dat ik me zorgen ging maken. Ik val dubbel en dwars in de risicogroep en er was maar één doel: Corona buiten ons gezin te laten.

De pyjama-school werd opgericht

Las ik overal dat (vooral) moeders heel gestructureerd aan de slag gingen, normale tijd opstaan en aankleden. Hele werkschema’s van school verschenen op borden. Urenlang huiswerk maken en ik las vooral heel veel stress bij ouders.
Ik besloot de pyjama-school in te voeren. We bleven wat langer in bed en startte de dag rustig op.
De lessen werden gegeven in pyjama en dat voelde relaxed. We aten pannenkoeken en andere uitgebreide lunches. We bakte taarten zo nu en dan.

 

thuisonderwijs

We speelden in het begin in het donker buiten, zodat we zo min mogelijk andere mensen tegen kwamen. We gingen Pokemons vangen in allerlei buurten van onze stad.
We hebben enorm geboft met het mooie weer die maanden. Dax mocht niet met vriendjes buiten spelen en wij zijn vooral al die weken samen geweest.
Het was gezellig!
Ik heb er alles aangedaan om het zo leuk mogelijk te maken. Na twee maanden begon Dax wel zijn vriendjes meer en meer te missen.
Niet alleen zijn vriendjes mistte hij maar ook de juffies. Hij maakte een vlog voor ze die je kunt zien op you tube: Juffies ik mis jullie  (mocht je Dax blij willen maken geef een duimpje en abonneer op zijn kanaal)

 

pokemons vangen

Complimenten voor onze school. Zij voerde de druk niet op. Het doel was stof te blijven herhalen en vooral geen stress te creëren bij het kind of de ouders. Ik kreeg huiswerk waar ik om vroeg. Juf Erica speelde via een live verbinding op haar gitaar en zong samen liedjes met Dax.

Ik durfde het niet aan

Toen uiteindelijk de kinderen weer naar school mochten op 11 mei hield ik Dax nog thuis.
Hij was wel teleurgesteld, zeker omdat veel mensen bijvoorbeeld aan hem vroegen: ben je blij dat je weer naar school mag? Hij snapte het wel waarom ik het nog niet aandurfde. Hij weet dat mijn gezondheid niet goed is. Ik had me voorgenomen het nog twee weken aan te kijken. Als de besmettingscijfers na twee weken niet extreem waren toegenomen zou ik mijn zoon weer naar school laten gaan.
Gelukkig bleef toename van de cijfers uit en kon mijn zoon in juni weer naar school.
Dolblij en gelukkig fietste we weer naar school.
Duidelijke instructies mee qua handenwassen en andere veranderingen op school.
Ik moest even wennen dat ik niet meer mee naar binnen mag. Vond dat altijd zo gezellig. Sfeerproeven in de klas en contact houden met de juf.

Schooljaar 2020

Het jaar waar ze niet op schoolreisje gingen. We geen schoolfoto krijgen van hem alleen (wel een groepsfoto). Het schooljaar waarin mijn zoon (en moeders) wat extra kilo’s aankwamen door al die lekkere lunches en taartjes. Het jaar van de angst of wij wel bespaard zouden blijven van het akelige Corona Virus. De grijze haren kregen vrij spel bij mama en zoonlief kreeg een lang kapsel.
Het jaar waarin we nauwelijks meer andere mensen zagen en als we wel familieleden of vrienden zagen dan bleven we op een afstand, en dat voelt tot aan de dag van vandaag niet fijn.
Knuffelen met opa en oma waar Dax zo graag altijd kwam was verboden.
Weekendjes weg en de zomervakantie naar Frankrijk werden geannuleerd.
Kleding werd/wordt voornamelijk online gekocht en dokters afspraken gingen voornamelijk telefonisch.
Schooljaar 2020 was het jaar van extreme veranderingen voor ons maar eigenlijk voor iedereen in de wereld.

