Evaluatie eerste periode nieuwe school en reizen met leerlingenvervoer

In mijn vorige blog vertelde ik jullie dat we na lang wikken en wegen hebben besloten om Dax van een SBO school naar een SO te verplaatsen. Hierdoor moet hij ook reizen met het leerlingenvervoer.
Blog gemist? Lees hem hier: Van school veranderen: van speciaal basisonderwijs naar speciaal onderwijs

Hoe is de eerste periode gegaan?

Het is nu herfstvakantie en de eerste periode zit erop.
Ik kan niet anders zeggen dat het supergoed is gegaan.
Vanaf dag één is Dax met plezier naar deze school gegaan.
Ik vind het best dapper, als enige nieuwe in de klas.
Wij hadden het begrepen als hij het spannend had gevonden,
er tegenop had gezien maar hij is vol vertrouwen het nieuwe schoolavontuur ingestapt.

In een evaluatiegesprek vertelde de juf: dat ze een hele lieve en blije jongen zien.
Hij heeft gelijk zijn plek gevonden in de klas en ook contacten gelegd met kinderen uit de andere klas tijdens het buitenspelen. Hij is erg geliefd en de kinderen willen veel met hem spelen.
Opvallend vond ze dat hij enorm behulpzaam is, helpt bijvoorbeeld vaak andere kinderen als ze problemen hebben met hun chromebook.

Wat is er anders?

Het grote verschil wat ik merk is dat hij niet meer overprikkeld thuis komt. Ondanks de lange dagen gaat hij blij naar school en komt hij blij thuis.
Hij zit in een klas met 11 kinderen (dit zijn er vier minder dan vorig jaar) en deze klas heeft ook continue een onderwijsassistent tot de beschikking. Op de vorige school was het één onderwijsassistent per twee klassen.
RUST en heerst zoveel meer rust in de klas en school en dit doet Dax duidelijk heel goed.
Hij krijgt echt les op zijn niveau en wordt minder overvraagd. Hij begint weer meer zelfvertrouwen te krijgen.
Geen extreem pestgedrag in de klas of heftige incidenten. Toen Dax één keer werd uitgedaagd door een jongen en hij hem wilde intimideren durfde Dax voor zichzelf op te komen en heeft dat gedrag gelijk de kiem in gesmoord. Ik was zo trots en blij! Hij voelde zich kennelijk veilig genoeg om dat te doen.

Ondanks de lange dagen is Dax veel minder vermoeid dan voorheen. Ik had met school afgesproken dat Dax in het begin 4 dagen in de week zou komen in plaats van 5 dagen. Dax wil dit echter niet en wil per se 5 dagen naar school. Hierdoor kregen wij de bevestiging dat hij echt op zijn plek zit.

Leerlingenvervoer

Fietste we de afgelopen jaren altijd samen naar school heeft dit nu plaatst gemaakt voor vervoer met een busje. Ongeveer 7:15 uur moet hij klaar zijn om te vertrekken maar meestal komt het busje op de afgesproken tijd van 7:30 uur. Onze wekker gaat nu een uur eerder dan op de vorige school (niet alleen voor Dax wennen). Vanaf dag één heeft hij vrienden gemaakt met een jongen uit de bus. Ze kletsen samen of spelen met hun meegebrachte huggy wuggy’s. Dax heeft een mobiel mee waar hij filmpjes op kan kijken maar alleen soms op de terugweg gebruikt hij dat.
Ondanks de zeer verontrustende berichten over het leerlingenvervoer in de media (te kort aan chauffeurs, kinderen die verkeerd worden afgezet of niet naar school kunnen) hebben wij tot nu toe niks te klagen gehad. De chauffeur is er alle dagen geweest en is op tijd en brengt ze op tijd naar school.

