Categorie: Kind

Geplaatst op

Een vierdaagse schoolweek door personeelstekort in het basisonderwijs

Wie een beetje de media volgt hoort steeds over personeelstekort in allerlei branches.
Zo reed laatst een dag de trein niet op een bepaald traject omdat ProRail geen personeel had.
Ziekenhuizen hebben standaard mensen te kort. Onze glazenwasser kwam weken niet opdagen en ook hij gaf aan dat hij niet genoeg personeel meer heeft. Soms is het vervelend zoals bij de glazenwasser maar het kan natuurlijk ook heel ernstig zijn als een operatie of behandeling niet door kan gaan omdat er niet genoeg mensen zijn.

Personeelstekort in het onderwijs

Ook in het onderwijs las ik steeds over dat er een te kort is aan personeel.
Ik zie al maanden veel vacatures voorbij komen van basisscholen uit de regio.
Dax zijn (nieuwe) juf voor drie dagen kwam niet opdagen uit het buitenland en school moest het maar zien op te lossen. Gelukkig hadden ze een fijne inval leerkracht gevonden en werd er een nieuwe vacature opgesteld.
De invaljuf werkt ook in een andere klas en al gauw werkte ze dus fulltime in plaats van de afgesproken parttime uren.  Na een aantal weken werd besloten dat de kinderen van Dax zijn klas de woensdagen geen school meer zouden hebben maar zelf (lees met ouders) online schoolwerk moesten maken.

Al gauw bleek dat het niet haalbaar was om de gehele school te voorzien van genoeg leerkrachten die les konden geven. We kregen het nieuws dat tot aan de kerstvakantie de gehele school vier dagen les zou krijgen. De woensdagen is de school gesloten.

Onvrede bij ouders

Je kunt begrijpen dat als je werkende ouder bent dat dit kan zorgen voor een uitdaging.
Veel ouders waren dan er ook niet blij mee! Een speciale ouderavond werd ingelast om alle vragen te beantwoorden. Er was een hoop onvrede merkte ik bij de ouders.

Door ziekte werk ik niet meer (jammer genoeg) maar ben ik volledig afgekeurd.  zie mijn eerdere blog: Nooit meer werken vanaf vandaag: een brief aan mijn collega’s
Ik heb te dealen met elke dag veel pijn en weinig energie. Vaak baal ik ervan maar nu ben ik “blij” dat ik alle dagen thuis ben. Ik heb er geen stress van.
Heel eerlijk gezegd vind ik het ook wel relaxed, niet ‘s morgens van alles te hoeven en door de regen te fietsen. We starten de dag rustig op.

Als je kind moeilijk kan leren

Dax heeft een zeer moeilijk lerend niveau en kan eigenlijk alleen leren in een één op één setting.
Samen gaan we elke week aan de slag met zijn online oefeningen. Ik kan hem bij elke opgave helpen (dit is meestal ook echt nodig). Soms lopen de frustraties bij hem hoog op want ik leg soms de dingen anders uit of hij vindt dat hij teveel werk heeft. Meestal gaat het erg fijn samen. We wisselen de opdrachten af met tablettijd, pannenkoeken bakken of een andere uitgebreide lunch maken. We dansen samen even op een disconummer of kijken even wat TikTok filmpjes als beloning.
Het is, ondanks de nare reden dat ik thuis ben en niet meer werk, een zege dat ik deze tijd voor hem heb.

Mama vindt het soms ook lastig

Het heeft ook een andere kant merk ik: het is zéér confronterend om te zien hoe ontzettend moeilijk Dax kan leren. Dat je iets uitlegt, hij het dan snapt, maar bij de volgende keer hij weer alles vergeten is. Dit past helemaal bij de epilepsievorm ESES dus het is mij niet vreemd. Evengoed raakt het mij wel. Zien hoe simpele dingen (voor menig ander kind) voor hem zo moeilijk is. Dat het automatiseren van nieuwe vaardigheden zoveel herhalingen vergt en soms dan ook niet blijft hangen.
Hij begint zelf ook steeds meer door te hebben dat er veel andere kinderen zijn die veel beter zijn in dingen. Het maakt hem soms verdrietig en heel eerlijk mij ook.