Heeft het ons ook iets moois gebracht?

Toch heeft het ook veel mooie momenten en herinneringen gebracht.
Alleen aangewezen op elkaar en genieten van de kleine dingen.
Dansen in de huiskamer, eten van een restaurant thuis laten bezorgen.
Zou Dax pas als hij tien jaar was een mobiel krijgen, kreeg hij hem in de corona crisis.
Zo kon hij videobellen met zijn lieve tante en opa en oma, of met vriendjes.
Besloot hij graag Pokemons te willen vangen en verkende we de hele stad.
Kaartjes per post werden weer massaal verstuurd en dat bezorgde Dax elke keer weer een glimlach.

 

brief aan oma

 

En dan ons allergrootste geluk: we zijn nog gezond!
Ook de mensen om ons heen zijn niet getroffen en ik hoop met heel mijn hart dat dat zo blijft.

Lieve Dax,
Ik hoop dat je terug kijkt op een mooi schooljaar.
Met mamajuf die er niet zoveel van bakte op de pyjamaschool maar die wel haar best deed.
Een jaar waarin de juffen van school zich zo hebben ingezet voor een leuk schooljaar ondanks dat alles anders was dan ooit te voren.
Met heel mijn hart hoop ik dat volgend schooljaar weer een beetje “normaal” wordt en waarin jij onbezorgd kan genieten van het schoolse leven en het leven daar buiten.

Ik ben enorm trots op jou dat je al die weken nauwelijks hebt gemopperd.
Dat je samen met je ouders het beste ervan hebt gemaakt.
Ook al wordt de zomervakantie ook heel anders als anders we gaan er gewoon iets gezelligs van maken, want daar zijn we enorm goed in!

Groetjes Kaat

 

Geplaatst op

Speciaal onderwijs: goede keuze geweest?

Speciaal onderwijs

 

Nog zeven dagen telt het schooljaar en dan heeft Dax zijn eerste jaar op het speciaal onderwijs erop zitten. Tijd om het afgelopen jaar te evalueren.
Is het de juiste keuze geweest? Wat maakt deze school anders dan zijn vorige school? De belangrijkste vraag wat mij betreft: Hoe is het met Dax? Bevalt het hem op deze school?

In mijn blog Help mijn kind moet naar speciaal onderwijs kon je lezen hoe we tot de keuze kwamen om Dax naar speciaal onderwijs te laten gaan. Ik ben oprecht zo blij dat ik deze keuze (en gevecht) heb gemaakt!

Wat maakt deze school anders?

Allereerst natuurlijk de grootte van de klassen. Het maximaal aantal kinderen was 13 en dan stond er één juf en één onderwijsassistent voor de klas. In het begin waren er minder kinderen dus je kind is ervan verzekerd om genoeg aandacht te krijgen. De juf heeft de gelegenheid jouw kind goed te leren kennen en één op één aandacht te geven.
De structuur die ze hanteren geeft de kinderen duidelijk rust en dat trekt zich door naar een rustiger kind thuis.
De logopedie en de fysiotherapie op school zorgen voor minder ren acties van de ene naar de andere afspraak. Door de korte lijnen met de leerkrachten sluit alles op elkaar aan.
Deze school was nieuw opgestart en hierdoor klein qua leerling aantallen. De kinderen en de leerkrachten kennen elkaar allemaal. Het voelt als thuis komen.

Niet denken in problemen en onmogelijkheden van je kind maar stimuleren wat je kind wel kan.
Zijn vertrouwen gewonnen en zo aan de hand van één van de juffen nieuwe stappen durven maken.
Was knippen al een enorme uitdaging, kan hij nu een figuur uit knippen.
Het heeft me verbaasd hoeveel letters Dax het afgelopen jaar heeft geleerd.

Juiste keuze?