Veel leuke activiteiten

Verrast ben ik van de vele activiteiten die Dax al heeft ondernomen met zijn klas.
Ze hebben de hele dag kennis gemaakt met sporten in een grote sporthal. En als je weet dat er kinderen zijn die slecht kunnen lopen (hulpmiddelen gebruiken) verwacht je misschien niet dat ze BMX les kregen en karate lessen. Ze zijn naar een boerderij geweest, naar het strand om plastic afval uit de natuur op te rapen en kregen hier les over. Ze zijn samen wezen sporten met kinderen van een nabij gelegen school met als doel om te leren samenwerken. (hoe goed dat die andere kinderen ook leren omgaan met kinderen met beperkingen). Er kwam een schrijver en illustrator op school in verband met de Boekenweek. Elke maand hebben ze kookles, die wordt ingezet om leesaanbod op een andere manier aan te bieden

Leren door te doen

Dax leert meer lesstof via een chromebook en dat is een schot in de roos. Digitaal rekenen gaat  hem beter af dan in een papieren werkboek (waar je veel sommen tegelijk ziet). Ze leren zelf te plannen en een agenda te gebruiken. Dit gaat middels babystapjes maar ik merk dat het Dax veel brengt. Hij weet op maandag hoe de hele week eruit ziet qua gym, wie er jarig is of andere speciale activiteiten.
Zijn eerste spreekbeurt is een feit: hij moest vertellen over zichzelf, zijn gezin, hobby’s etc.
Ik denk dat er meer wordt geleerd met praktische middelen. Leren via beeldend materiaal en vooral veel doen! Minder papierwerk maar met voorwerpen leren.

Wat kan er beter?

Hulp vragen, Dax is afwachtend als hij vastloopt met zijn werk. Hij wacht tot de juf ziet dat hij hulp nodig heeft. Ik hoop dat hij gauw door heeft dat hulp vragen echt mag! De juf gaat met hem in gesprek om een fijne manier te vinden hoe Dax dit kan aangeven.
Dax heeft een groot rechtvaardigheids gevoel maar vindt het lastig als situaties anders verlopen dat hij had verwacht, of andere dit gevoel niet hebben. Hier besteden ze aandacht aan door een soort van training te geven.
Op de vorige school verliep fysiotherapie altijd heel goed op school, vanaf de eerste week werd het opgestart en hielden we nauw contact. De fysiotherapie is hier nog niet begonnen en dat heb ik nu al twee keer aangegeven. Als goed is gaat het na de vakantie beginnen.

Hoe bevalt het moeders?

Ik vind het jammer dat ik zo weinig zie wat er in school gebeurt (ondanks twee keer in de week een uitgebreid verslag met foto’s) en ik er niet meer echt bij betrokken ben. Voor mezelf heb ik die knop omgezet, het is voor twee jaar en dit is om alvast te wennen naar middelbaar onderwijs.
De school is te ver voor mij om er regelmatig te zijn. Ik mis de kilometers fietsen per dag dus dat moet ik echt anders gaan aanpakken.
Maar eerlijk? Als ik hem dan om 7:25 uur in de taxi laat stappen in de regen en ik gun mezelf nog een uurtje of twee in mijn warme bed is het ook wel weer lekker en luxe.
Er zijn heel veel zorgen en stress van mij afgevallen (meer dan ik door had) doordat wij weer een heel blij en lief kind thuis hebben. Een jongen die met plezier naar school gaat en zich kan ontwikkelen in een veilige omgeving op zijn eigen tempo. Wij hebben een goede keuze gemaakt!

Dax zit op zijn plek daar en dat vindt hij zelf ook, dat is het allerbelangrijkste.

Groetjes Kaat

Paar weken in groep 3, hoe bevalt dat?

Voor veel kinderen en hun ouders is het vanzelfsprekend dat de kinderen leren lezen en schrijven.
Als je kind alle nachten heftige epileptische activiteiten heeft in zijn hoofdje is dat niet meer vanzelfsprekend.
Opgelucht was ik toen ik vorig schooljaar hoorde dat Dax wel het vermogen heeft dit te leren.