Ik probeer een goede manier te vinden zodat samen leren leuk blijft. Over het algemeen slaag ik er best goed in merk in (hey las je dat? Ik durfde mijzelf een compliment te geven)
Ook heb ik me voorgenomen dat ik ook de tijd ga benutten om hem juist andere dingen te leren.
Hij leert van dingen in de praktijk zien en doen. Dus als het kan gaan we er soms ook op uit. Genoeg Musea die hij en ik nog willen zien.

Een break in de week kan ook fijn zijn

Dax heeft regelmatig minder energie als je van een 9 jarige zou verwachten. Dit komt omdat zijn nachten zo onrustig zijn in zijn brein met epileptische activiteiten. Ik denk dat een vierdaagse schoolweek voor hem heel fijn zijn. Ik merk aan alles dat het hem enorm goed doet.
Als we samen moe zijn na een ochtend leren dan kijken we liggend op de grote bank in de middag lekker een film.
Ik kan me zo voorstellen dat het voor meer kinderen fijn is om een break te hebben midden in de week.
Dat leerkrachten dit op donderdag ook merken in de klas.

 

Kaat Krabbelt thuisschool

Genieten van de tijd samen

Ouders die werken en met hun handen in het haar zitten, ik leef met jullie mee.
Het is echt een noodgreep denk ik vanuit school.
Ik ben benieuwd of het na de kerstvakantie weer een vijf daagse schoolweek wordt?
Tot die tijd? Geniet ik ervan dat ik mijn zoon thuis heb. We zoeken samen een manier om de dagen zo goed en leuk door te komen. Het belangrijkste is voor mij: dat we er beide geen stress van hebben en als schoolwerk niet kan om welke reden dan ook dat het dan maar zo is.
Gezien het feit dat hij zeer moeilijk lerend niveau (uit boeken en schoolse materie) heeft maak ik me niet te druk: er zijn zoveel andere manieren om je kind dingen te leren.

Groeten van  ThuisJuf Kaat

Geplaatst op

Coronatest als je kind verkouden is?

Nog geen week de R in de maand en meer dan de helft van Dax zijn klas was ziek met verkoudheidsklachten. Geen verrassing dat dit zou gebeuren maar voor veel ouders is het wel lastig dat hun kinderen niet meer naar school of buiten mogen. Dax had extra veel aandacht deze dagen in de klas en dat was voor hem wel fijn.
In het weekend was hij zelf de klos: heel heftig verkouden.
Veel snot en hoesten als een malle.

Moet ik mijn zoon laten testen?

Zaterdagavond werd hij verkouden en zondag was hij hondsberoerd ervan. Geen koorts gelukkig, in ons geval was ik extra blij want koorts kan een trigger zijn voor een epileptische aanval.
En dan sta je ineens als ouder voor de keuze: laat je je kind op corona testen?
Ik besloot de site van het RIVM raad te plegen: https://www.rivm.nl/coronavirus-covid-19/kinderen

Ik las onder andere het volgende:

Voorkom verspreiding van het virus (op scholen)
Om ervoor te zorgen dat de verspreiding van het nieuwe coronavirus zo laag mogelijk blijft, is het belangrijk dat de maatregelen worden opgevolgd:

  • Heb je milde klachten, zoals neusverkoudheid, loopneus, niezen, keelpijn, lichte hoest of verhoging tot 38 graden Celsius? En/of heb je plotseling verlies van reuk of smaak? Laat je testen* en blijf thuis tot de uitslag van de test bekend is.

Bovenstaande gelezen te hebben met de wetenschap dat ik tot de risicogroep behoor en mijn schoonouders die naast ons wonen ook tot de kwetsbare groep behoren: besloot ik dat ik Dax zou laten testen.
Laten we geen risico nemen, ook al leek het op de vertrouwde verkoudheid als anders.

Hoe maak je een afspraak?

Online heb ik opgezocht hoe je een afspraak kan maken en ik las het volgende:

Een afspraak voor een coronatest kan je op 2 manieren maken:

  • Online: ga naar coronatest.nl Houd je DigiD (Digitale Identiteit)  bij de hand.
  • Telefonisch: bel 0800-1202. Het nummer is 7 dagen per week bereikbaar van 8:00 tot 20:00 uur.