Volmondig roep ik JA!
De afgelopen maanden heb ik veel contact gehad met ouders die ook voor deze keuze staan.
Ik merk dat veel ouders er alles aan doen om hun kindjes op regulier onderwijs te houden.
Soms vraag ik me af: voor wie willen ze dat ? Vinden deze ouders het een soort van falen?
Ik adviseer deze ouders ga eens kijken op de speciaal onderwijs school waar je over twijfelt.
Wat mij betreft zeg ik: alle kinderen zouden zoveel aandacht verdienen. Onderwijs op maat en niet in het gareel mee moeten lopen aan de eisen die iemand heeft gesteld aan de groep waarin het kind zit.

Tegenvallers?

Ik heb niet echt fanatiek contact met ouders van deze school.
Had je op de vorige school meer gezellige momenten met de ouders, zijn hier de ouders meer op zichzelf of je ziet ze niet doordat de kinderen met busjes komen. Heel eerlijk gezegd zijn er ook een grote groep ouders die nagenoeg niet met andere praten of zelfs fatsoenlijk gedag kunnen zeggen.
Hoor ik veel ouders op reguliere scholen mopperen over dat ze zo vaak gevraagd worden voor hulp mis ik deze betrokkenheid wel eens. Ook bij feesten zoals kerst is er niet een gezellig samen zijn met de ouders. Ik snap trouwens wel dat grote drukke feesten niet voor elk kind is weg gelegd die gevoelig is voor veel prikkels etc.
Geen ronsel praktijken op het speeltuin voor speelafspraakjes. Aan de ene kant rustgevend aan de andere kant vind ik het voor Dax wel jammer. Gelukkig komen de kindjes uit de buurt wel bij ons spelen.

Hoe gaat het met Dax?

Ik zie een heel blij kind en dat is de belangrijkste graadmeter voor mij.
Van een onzekere kleuter naar een jongen die klaar is voor groep 3.
Van de kont tegen de krib omdat hij dingen moeilijk vond naar “van proberen kun je leren” en verrek laten dingen na veel proberen dan toch nog lukken.
In zijn rapport schrijven de juffen: Je bent een lieve, vrolijke jongen in de groep. Dax, je hebt veel geleerd dit jaar! Je bent een Topper. Wij zijn heel trots op je en wensen je veel plezier in de volgende groep.
*Slik* ik moest een traantje weg pinken. Zijn rapport laat verbeteringen zien en het is meer dan ik had kunnen dromen.

LWOE

Het landelijk Werkverband Onderwijs en Epilepsie kan ouders, leerkrachten en begeleiders op scholen helpen om een doelgerichte aanpak op te stellen. Welk type onderwijs je kind ook volgt.
Ik kan ouders met een kindje met epilepsie dit erg aanraden. De mevrouw die ons begeleid kan op school inzicht geven wat de epilepsie voor gevolgen heeft tijdens het leren. Ze kunnen de kinderen of leerkrachten uitleggen wat epilepsie inhoudt en hoe te handelen bij een aanval.
Twee keer per jaar hebben we een gesprek met de leerkrachten op school en onze begeleidster van het LWOE. Onze begeleidster was verrast hoe goed Dax het eigenlijk heeft gedaan ondanks dat zijn epilepsie totaal niet onder controle is. Het vraagt veel van zijn energie thuis maar dat hebben we nu geaccepteerd. Zolang hij maar gelukkig is op school en daar niet over zijn grenzen gaat.