Een nieuwe juf

In mijn blog Speciaal onderwijs: goede keuze geweest? konden jullie lezen hoe jammer ik het vond dat hij zijn twee lieve juffen gedag moest zeggen. De nieuwe juf was een onbekende juf voor ons en dat is dan toch weer even afwachten of er een klik is, of zij onze “speciale” jongen begrijpt.
Gelukkig kan ik zeggen dat ik blij verrast ben. Juf Anja is een topper!
Ze stelt hele duidelijke regels en ook haar focus ligt op wat de kinderen WEL kunnen in plaats van wat kinderen niet kunnen.
Na de allereerste schooldag vond ik een kaartje in Dax zijn broodtrommel, dat het goed was gegaan en ze een leuke dag hebben gehad. Zo Attent !! Dat geeft een heerlijk gevoel.
Wat mij opvalt dat zij heel erg stimuleert dat de kinderen elkaar accepteren, complimentjes geven en ze ieder op zijn/haar eigen manier laat stralen!
Dat doet elk kind goed en het zou mooi zijn als volwassenen ook meer met elkaar om zouden gaan.

kaartje van de juf

 

De tafeltjes staan twee aan twee in rijen opgesteld. Ze hebben allemaal een eigen etui en laadje waar hun werkboeken/schriften in liggen. Dax zit in een combinatieklas groep 2 en 3, dus gelukkig zijn er ook nog leuke speelhoeken en speelgoed. Zo staat er op de gang een lego-tafel.
Ik ben blij dat ze ook nog lekker kunnen spelen zo af en toe. Dax gaf wel aan dat hij veel meer moest zitten aan zijn tafel maar ik heb niet het gevoel dat hij het als te zwaar ervaart.
’s Morgens is hij bang om te laat te komen, want dan mist hij als de juf gaat voorlezen uit Pluk van de Petteflet. Wij zijn altijd ruim op tijd maar hij vraagt toch elke morgen: komen we niet te laat voor Pluk mama?

De eerste evaluatie

Samen met de mevrouw van het LWOE hebben we een gesprek gehad over hoe het gaat met Dax op school. Hij is zeer enthousiast en ijverig en vooral BLIJ. Wat heerlijk om te horen!
Hij heeft al heel wat letters geleerd. Alles gaat op het niveau wat een kind aan kan.
Dax heeft duidelijk heel veel herhaling nodig en extra uitleg. Mevrouw van LWOE legde uit als je ’s nachts zoveel onrust hebt in je hoofd, je ESES hebt, dan past dit bij het beeld.
Gauw moe, mindere concentratie en heel veel herhaling nodig.
Laat ik het zo zeggen: het gaat een uitdaging worden.
Zijn inzet verdient een 10 en dat is voor mij het allerbelangrijkste.

Lijn 3

Tijdens de informatieavond liet de juf de lesmethode zien van lijn 3 gerealiseerd door Malmberg B.V.
Whow wat een geweldig lesmateriaal is dat. Buschauffeur Ben Bus reist door leesstad heen. Er zijn 12 haltes en op iedere halte is er veel te ontdekken. Bij iedere bushalte krijgen ze een stempel in het busboekje. Is je busboekje vol dan is het jaar om en kunnen ze in principe lezen. Uiteraard omdat het speciaal onderwijs is kijken ze goed per kind wat een kind wel/niet aan kan.

Ze hebben een leesboek, werkboek, woordmaker, spelen woordspelletjes op het digibord en kijken letterfilmpjes. Dat is nog eens wat anders dan het stampen van Maan, Vuur en Roos en enkel een saai krijtbord en een leeg schrift zoals het bij mij op school ging.

 

In de klas hangt een groot bord waar de geleerde letters hangen. Zo zie ik in één oogopslag welke letters Dax heeft geleerd en kan ik deze thuis herhalen.
De eerste periode hebben ze de volgende letters geleerd: AA, i, E, R, D, K, N, S.
Het eerste werkboek is af en deze kregen de kinderen dan mee naar huis.

 

Lijn 3 Malmberg

 

Wat Maakt deze groep 3 zo leuk?

Dax heeft leuke kinderen in de klas en met een nieuw klasgenootje had hij al gauw een speelafspraak geregeld. Dat vond Dax zo jammer van vorig jaar dus hij was heel blij.
De Gymclub na  schooltijd is er ook weer dit jaar en met veel plezier gaat hij hier weer heen. Sinds hij de professionele gymlessen op school en bij deze club krijgt, valt hij veel minder.