Aangezien ik geen DigiD heb voor Dax moest ik bellen.
Hebben jullie trouwens een DigiD voor jullie kinderen? Ik denk dat ik er toch maar een ga aanvragen. Dan kan ik ook in zijn medische dossier van het ziekenhuis.
Ik lees online dat heel veel mensen moeite hebben om er door heen te komen om iemand aan de lijn te krijgen voor een afspraak te maken. Ik kreeg na 10 minuten iemand aan de lijn. Wellicht omdat ik op een zondag belde? We zouden maandag hem kunnen laten testen maar dan moesten we wel 40 kilometer rijden. Aangezien hij toch ziek was en thuis zou blijven heb ik ervoor gekozen om hem op dinsdag te laten testen op 3 minuten rijden vanaf ons huis. Een mail een sms als een reminder hoe laat en waar je moest zijn maakte de afspraak compleet.

Niet laten testen

De mensen in mijn omgeving (ouders op school en in de buurt) en 90% van de reacties die ik heb gelezen op social media laten een jong kind niet testen.
De veel gehoorde reden is dat ze hun kind geen trauma willen bezorgen met de horror test. Ik was benieuwd hoe Dax de test zou ervaren.
Heel eerlijk, ik verwachtte eigenlijk dat hij geen problemen ervan zou maken en het rustig zou ondergaan. Tja want als je een zoon hebt die met liefde bloed laat prikken dan heb je er wel bepaalde verwachtingen van. Hij heeft medisch al best wat meegemaakt en ondergaat alles altijd heel  rustig.

Dax vertelde mij dat hij bij het jeugdjournaal had gezien hoe de test zou gaan.
Ik heb hem uitgelegd dat het wattenstaafje in zijn neus wellicht beetje vervelend kon voelen maar het met een vingerknip voorbij zou zijn. Hij was er totaal niet zenuwachtig van.

corona

 

De teststraat: net als de MC Drive maar dan even anders

Ik kan niet anders zeggen dat het goed was geregeld in de teststraat, mits je met een auto komt.
Want zover ik begrijp is dat het beleid. Daarbij gaan ze wel voorbij aan dat veel mensen geen auto hebben. Vragen of je buren je willen rijden is wel akward gezien je misschien corona zou kunnen hebben? Hier zou wel meer rekening mee gehouden kunnen worden.

Met de ramen dicht moesten we in de rij gaan staan, Dax zijn identiteitskaart moesten we ophouden achter het glas. We kregen een sticker op ons raam met een cijferreeks erop.

Toen langs de tent rijden. Met het raam open moesten we aan de mevrouw in de tent zijn gegevens doorgeven. Een mevrouw in beschermende kleding liet Dax de autodeur open doen. Hij moest met zijn benen buitenboord zitten en met zijn gezicht naar haar toe.
Ze was super vriendelijk en legde uit wat ze ging doen. Eerst het wattenstaafje in zijn keel. EasyPeasy was dat. Toen het gevreesde wattenstaafje in zijn neus. Behalve wat tranen in zijn ogen van het prikkelende gevoel deed het hem niks. Het was zo klaar en ik kon niks ontdekken wat mijn zoon een trauma zou kunnen bezorgen.

coronatest kaa

Elk kind is natuurlijk anders maar denk dat veel ouders een veel ergere voorstelling ervan hebben.
Probeer vooral zelf rustig te blijven en een goede voorbereiding is het halve werk.
Daarbij denk ik persoonlijk vaak het is wat het is, ik moet ook wel eens dingen doorstaan die niet lekker of leuk zijn.

Wachten op het verlossende belletje

28 uur later kwam het verlossende telefoontje van de GGD.
De test was negatief en hij heeft geen Corona.
Inmiddels nemen de klachten goed af en kunnen we zo samen een frisse neus gaan halen.

Laat ik hem de volgende keer weer testen?