Allerliefste juffen

De juffen van Dax ik vind ze zo enorm betrokken, deskundig en vooral lief!
Mijn een beetje pijn in mijn hart gaan we ze gedag zeggen. Ik had Dax eigenlijk gegund om nog een jaar bij deze toppers te blijven maar hij is klaar voor groep 3 en de kleuters gedag te zeggen.
Als je heel vaak je zorgen om je kind moet maken dan is het zo fijn als je hem met gerust gevoel op school kan achterlaten. Dat zij zijn grenzen bewaken en ons bellen als hij beter naar huis kan.
’s Avonds nog een mailtje krijgen van de juf om te vragen hoe het met je zieke zoon gaat, het lijkt zo een klein gebaar maar dat maakte nou net het verschil.
Je kind is niet één van zovele kinderen in de klas maar jouw kind doet er ook ECHT toe!
In een hele zware periode een mail krijgen van de juf die zegt dat je een goede moeder bent is hartverwarmend. Dax is stapel op zijn juffies en ik hoop dat hij volgend jaar ook juffies (en het liefst een meester maar die zijn zeldzaam) krijgt die hem snappen en hem het gevoel geeft dat hij goed is zoals hij is.
Juffen jullie hebben het verschil gemaakt! Door jullie lieve aanpak kan ik zeggen dat deze keuze de beste keuze is geweest van de afgelopen jaren in Dax zijn leventje.
Bedankt dat jullie er voor ons waren.

Trots

Lieve Dax, mama is zo trots op jou!
Je hebt zoveel doorstaan en met jouw warme karakter heb je mensenharten veroverd.
Je bent vaak heel hard voor jezelf en dat maakt me wel eens verdrietig  maar je bent een echte BIKKEL ! De stomme epilepsie (zoals je het zelf noemt) heeft je er niet onder gekregen.
Je kan veel dingen niet zoals leeftijdsgenootjes maar dat geeft niet lieve jongen.
Stap voor stap kom je er wel en na de zomer stap je je nieuwe klas binnen en ben je ineens geen kleuter meer. Soms zou ik willen dat ik net zo een doorzetter was als jij bent.
Jij bent de wereld voor mij !

Speciaal onderwijs ik kijk er heel anders tegen aan na afgelopen jaar.
Het onderwijs is er niet speciaal maar onze kindjes wel!

Groetjes Kaat

Geplaatst op

Wat maakt deze nieuwe school nou zo speciaal?

speciaal onderwijs

Het zal je niet ontgaan zijn de scholen zijn weer begonnen!
In Noord-Holland moesten de kinderen vanaf maandag weer naar school en dat was een speciale dag voor ons.

Speciaal onderwijs
In juli vertelde ik al dat Dax naar speciaal onderwijs zou gaan in mijn blog: help-kind-moet-naar-speciaal-onderwijs. Het betreft een totaal nieuwe school dus ik kon van te voren niet peilen naar ervaringen van andere ouders.
Compleet blanco qua gevoel en gedachtes gingen we maandag naar deze nieuwe school. Nu ik dit zo typ realiseer ik me dat dit toch niet helemaal waar is. Want weet je? Eigenlijk was ik best nerveus, had ik de nacht ervoor slecht geslapen. Dit zat hem meer in het feit dat zij op deze school Dax nog nooit hadden gezien. Zijn geschiedenis niet goed kennen.

We hebben in zo’n kort tijdbestek (wat andere onmogelijk hielden) voor elkaar gekregen dat Dax op deze school zou komen. Dat op het moment dat de aanname rond was de schoolvakantie begon. Dax had de school, de leerkrachten niet kunnen zien en andersom dus ook niet.
Je kind achterlaten bij mensen die niet weten tegen welke dagelijkse dingen hij aanloopt, niet weten hoe zijn epilepsie zich kenmerkt etc voelde spannend.

Trots
Onze zoon, had hij ook last van spanningen? Nee! Ik heb in de vakantie paar keer geprobeerd hem voor te bereiden en we hebben samen de dagen afgeteld. Het deed hem (op het oog) niks, hij keek er naar uit en liet alles over zich heen komen.
Vol trots stapte hij maandag het nieuwe schoolplein op. De rode loper lag uit en wat leerkrachten stonden ons al op te wachten.
Ik ben zo verschrikkelijk trots op onze zoon, hoe hij omgaat met dit soort nieuwe situaties. Soms zou ik willen dat ik wat meer op hem lijk in dat opzicht.