Juf Anja neemt een keyboard mee naar school en dan gaan ze samen zingen.
Is dat niet geweldig?
Ik ben razend enthousiast over het begin van het schooljaar.
De juf begint Dax goed te snappen en aan te voelen waar zijn behoeftes liggen.
Wij brengen een blij kind naar school en halen en dolblij kind van school.
Dat is toch het aller belangrijkste? Dat je kind met plezier naar school gaat!

Trots

De komende maanden gaan we merken of Dax het kan bijbenen. Aan de professionele inzet van de school ligt het niet en ook niet aan het goede lesmateriaal. Bovenal zal het niet aan Dax liggen want hij is ontzettend gemotiveerd. Daar ben ik dan ook heel trots op!

Groetjes Kaat

 

 

Wat maakt deze nieuwe school nou zo speciaal?

speciaal onderwijs

Het zal je niet ontgaan zijn de scholen zijn weer begonnen!
In Noord-Holland moesten de kinderen vanaf maandag weer naar school en dat was een speciale dag voor ons.

Speciaal onderwijs
In juli vertelde ik al dat Dax naar speciaal onderwijs zou gaan in mijn blog: help-kind-moet-naar-speciaal-onderwijs. Het betreft een totaal nieuwe school dus ik kon van te voren niet peilen naar ervaringen van andere ouders.
Compleet blanco qua gevoel en gedachtes gingen we maandag naar deze nieuwe school. Nu ik dit zo typ realiseer ik me dat dit toch niet helemaal waar is. Want weet je? Eigenlijk was ik best nerveus, had ik de nacht ervoor slecht geslapen. Dit zat hem meer in het feit dat zij op deze school Dax nog nooit hadden gezien. Zijn geschiedenis niet goed kennen.

We hebben in zo’n kort tijdbestek (wat andere onmogelijk hielden) voor elkaar gekregen dat Dax op deze school zou komen. Dat op het moment dat de aanname rond was de schoolvakantie begon. Dax had de school, de leerkrachten niet kunnen zien en andersom dus ook niet.
Je kind achterlaten bij mensen die niet weten tegen welke dagelijkse dingen hij aanloopt, niet weten hoe zijn epilepsie zich kenmerkt etc voelde spannend.

Trots
Onze zoon, had hij ook last van spanningen? Nee! Ik heb in de vakantie paar keer geprobeerd hem voor te bereiden en we hebben samen de dagen afgeteld. Het deed hem (op het oog) niks, hij keek er naar uit en liet alles over zich heen komen.
Vol trots stapte hij maandag het nieuwe schoolplein op. De rode loper lag uit en wat leerkrachten stonden ons al op te wachten.
Ik ben zo verschrikkelijk trots op onze zoon, hoe hij omgaat met dit soort nieuwe situaties. Soms zou ik willen dat ik wat meer op hem lijk in dat opzicht.

Per abuis hebben ze Dax in groep 3 geplaatst, zelf hadden ze dat nog niet door. Toen ik had aangegeven dat ik hier geen goed gevoel over had zijn ze gelijk in actie gekomen. Ik voelde me gehoord en begrepen en Dax zit vanaf vandaag in een kleuterklas.

Wat maakt het verschil?
Wat maakt deze school nou anders dan zijn vorige school?
Hij zit nu in een klas met 9 kinderen en de meeste dagen zijn er 2 juffen aanwezig. Kortom er is zoveel meer tijd voor persoonlijke aandacht.
Hulp als je nog niet zo zelfstandig bent is geen probleem, medicatie toedienen kan ook. Niet meer na schooltijd naar fysiotherapie en logopedie maar dit gaat eerdaags onder schooltijd gebeuren.
Was ik eerlijk gezegd misschien een beetje bang voor hoe andere kinderen zouden zijn/zich gedragen (ik ben maar eerlijk) ik zie helemaal niks anders aan de andere kinderen ! Net als mijn eigen zoon, gewoon kindjes die extra aandacht nodig hebben. Ik hoop dat Dax gaat inzien dat hij niet de enige is die zich niet kan meten aan de standaarden die zoveel mensen/instanties van onze kinderen verlangen.
Dat hij zich nu in zijn eigen tempo kan ontwikkelen in plaats van te overleven zoals hij steeds moest doen. Dat overleven kostte bergen energie en deed zijn zelfvertrouwen niet goed.

