Onze zoon zit in het laatste jaar van de lagere school.
Zoals op de meeste scholen ging hij een nachtje op kamp, niks bijzonders denk je misschien? Maar als je kind op een school zit met allemaal chronisch zieke kinderen is het een hele uitdaging en onderneming.
Een keer in de twee jaar organiseert de school een kamp, niet zoals veel lagere school meerdere nachten slapen maar hier slapen ze dan één nachtje.
Dit jaar was het de beurt van Dax en wel zo leuk omdat hij ook in het laatste jaar van de lagere school zit, dus de ultieme afsluiting.
De rest van de klas zit niet in het laatste jaar dus het is niet voor iedereen als afsluiting.
De voorbereidingen
De leerkrachten hebben echt enorm goede voorbereidingen getroffen.
We moesten vragenlijsten invullen voor welke medicatie en wanneer etc. Welke hulp heeft je kind nodig? Allerlei bijzonderheden hebben ze nauwkeurig in kaart gebracht.
Besef eens wat een enorme verantwoording om met 12 kinderen op pad te gaan waarvan de meeste allerlei medicatie nodig hebben. De een zit in rolstoel, sommige hebben hulpmiddelen als spalken, loopmiddelen als een soort rollators.
de kinderen kregen een boekwerkje ter voorbereiding.
Foto’s van welke leerkrachten ermee gingen, en dat waren er echt veel!
Elk kind werd aan een leerkracht gekoppeld als Buddy, dit konden de kinderen lezen/zien. Bij wie zit je in de auto, bij wie slaap op je kamer.
Wat neem je mee?
Een uitgebreid beschreven dagplanning van beide dagen.
Zelfs de corvédiensten waren al bekend; Dax moest de tweede dag met nog 2 leerlingen het ontbijt regelen inclusief eieren koken!
Zorgenkindjes loslaten
Dax logeert niet zo vaak ergens anders dus het was wel even wennen.
Hij heeft met bepaalde dingen toch meer hulp nodig dan een gemiddelde 12 jarige.
Hij had er zo enorm veel zin in en dat maakte mij zo een blije moeder.
Alle ouders hebben de kinderen op kamp laten gaan, dit vond ik echt een compliment naar de leerkrachten toe! We hebben allemaal het vertrouwen dat ze onze “zorgenkindjes” goed kunnen begeleiden.
Aftandse stapelbedden
Ik weet niet wat jouw herinneringen zijn aan kamp van vroeger? Maar wij sliepen in aftandse stapelbedden en de douche was niet per se modern of fris. Houten tafels en banken en veel van mijn vrienden gingen kamperen met school.
Dax ging logeren in een soort van omgebouwde boerderij met twee persoonskamers.
Mooie boxsprings sliepen ze in en er waren genoeg mooie badkamers. Het had echt een hotelvibe. Een gezellige huiskamer met huiselijke banken. Het scheelt natuurlijk ook dat ze maar met 12 kinderen zijn. Het was een toplocatie niet al te ver van school.
Mama werd weer emotioneel
We werden via de schoolapp op de hoogte gehouden met verhaaltjes en veel foto’s.
De bonte avond was één groot succes
De stralende koppies op de foto’s en filmpjes maakte mij zo blij maar ook wat emotioneel.
Voor veel van deze kinderen is niet alles van zelfsprekend. Vaak ziek zijn met alle ongemakken die erbij komen is vaak heel stom. Dat je niet alles kan doen zoals je leeftijdsgenootjes is vaak ook wel confronterend. Zo mag Dax niet alleen met vrienden zwemmen vanwege zijn epilepsie. Niet alleen naar de stad fietsen of eerdaags naar school. In deze setting hoefde niemand zich anders te voelen maar alleen maar te genieten met je klasgenootjes. Herinneringen maken van deze geweldige school.
Bedankt allemaal
RESPECT en DANKBAARHEID voor de leerkrachten dat ze dit mogelijk hebben gemaakt. Zelden denken in problemen maar in mogelijkheden. Zij die onze kinderen ECHT zien en weten wat ze nodig hebben. Ons het vertrouwen geven dat ze net zo goed voor onze kinderen zorgen als wij zelf zouden doen. Bedankt voor deze geweldige ervaring voor Dax!
Groetjes Kaat