Wat als Dax nou de komende maanden vier keer verkouden is?
Elke keer laten testen?
Het heeft me wel aan het denken gezet en ik heb gevraagd hoe onze huisarts er tegenaan kijkt.
Deze geeft aan dat het alleen thuishouden ook kan mits hij geen koorts of benauwdheidsklachten heeft.
Zodra hij die wel zou hebben dan zeker testen.
Ik overweeg voor de volgende keer deze aanpak maar ik wil wel voorzichtig blijven aangezien ik zelf tot de risicogroep behoor.

Hoe gaan jullie er mee om? Wel of niet laten testen? Ik ben heel erg benieuwd.

Acceptatie van deze bizarre tijd

Wat een bizarre tijd leven we. Dat je voor een verkoudheid met je auto door een teststraat kan gaan.
Lege klassen door “ zieke” kinderen of omdat de leerkracht thuis zit met verschijnselen. En met een beetje pech kan ze zich pas over drie dagen laten testen.
Ik hoor enorm veel gemopper om me heen, en ik snap het, echt waar!
Toch probeer ik er maar gewoon mee te leren leven, het is even niet anders.
Het vroegere normaal is voor nu verdwenen en het enige wat we kunnen doen (denk ik) is ons proberen te houden aan de richtlijnen, gezond proberen te blijven en elkaar te helpen in hoeverre dat kan.

Stay Safe mensen !
Succes de komende maanden en hou je (snot)hoofd erbij.

Groetjes Kaat

Geplaatst op

Schooljaar 2019/2020 wat was je uniek

Het is overduidelijk afgelopen schooljaar is een jaar geweest om nooit te vergeten.
Zowel mijn zoon als ik zullen de lesmaanden vanaf maart 2020 herinneringen als gekke maar hopelijk ook leuke maanden.
Het jaar waarin Dax 12 weken niet naar school ging vanwege de Corona Pandemie.

Hoe het begon

Het schooljaar begon zoals de meeste jaren.
Even wennen aan de nieuwe juf en de samenstelling van de klas.
Dax heeft geboft met weer een hele lieve juf en zat met een aantal klasgenootjes in de klas die hij al kende van het jaar ervoor.
Vanaf dag één is hij lachend naar deze school gegaan.
Kleine klassen, goede begeleiding en vooral dat je er mag wezen inclusief de eventuele beperkingen die je hebt.

Wat kon er beter?

Het enige kritische puntje wat ik heb dat hij te veel en te lang stof heeft herhaald.
Een stapje terug voor de succeservaring te beleven en daarmee je zekerder voelen ben ik helemaal voor.
Hij hoefde niet op zijn tenen te lopen en kon zich hierdoor op andere vlakken beter ontwikkelen.
Echter qua rekenen, schrijven en algemene kennis is hij niet veel verder gekomen dan het jaar ervoor.
Hier ben ik achter gekomen toen ik thuis les gaf en de oude lesboeken van vorig jaar erbij pakte. Jammer, ik denk dat er meer uit te halen viel dit jaar.

Die zondag met de bizarre mededeling

Zondag 15 maart kondigde het kabinet aan dat de scholen dichtgingen (tot in ieder geval 6 april).
Het kwam niet als een verrassing voor mij. Ik had zelf al bedacht dat als de scholen niet dichtgingen ik Dax thuis zou houden. De beelden in de landen om ons heen zorgde ervoor dat ik me zorgen ging maken. Ik val dubbel en dwars in de risicogroep en er was maar één doel: Corona buiten ons gezin te laten.

De pyjama-school werd opgericht

Las ik overal dat (vooral) moeders heel gestructureerd aan de slag gingen, normale tijd opstaan en aankleden. Hele werkschema’s van school verschenen op borden. Urenlang huiswerk maken en ik las vooral heel veel stress bij ouders.
Ik besloot de pyjama-school in te voeren. We bleven wat langer in bed en startte de dag rustig op.
De lessen werden gegeven in pyjama en dat voelde relaxed. We aten pannenkoeken en andere uitgebreide lunches. We bakte taarten zo nu en dan.