Hij mist wel zijn oude klasgenootjes, maar de meeste wonen in de buurt dus afspreken moeten we anders gaan regelen. Eerst maar wennen aan deze nieuwe school.

Blij
Over een uur mag ik weer op het schoolplein staan. Beetje onwennig nog want ik ken nog geen andere ouders. Ik zal een voorbeeld nemen aan onze zoon en open staan voor nieuwe contacten en ervaringen.
Ik heb vertrouwen in deze gekozen nieuwe weg voor Dax. We zullen heus nog wel “verbeterpunten” tegen komen maar voor nu ben ik blij.

Lieve Dax, weet je wat deze school zo speciaal maakt?
Dat JIJ erop zit !
Kleine dappere strijder die elke nieuwe uitdaging durft aan te gaan.
Met jouw open persoonlijkheid heb je de eerste twee dagen al harten weten te veroveren. Jij bent niet alleen een verrijking voor deze school maar ook elke dag voor ons leven. Je hebt geen idee hoeveel mensen jij laat lachen en van jou kunnen leren. Veel plezier op je nieuwe school !

 

Groetjes van een hele blije en trotse moeder,

Kaat

 

Help! mijn kind moet naar speciaal onderwijs

Eind mei hoorde wij dat Dax een verstandelijke beperking heeft. Zie ook mijn blog Een-verbazingwekkendeuitslag. Deze mededeling sloeg in als een bom en dat komt vooral door de benaming denk ik.
Deze week heeft de neuroloog mij op het hart gedrukt dat de lage uitslagen van de testen echt kunnen komen door de epilepsie. Het kan allemaal nog veranderen/verbeteren.

Wij hebben daar ook vertrouwen in, en begrijp me niet verkeerd het is geen MUST voor ons. Dax kan en mag zijn wie hij is. Hij bepaalt uiteindelijk zijn tempo ook al heeft de buitenwereld hele andere verwachtingen van kinderen.

Waar zijn we naar opzoek?
Deze uitslag moesten we even verwerken. Bij mij duurt dat niet lang en dan neemt mijn praktische kant het over. Ik moet ervoor zorgen dat hij het juiste onderwijs krijgt. Kleine groepen waarbij er tijd is om hem die extra aandacht te geven die hij nodig heeft. Hij heeft herhaling nodig en vooral iemand die hem een compliment geeft. Ik ben er achter gekomen dat lieve rustige kinderen vaak vergeten kinderen zijn. Zo ook mijn bikkel.
Het moet heel vermoeiend zijn in een grote klas te zitten, al die indrukken elke dag en dan nog de ongemerkte absences die Dax heeft.
De huidige school had hem nog wel willen houden en dat beschouw ik ook als een compliment. Zij zien een gelukkig jongentje, wij echter zien een uitgeput jongentje uit school. Waarom neem ik dan toch deze stap?
Onze zoon verdient ook de kans om zich te ontwikkelen en in een omgeving waar hij zich veilig voelt. Volgend jaar gaat hij naar groep 2 en dan worden de verschillen zichtbaarder. Vaak moeten we lachen om de eerlijkheid van kleine kinderen maar geloof me die kan ook heel hard zijn voor een ander kind. Dax voelt het feilloos aan en het maakt hem onzeker.

Speciaal onderwijs
Oké we waren er over uit dat het Speciaal Onderwijs moet worden. Maar welke school is geschikt? Hij heeft geen gedragsproblemen dus je wilt hem ook niet in een klas vol met kinderen die het wel hebben. Puur op zijn iq (welke niet zo bekeken mag zeggen de de artsen ivm zijn epilepsie die nog niet onder controle was) zou hij naar een school kunnen voor meervoudige gehandicapten. SLIK…..het spijt me en zonder iemand te willen kwetsen daar hoort onze zoon ook niet. Speciale school voor kindjes met epilepsie dan? Prima alternatief maar het is ver weg en dat zal hem echt opbreken elke dag minimaal één uur in een busje.

