Zondagmiddag, een dag zoals vele andere dagen.
Eindelijk mooi weer en we waren er lekker op uit geweest naar de kinderboerderij. Net thuisgekomen en het relaxen kon beginnen.
Wat een zalige dag was het TOT we ineens dat kabaal hoorde vanuit de gang.
Van de trap afgevallen
Dax was onderweg naar zijn eigen kamer op de eerste verdieping.
Ineens hoorde ik een hoop gestommel, een harde gil en een oorverdovend gehuil.
Verdorie mijn kind was van de trap gevallen.
Snel rende ik naar de gang maar ik zag Dax niet op of onder de trap liggen.
Hij lag in een gekke houding achter de deur.
OMG mijn jongen is van ruim twee meter van de trap naar beneden gevallen.
Niet via de treden maar via de opening aan de zijkant van de trap.
Mijn hart leek even te stoppen met slaan, adem in en uit moeders en Handel!
Hij lag beetje in een gekke houding en in een reflex heb ik hem recht gelegd en vooral getroost.
Geen bloed was mijn eerste observatie. Huilen is een goed teken dacht ik.
Het viel gelukkig mee
Misschien niet het slimste maar ik heb hem soort van opgetild en meegenomen naar de bank.
Daar rustig bekijken wat er aan de hand is.
Mijn cadeaudochter de buurvrouw laten roepen zodat zij even mee kon kijken en denken.
Hij was vrij alert, wel wat pijn aan zijn rechter arm maar kon alles goed buigen.
Geen hoofdpijn en niet misselijk.
We concludeerde wat hij ontzettende geluk heeft gehad.
Hij trok wel wat wit weg en ik heb hem genesteld op de bank met een dekentje. Als hij maar geen epileptische aanval krijgt dacht ik, de noodmedicatie bij de hand gehouden.
Emmer naast hem voor het geval hij misselijk zou worden. Dit zou echter niet gebeuren.
Ik zou het aankijken en mocht ik ongerust raken dan wilde de buurman ons brengen naar het ziekenhuis aangezien mijn man aan het werk was.
Wel of niet naar een arts?
Pvieuw wat was ik geschrokken. Gelijk grijze haren rijker.
Wat een geluk dat hij zo is gevallen. We waren er inmiddels achter gekomen dat hij vanaf bovenaf heeft geprobeerd de huiskamerdeur dicht te doen.
Hij irriteerde zich aan het gehuil van zijn neefje.
Toen hangend over de rand is hij naar beneden gevallen.
Net voor het slapen gaan merkte ik wel dat hij een iets dikke rechterhand had en pijn aan zijn pols.
Ik heb hem een paracetamol gegeven en hoopte op een goede nacht en in de ochtend zou ik de situatie weer beoordelen.
’s Nachts bij me laten slapen, in de nacht twee keer wakker gemaakt en hij was alert. Verder heel goed geslapen eigenlijk.
De eerste dag van de vakantie, Dax werd voor zijn doen wat later wakker.
Ik heb gelijk even naar pols gekeken. Ik zag er niks aan.
Als ik erin kneep gilde hij het wel uit en ook zijn hand bewegen was pijnlijk.
8 uur gelijk de huisarts gebeld en we mochten om 9;30 uur komen.
De huisarts vond het net als ik verstandig om een foto te laten maken.
Hij was ook wel beetje geschrokken van de hoogte maar vond hem er verder goed uit zien en reageren.
Mama voelde zich schuldig
De röntgenfoto wees uit een breuk in de pols. Aiiii dus toch.
We moesten naar de Spoed Eisende hulp voor een gesprek en onderzoek.
De arts liet me nog schuldiger voelen door te zeggen dat als een kind vanaf deze hoogte valt een opname noodzakelijk is. Ter observatie.
Wel had ik goed opgelet of hij alert was gebleven en in de nacht twee keer wakker gemaakt.
Maar dit deed mijn moederhart even geen goed.
Hoezo was ik gisteren niet naar ziekenhuis gegaan?
Maar ik was niet de enige die dacht het hoeft niet.
Ik heb ’s nachts onrustig geslapen en het hele voorval bleef ik aan denken.
Vooral dankbaar dat het zo was afgelopen, het zo anders kunnen zijn als hij bijvoorbeeld verkeerd op zijn rug of hoofd was gevallen.
Lieve woorden
Op de SEH hebben ze Dax volledig nagekeken.
Pols gebroken en deze moest ingegipst worden.
Behalve pijnlijke rug geen verdere conclusies.
De lieve vrouwelijke gipsmeester (of heet ze gipszuster?) stelde mij gerust.
Dit soort breuken komen vaak pas één dag later aan het licht.
Het beleid om kinderen nacht te laten slapen geldt voor kinderen onder de twee.
Ze zei: je hebt er alles er aan gedaan om hem in de gaten te houden. Hulp in geschakeld van de buren en hem s nachts niet alleen gelaten. Je hoeft je niet schuldig te voelen.
Door deze nuchtere medewerkster voel ik me weer beetje minder een loedermoeder.
Slechte timing
Tweeënhalve week moet hij gips en daarna nog een week rustig aan doen.
Hey de wereld vergaat er niet van.
Wel vind ik het ontzettend sneu dat hij aanstaande zaterdag zijn kinderpartijtje heeft.
Een uur lang je uitleven in een trampoline centrum. Uhhhh dat zal hem voor Dax niet worden.
We laten het wel doorgaan maar hij zal echt rustig aan moeten doen.
De salto leren maken moet maar een andere keer.
Deze moeder voelt zich binnen vierentwintig uur tien jaar ouder.
Man o man wat ben ik geschrokken.
Volgens de artsen was het een geluk dat Dax hyper mobiel is, zo heeft hij de harde klap goed kunnen opvangen zonder al te veel te breken. Hey heeft hij ook een keer mazzel *grinnik*
Dax vindt zijn gips stoer al is het wel jammer dat veel dingen nu niet kunnen in de vakantie.
We bedenken vast wel leuke activiteiten die wel kunnen.
Geschrokken groet,
Kaat