 

thuisonderwijs

We speelden in het begin in het donker buiten, zodat we zo min mogelijk andere mensen tegen kwamen. We gingen Pokemons vangen in allerlei buurten van onze stad.
We hebben enorm geboft met het mooie weer die maanden. Dax mocht niet met vriendjes buiten spelen en wij zijn vooral al die weken samen geweest.
Het was gezellig!
Ik heb er alles aangedaan om het zo leuk mogelijk te maken. Na twee maanden begon Dax wel zijn vriendjes meer en meer te missen.
Niet alleen zijn vriendjes mistte hij maar ook de juffies. Hij maakte een vlog voor ze die je kunt zien op you tube: Juffies ik mis jullie  (mocht je Dax blij willen maken geef een duimpje en abonneer op zijn kanaal)

 

pokemons vangen

Complimenten voor onze school. Zij voerde de druk niet op. Het doel was stof te blijven herhalen en vooral geen stress te creëren bij het kind of de ouders. Ik kreeg huiswerk waar ik om vroeg. Juf Erica speelde via een live verbinding op haar gitaar en zong samen liedjes met Dax.

Ik durfde het niet aan

Toen uiteindelijk de kinderen weer naar school mochten op 11 mei hield ik Dax nog thuis.
Hij was wel teleurgesteld, zeker omdat veel mensen bijvoorbeeld aan hem vroegen: ben je blij dat je weer naar school mag? Hij snapte het wel waarom ik het nog niet aandurfde. Hij weet dat mijn gezondheid niet goed is. Ik had me voorgenomen het nog twee weken aan te kijken. Als de besmettingscijfers na twee weken niet extreem waren toegenomen zou ik mijn zoon weer naar school laten gaan.
Gelukkig bleef toename van de cijfers uit en kon mijn zoon in juni weer naar school.
Dolblij en gelukkig fietste we weer naar school.
Duidelijke instructies mee qua handenwassen en andere veranderingen op school.
Ik moest even wennen dat ik niet meer mee naar binnen mag. Vond dat altijd zo gezellig. Sfeerproeven in de klas en contact houden met de juf.

Schooljaar 2020

Het jaar waar ze niet op schoolreisje gingen. We geen schoolfoto krijgen van hem alleen (wel een groepsfoto). Het schooljaar waarin mijn zoon (en moeders) wat extra kilo’s aankwamen door al die lekkere lunches en taartjes. Het jaar van de angst of wij wel bespaard zouden blijven van het akelige Corona Virus. De grijze haren kregen vrij spel bij mama en zoonlief kreeg een lang kapsel.
Het jaar waarin we nauwelijks meer andere mensen zagen en als we wel familieleden of vrienden zagen dan bleven we op een afstand, en dat voelt tot aan de dag van vandaag niet fijn.
Knuffelen met opa en oma waar Dax zo graag altijd kwam was verboden.
Weekendjes weg en de zomervakantie naar Frankrijk werden geannuleerd.
Kleding werd/wordt voornamelijk online gekocht en dokters afspraken gingen voornamelijk telefonisch.
Schooljaar 2020 was het jaar van extreme veranderingen voor ons maar eigenlijk voor iedereen in de wereld.

Heeft het ons ook iets moois gebracht?

Toch heeft het ook veel mooie momenten en herinneringen gebracht.
Alleen aangewezen op elkaar en genieten van de kleine dingen.
Dansen in de huiskamer, eten van een restaurant thuis laten bezorgen.
Zou Dax pas als hij tien jaar was een mobiel krijgen, kreeg hij hem in de corona crisis.
Zo kon hij videobellen met zijn lieve tante en opa en oma, of met vriendjes.
Besloot hij graag Pokemons te willen vangen en verkende we de hele stad.
Kaartjes per post werden weer massaal verstuurd en dat bezorgde Dax elke keer weer een glimlach.

 

brief aan oma

 

En dan ons allergrootste geluk: we zijn nog gezond!
Ook de mensen om ons heen zijn niet getroffen en ik hoop met heel mijn hart dat dat zo blijft.