Per abuis hebben ze Dax in groep 3 geplaatst, zelf hadden ze dat nog niet door. Toen ik had aangegeven dat ik hier geen goed gevoel over had zijn ze gelijk in actie gekomen. Ik voelde me gehoord en begrepen en Dax zit vanaf vandaag in een kleuterklas.

Wat maakt het verschil?
Wat maakt deze school nou anders dan zijn vorige school?
Hij zit nu in een klas met 9 kinderen en de meeste dagen zijn er 2 juffen aanwezig. Kortom er is zoveel meer tijd voor persoonlijke aandacht.
Hulp als je nog niet zo zelfstandig bent is geen probleem, medicatie toedienen kan ook. Niet meer na schooltijd naar fysiotherapie en logopedie maar dit gaat eerdaags onder schooltijd gebeuren.
Was ik eerlijk gezegd misschien een beetje bang voor hoe andere kinderen zouden zijn/zich gedragen (ik ben maar eerlijk) ik zie helemaal niks anders aan de andere kinderen ! Net als mijn eigen zoon, gewoon kindjes die extra aandacht nodig hebben. Ik hoop dat Dax gaat inzien dat hij niet de enige is die zich niet kan meten aan de standaarden die zoveel mensen/instanties van onze kinderen verlangen.
Dat hij zich nu in zijn eigen tempo kan ontwikkelen in plaats van te overleven zoals hij steeds moest doen. Dat overleven kostte bergen energie en deed zijn zelfvertrouwen niet goed.

Hij mist wel zijn oude klasgenootjes, maar de meeste wonen in de buurt dus afspreken moeten we anders gaan regelen. Eerst maar wennen aan deze nieuwe school.

Blij
Over een uur mag ik weer op het schoolplein staan. Beetje onwennig nog want ik ken nog geen andere ouders. Ik zal een voorbeeld nemen aan onze zoon en open staan voor nieuwe contacten en ervaringen.
Ik heb vertrouwen in deze gekozen nieuwe weg voor Dax. We zullen heus nog wel “verbeterpunten” tegen komen maar voor nu ben ik blij.

Lieve Dax, weet je wat deze school zo speciaal maakt?
Dat JIJ erop zit !
Kleine dappere strijder die elke nieuwe uitdaging durft aan te gaan.
Met jouw open persoonlijkheid heb je de eerste twee dagen al harten weten te veroveren. Jij bent niet alleen een verrijking voor deze school maar ook elke dag voor ons leven. Je hebt geen idee hoeveel mensen jij laat lachen en van jou kunnen leren. Veel plezier op je nieuwe school !

 

Groetjes van een hele blije en trotse moeder,

Kaat

 

Geplaatst op

Help! mijn kind moet naar speciaal onderwijs

Eind mei hoorde wij dat Dax een verstandelijke beperking heeft. Zie ook mijn blog Een-verbazingwekkende–uitslag. Deze mededeling sloeg in als een bom en dat komt vooral door de benaming denk ik.
Deze week heeft de neuroloog mij op het hart gedrukt dat de lage uitslagen van de testen echt kunnen komen door de epilepsie. Het kan allemaal nog veranderen/verbeteren.

Wij hebben daar ook vertrouwen in, en begrijp me niet verkeerd het is geen MUST voor ons. Dax kan en mag zijn wie hij is. Hij bepaalt uiteindelijk zijn tempo ook al heeft de buitenwereld hele andere verwachtingen van kinderen.