Nieuwe vorm van onderwijs
Na een rondje gebeld met scholen vertelde een mevrouw mij dat er een nieuwe school komt voor kleuters. Een samenwerkingsverband van alle speciaal onderwijs scholen in deze regio. De bedoeling is dat Dax hier 1 of 2 jaar blijft. We stellen samen een ontwikkelingsplan op en gericht gaan ze hier aan werken. Na deze periode komen zij met een advies welke school het beste voor hem zou zijn. Dit zou ook kunnen betekenen dat hij naar zijn oude school terug kan als hij dat aankan. Werkelijk alles nemen ze mee op leer-, spraak en motorisch gebied. De fysiotherapie is voortaan in school (en wat fijn de praktijk waar hij al 2,5 jaar loopt geeft hier de fysiotherapie).
Vooralsnog komt hij in een klas met 7 andere kinderen, de maximale grote is 10 !! Hij zat nu in een klas van 42 kinderen (welke ze wel na de kring splitste). Op de groep komen 2 juffen en op de gehele school zitten 50 kinderen.
Naschoolse opvang komt ook in hetzelfde gebouw.

Het is een nieuw concept, dus ik kan niet vragen naar ervaringen van andere ouders. Ze zullen vast opstart problemen hebben dat dingen nog niet soepel verlopen. Het gebouw is zeer gedateerd, net als het speelplein.
Maar weet je? Het maakte me niet uit! Ik hoop maar één ding en dat is dat Dax zich thuis voelt. Lieve juffen die hem begrijpen en hem willen helpen. Kinderen die met hem willen spelen en zorgen dat hij met plezier naar school gaat.
Kortom een veilige omgeving waar hij zich kan ontwikkelen. Want wij weten zeker er zit veel meer in ons mannetje dan er het laatste jaar is uitgekomen.

Emotioneel
Met dat ik dit schrijf word ik ook wel emotioneel. We sluiten eerder dan gepland een hoofdstuk af. Het fijne leuke buurtschooltje waar de meeste buurtkinderen naar toe gaan. De leuke ouders die ik heb leren kennen met hun lieve kinderen. De juffen die zo lief zijn geweest voor Dax. We voelde ons er zo thuis. Bedankt voor het afgelopen 1,5 jaar!
Wie weet tot ziens !

Emotionele groet van Kaat

Een verbazingwekkende uitslag

Al een tijdje draaien we volop mee in de medische malle molen van Dax.
Hoe dit is ontstaan heb je kunnen lezen in mijn eerdere blog: Als hij maar gezond is

Onderzoek na onderzoek

Het was ons al een tijdje duidelijk dat Dax meer moeite heeft met zijn motoriek. Langdurige fysiotherapie heeft hem veel gebracht. Door de vele absences (bepaald type epileptische aanvallen) hadden we het idee dat dit zijn ontwikkeling in de weg staat. Sinds het gebruik van medicijnen zien we weer een duidelijke groei.
Om te bepalen hoe Dax er voor stond hebben wij een groot onderzoek aangevraagd bij de revalidatie afdeling van het ziekenhuis. Het onderzoek bestond uit het testen van zijn motoriek, spraak, IQ, ergonomische handelingen. Complimenten voor deze afdeling. Dax is elke week met zoveel plezier hierheen gegaan. Hij had niet het gevoel dat hij werd getest.

Snel was het mij en hun duidelijk dat hij een korte concentratieboog heeft. Op zich niks schokkends voor een jongentje met zoveel epileptische activiteiten.
Anderhalve week zou de psycholoog me opbellen met de uitslag van de IQ test (op niet taalgebied). Dag in spanning maar zij belde me niet. Gelijk een mail gestuurd of ze me zsm wilde bellen. Het bleef stil, behalve in mijn hoofd.