Lieve Dax,
Ik hoop dat je terug kijkt op een mooi schooljaar.
Met mamajuf die er niet zoveel van bakte op de pyjamaschool maar die wel haar best deed.
Een jaar waarin de juffen van school zich zo hebben ingezet voor een leuk schooljaar ondanks dat alles anders was dan ooit te voren.
Met heel mijn hart hoop ik dat volgend schooljaar weer een beetje “normaal” wordt en waarin jij onbezorgd kan genieten van het schoolse leven en het leven daar buiten.

Ik ben enorm trots op jou dat je al die weken nauwelijks hebt gemopperd.
Dat je samen met je ouders het beste ervan hebt gemaakt.
Ook al wordt de zomervakantie ook heel anders als anders we gaan er gewoon iets gezelligs van maken, want daar zijn we enorm goed in!

Groetjes Kaat

 

Geplaatst op

Nagellak voor mannen……dat dragen alleen homo’s

Wij Nederlanders zijn zo lekker open minded hoor je vaak.
Je mag zijn wie je bent, dragen wat je wilt als je maar gelukkig bent.
Toch? Nou vorige week kwam ik tot de ontdekking dat veel lezers op Facebook mensen graag in hokjes plaatsen.

Een man met nagellak

André Hazes heeft een foto geplaatst waarop te zien is dat zijn moeder Rachel zijn nagels lakt.
Nou daar vonden veel mensen wat van!
2019 en mensen zijn in shock van een jonge man die zijn nagels lakt.
Want make-up dat is toch alleen voor vrouwen, oudere rockartiesten of clowns?
Hoezo mag een man zich niet druk maken om zijn uiterlijk en zijn nagels een kleurtje geven?

 

Ik citeer even een paar opmerkingen die ik voorbij zag komen:

 

Hij moet zeker nog uit de kast komen?

Belachelijk een man die zijn nagels lakt

Word eens een grote jongen!

Zijn vader zou in zijn broek schijten

Kneus

En vooral heel veel opmerkingen die beledigend zijn en doelen op dat alleen Homo’s hun nagels lakken.

 

De wereld vergaat toch niet?

Alsjeblieft mensen! Doe eens niet zo lelijk.
Wat is er shocking aan dat een man zijn nagels lakt?
En nou is dit ook nog een man die op een podium staat te zingen.
Maar al zou hij op kantoor werken dat maakt hem toch geen mindere werknemer?
Eerlijk: ik zou ook wel even gek op kijken als mijn man zijn nagels gaat lakken.
Ik vind dat niet bij hem passen dus ik zou verrast zijn. Ik hoop dat hij me ook niet in een hokje plaatst als ik bepaalde dingen draag dus waarom zou ik dat andersom wel doen?

Een rondje Google laat mij zien dat al eeuwen geleden mannen nagellak droegen.
Volgens deze site: mens en gezondheid droegen de mannen al 3000 jaar voor Christus nagellak. In het oude Egypte bepaalde de status of je je nagels kleurde. Vele mummies gingen met gekleurde nagels in hun graf.

Heb jij er ervaring mee?

Ken jij mannen die hun nagels lakken?
De voetballers Christian Ronaldo en Evgeniy Levchenko hebben hun teennagels wel eens zwart gelakt omdat ,volgens de bladen, hun teennagels van het voetballen er zo lelijk uit zagen.
Zanger Seal, de door veel vrouwen begeerde David Beckham en Johnny Depp lakken regelmatig hun nagels.

Ik hoor regelmatig dat kleine jongens hun nagels wel eens willen lakken.
Veel vaders hebben dit liever niet, maak geen homo van mijn zoon!
Serieus? Denk je dat een kleurtje op je zoon zijn nageltjes hem zouden veranderen in een homo?

Hoe ga ik er mee om?

Mijn zoon wilde ook soms nagellak.
Weet je het zeker vroegen we? Mensen kunnen er opmerkingen over maken omdat je geen meisje bent?
Hij wist het zeker hij wilde ook gelakte nagels en zo ging hij een dagje naar het strand met zijn tante.
Op het terras zei het meisje van de bediening: oh wauw wat een mooie nagels heb je!
Mooi hé? Zei hij trots: dat hebben rocksterren ook!