Waar zijn we naar opzoek?
Deze uitslag moesten we even verwerken. Bij mij duurt dat niet lang en dan neemt mijn praktische kant het over. Ik moet ervoor zorgen dat hij het juiste onderwijs krijgt. Kleine groepen waarbij er tijd is om hem die extra aandacht te geven die hij nodig heeft. Hij heeft herhaling nodig en vooral iemand die hem een compliment geeft. Ik ben er achter gekomen dat lieve rustige kinderen vaak vergeten kinderen zijn. Zo ook mijn bikkel.
Het moet heel vermoeiend zijn in een grote klas te zitten, al die indrukken elke dag en dan nog de ongemerkte absences die Dax heeft.
De huidige school had hem nog wel willen houden en dat beschouw ik ook als een compliment. Zij zien een gelukkig jongentje, wij echter zien een uitgeput jongentje uit school. Waarom neem ik dan toch deze stap?
Onze zoon verdient ook de kans om zich te ontwikkelen en in een omgeving waar hij zich veilig voelt. Volgend jaar gaat hij naar groep 2 en dan worden de verschillen zichtbaarder. Vaak moeten we lachen om de eerlijkheid van kleine kinderen maar geloof me die kan ook heel hard zijn voor een ander kind. Dax voelt het feilloos aan en het maakt hem onzeker.

Speciaal onderwijs
Oké we waren er over uit dat het Speciaal Onderwijs moet worden. Maar welke school is geschikt? Hij heeft geen gedragsproblemen dus je wilt hem ook niet in een klas vol met kinderen die het wel hebben. Puur op zijn iq (welke niet zo bekeken mag zeggen de de artsen ivm zijn epilepsie die nog niet onder controle was) zou hij naar een school kunnen voor meervoudige gehandicapten. SLIK…..het spijt me en zonder iemand te willen kwetsen daar hoort onze zoon ook niet. Speciale school voor kindjes met epilepsie dan? Prima alternatief maar het is ver weg en dat zal hem echt opbreken elke dag minimaal één uur in een busje.

Nieuwe vorm van onderwijs
Na een rondje gebeld met scholen vertelde een mevrouw mij dat er een nieuwe school komt voor kleuters. Een samenwerkingsverband van alle speciaal onderwijs scholen in deze regio. De bedoeling is dat Dax hier 1 of 2 jaar blijft. We stellen samen een ontwikkelingsplan op en gericht gaan ze hier aan werken. Na deze periode komen zij met een advies welke school het beste voor hem zou zijn. Dit zou ook kunnen betekenen dat hij naar zijn oude school terug kan als hij dat aankan. Werkelijk alles nemen ze mee op leer-, spraak en motorisch gebied. De fysiotherapie is voortaan in school (en wat fijn de praktijk waar hij al 2,5 jaar loopt geeft hier de fysiotherapie).
Vooralsnog komt hij in een klas met 7 andere kinderen, de maximale grote is 10 !! Hij zat nu in een klas van 42 kinderen (welke ze wel na de kring splitste). Op de groep komen 2 juffen en op de gehele school zitten 50 kinderen.
Naschoolse opvang komt ook in hetzelfde gebouw.

Het is een nieuw concept, dus ik kan niet vragen naar ervaringen van andere ouders. Ze zullen vast opstart problemen hebben dat dingen nog niet soepel verlopen. Het gebouw is zeer gedateerd, net als het speelplein.
Maar weet je? Het maakte me niet uit! Ik hoop maar één ding en dat is dat Dax zich thuis voelt. Lieve juffen die hem begrijpen en hem willen helpen. Kinderen die met hem willen spelen en zorgen dat hij met plezier naar school gaat.
Kortom een veilige omgeving waar hij zich kan ontwikkelen. Want wij weten zeker er zit veel meer in ons mannetje dan er het laatste jaar is uitgekomen.

Emotioneel
Met dat ik dit schrijf word ik ook wel emotioneel. We sluiten eerder dan gepland een hoofdstuk af. Het fijne leuke buurtschooltje waar de meeste buurtkinderen naar toe gaan. De leuke ouders die ik heb leren kennen met hun lieve kinderen. De juffen die zo lief zijn geweest voor Dax. We voelde ons er zo thuis. Bedankt voor het afgelopen 1,5 jaar!
Wie weet tot ziens !

Emotionele groet van Kaat