De uitslag

Gisteren belde ze me op en ik was op mijn werk. Niet echt ideaal om dit soort gesprekken daar te voeren maar ik dacht te weten wat ze zou zeggen. Hij loopt een beetje achter en we raden aan Speciaal Basis onderwijs zodat hij zich in een kleine groep beter kan ontwikkelen.

Het verlossende moment kwam daar en ik merkte dat ze het vervelend vond dat we elkaar niet persoonlijk zagen.
Jullie zoon heeft een verstandelijke beperking !!!!
Mijn adem stopte even en ik herhaalde de woorden twee keer. Dit kon niet waar zijn?? Onze zoon een verstandelijke beperking? Ik werd overmannen door emoties en wist even niks meer te zeggen. Sta je dan op je werk in een glazen telefooncel terwijl de collega’s langs je heen lopen.
Hebben wij oogkleppen op gehad?

De vraag die me bezighoudt

Het was een goed gesprek al klinkt dat raar. Ik ben in ieder geval blij dat ik om dit onderzoek heb gevraagd. Dax kan niet op zijn reguliere basisschool blijven.
Vandaag heb ik een evaluatie gesprek gehad met de revalidatie-arts.
De vraag die misschien nooit wordt beantwoord is: heeft hij epilepsie omdat hij een verstandelijke beperking heeft OF heeft hij een verstandelijke beperking omdat hij epilepsie heeft? Wellicht krijgen we nog antwoord op deze vraag als ze de uitslagen hebben van het genetisch en stofwisselingsonderzoek. Ik zelf denk dat de epilepsie ervoor zorgt dat hij zich niet kan ontwikkelen.

Vanmiddag heb ik de juf op de hoogte gebracht. Die was ook met stomheid geslagen. Dit had ze echt niet gedacht. Ze had gehoopt dat met speciale aandacht ze hem konden begeleiden. Hij is een heel blij en gelukkig jongentje op school. Het doet me verdriet om hem eerdaags te moeten zeggen dat hij niet meer met alle buurtkinderen op school kan zitten.

Verdrietig

Ik voel me verrast maar bovenal heel verdrietig. Wat me verdrietig maakt?
Waarom hebben de artsen en andere deskundige mij de eerste vier jaar niet serieus genomen? Al vanaf baby zijnde heb ik hulp gezocht. De dooddoener: het is een fase het gaat vanzelf wel over: gaat niet op voor alle (medische) problematiek !! Eigenlijk ben ik niet verdrietig, ik ben woedend !!!
Arrogante kinderarts die een verlamming aan zijn been niet de moeite waard vond om te onderzoeken. Een kind die jarenlang niet goed kon slapen (en ik dus ook niet). De zorgen die ik heb geuit kan je een ouderwets telefoonboek mee vullen. Ik heb me één ding voorgenomen ik laat me NOOIT meer zo wegsturen. Moedergevoel liegt zelden !!

Lieve zoon, mama is geschrokken van de benaming maar weet dat ik nog altijd van je hou. Jij bent mijn enige zoon waar ik al die jaren op gehoopt heb. Ik heb maar één doel: er alles aan doen zodat jij een gelukkig leven kan leiden.
Samen met deskundige gaan papa en mama op zoek naar een fijne school.
Jij bent zo een leuke lieve jongen ook daar zal je vast weer nieuwe vriendjes maken. Ik hoop dat vriendjes van nu nog af en toe met je willen spelen.
Alles komt goed lief kind !!

 

Kleine donatie?

Lieve lezers mag ik jullie om een gunst vragen?
Kan je een kleine bijdrage missen voor het epilepsie fonds?
Ik heb een digitale collectebus aangemaakt. Wie weet kan onze bijdrage het verschil maken in Dax zijn toekomst of die van vele andere mensen met epilepsie.

Klik hier voor jouw donatie aan het epilepsiefonds

Het doet me goed om te helpen te collecteren. Richten op hulp en onderzoeken, hier is geld voor nodig.

Het waren twee heftige dagen in ons gezin. We gaan proberen ons verdriet om te zetten in positieve kracht. Wij gaan er alles aan doen voor een gelukkige toekomst voor onze kleine dappere man.

Lieve groet Kaat