 

nagellak voor mannen

 

De maandag erop heb ik toch de nagellak eraf gehaald omdat ik niet wilde dat hij gepest zou worden op school. Nu zou ik dat niet meer doen denk ik.
Hij mag zijn wie hij is, dragen wat hij wilt en dat maakt hem geen kneus of een homo.

De wereld zou zoveel leuker zijn als mensen je niet gelijk in een hokje plaatsen.
En zeg nou zelf? Veel gekleurde nagels maakt het toch alleen maar vrolijker?

Groetjes Kaat

 

foto van de mannelijke voeten komt van Pixabay

Geplaatst op

Gatver! School begint weer

Jippie! De scholen beginnen morgen weer in deze regio.
Deze opmerking heb ik van menig ouder voorbij zien komen.
Ouders die al een tijdje aan het aftellen zijn dat de kinderen weer naar school gaan.
Ik snap het, ik leef met jullie mee ouders maar ik deel dit gevoel helemaal niet


De hele vakantie thuis

Dit jaar was ik de volledige zes weken thuis.
Nu denk je misschien: whow wat een bofbips. De reden is echter minder leuk.

Mijn reuma is momenteel zeer fanatiek aanwezig waardoor ik al maanden niet heb gewerkt.
Alles is een uitputtingsslag en de dagelijkse dingen kosten me steeds meer moeite.
Het is confronterend dat ik steeds minder kan en dingen moet opgeven.
Toch heb ik geprobeerd er een positieve twist aan te geven: ik heb zes weken quality time gehad met mijn lieve zoon.




Naar de camping

Gelijk nadat we Dax van school hebben opgehaald zijn we door naar een camping gegaan.
We hebben bewust gekozen voor een kleine camping in Nederland zodat Dax lekker zelf kon scharrelen.
De vakanties zijn de momenten dat hij wel alleen buiten kan spelen, nieuwe stappen kan en durft te maken. In een kleine veilige omgeving zoals een camping komt hij tot bloei en groei.
En ook hier geldt het cliché: als je kinderen het naar hun zin hebben dan geniet je als ouder zijnde ook al gauw. Door de keuze van deze vakantie kon cadeaudochter met haar lieve zoontje ook een week komen.

Herstellen en weer opkrabbelen

Na de vakantie heb ik een gigantische knauw gekregen van mister Reuma. Het weer was ook bagger trouwens. Ik lag voornamelijk gevloerd op de bank na het doen van de noodzakelijke dingen die je moet doen in je huishouden of opvoeding. Maar wat lag ik gezellig….samen met mijn zoon hebben we heel wat films bekeken. Netflix en onze oude dvd’s werd een nieuw leven in geblazen. Met wat popcorn uit de magnetron werd het toch nog een feestje.
Dax houdt van uitstapjes maken maar kan ook een lekker huismusje zijn. Spelletjes spelen, vierkante ogen van de tablet (ik beken….hij zat er soms te lang achter), samen koken en de dagen vlogen voorbij.

laptop in de vakantie

Wat ben je gegroeid!

Mama is de vakantie iets teveel in de breedte gegroeid maar jij lieve zoon: wat ben je gegroeid!
Niet alleen zijn je shirts ineens te klein geworden en heb je een schoenmaat groter na deze vakantie.
Maar je bent op geestelijk vlak zo groot en wijs geworden. Je hebt nieuwe vaardigheden ontwikkelt deze vakantie en ik zie dat je mama steeds minder nodig hebt.
Zo heb je alleen boodschapjes gehaald op de camping, vriendjes gemaakt, oefenen we met zelf drinken inschenken, dvdspeler bedienen.
In de vakantie hebben we af en toe huiswerk gemaakt en dat vond je absoluut geen straf.
Zelfs in de vakantie was je gemotiveerd om het zelf leren lezen onder de knie te krijgen.
Ik ben zo trots op jou jongen!




Het waren zes gezellige weken

We hebben af en toe uitstapjes gedaan maar we hebben vooral genoten van het samen zijn.
We zijn kampioen keuvelen!
Ik zal de tijd samen wel missen de komende weken maar ik verheug me evengoed wel weer dat je naar school gaat. Niet omdat ik graag tijd voor mezelf wil (al vind ik dat ook helemaal niet gek) maar omdat ik me verheug op nieuwe ontwikkelingen. Nieuwe kunstwerkjes, de dag dat je echt een bladzijde met gemak kan lezen.

Nog acht weken……dan heb je weer lekker vakantie


Liefs Kaat ffffffff

Geplaatst op

Het was Vet Cool Man !

Vet Cool Man 2019

Zaterdag 22 juni was een dag met een gouden randje voor ons.
Voor het eerst mocht Dax deelnemen aan het evenement Vet Cool man.
En dat het VET was dat is één ding wat zeker is.

Wat hield deze dag in?

Stichting Geluk en Vrijheid organiseert jaarlijks het evenement Vet Cool Man.
Hun doel is om op deze dag chronisch- of ongeneeslijk zieke kinderen even hun ziekte te laten vergeten.
Jaarlijks trakteren zij meer dan 150 gezinnen op een waanzinnige gave dag, een dag zonder zorgen. Hoe cool is dat?
200 particuliere Porschesbezitters zorgen ervoor dat de kinderen de rit van hun leven krijgen in hun kostbare bezit

’s Morgens vroeg moesten we verzamelen bij het Emma Kinderziekenhuis in Amsterdam. Er waren nog vier andere ziekenhuislocaties in Nederland waaruit kinderen vertrokken.
Bij aankomst waren we al gelijk onder de indruk van de lange rij Porsches die er stonden. Gloednieuwe, mooie oldtimers, cabrio’s echt alle types waren aanwezig. Hmmmm, wat doe ik toch fout dat ik alleen een mamafiets bezit?

 

 

De wens van Dax

Dax kreeg bij binnenkomst een t-shirt en toen kwam het spannende moment aan welke chauffeur zou hij gekoppeld worden? Uhhhh nou ik bedoel wat voor type Porsche zou deze chauffeur hebben?
Dax had van te voren uitgesproken dat hij hoopte, op een zwarte, turbo met een spoiler inclusief dak erop. De kleine bofferd was zo blij dat zijn wens was uitgekomen. Al bleek achteraf dat de op het oog lijkende zwarte auto in het zonnetje heel donkergroen bleek te zijn.

 

Vet Cool Man 2019

 

De aardige  chauffeur

Hoe bijzonder dat al deze chauffeurs hun prachtige auto beschikbaar stellen en niet te vergeten hun zaterdag vrijhouden voor al deze kinderen.
Dax had een super leuke chauffeur! Kijk dat je een Porsche bezit, wil niet zeggen dat je ook een goede animator bent, dat je het vermogen hebt een vreemd kind zich gelijk op zn gemak te stellen. En misschien nog wel belangrijker dat je als ouder zijnde jouw kostbaarste bezit meegeeft.

 

 

Porsche Vet Cool Man

 

Dax ging nl met zijn nieuwe vriend met vette auto naar het RDW terrein in Lelystad. Er kwam ook nog een heel leuk meisje achterin de auto zitten. Zo leuk ook hoe Dax en zij met elkaar omgingen.
De ouders en/of verzorgers werden met een touringcar gebracht.
De Porsches zijn er eerder dan de bus maar Dax was in goede en gezellige handen. Bij aankomst werd er door een professionele fotograaf een foto gemaakt van het kind en de auto samen (deze komt nog op de site van Geluk en Vrijheid te staan)

 

In Lelystad was van alles te beleven

Het test centrum van de RDW beschikt over een bijna 3 kilometer lange hoge-snelheids-kombaan met bochten over een enorme verkanting. In het midden van terrein stonden alle 200 Porsches geparkeerd. Indrukwekkend vond ik het.
Op het terrein was van alles te beleven, zo stond er een grote tent met een uitgebreid buffet, kon je gemasseerd worden. Er liepen clowns, was een springkussen en race simulator. Er waren politiewagens etc waar je een ritje mee kon maken. Echt mijn complimenten aan de organisatie, alles was tot in de puntjes geregeld. Het weer was trouwens ook nog een zalig.

 

 

 

Racen maar

Het hoogte punt van de dag was het racen op de kombaan.
In groepen van ongeveer tien auto’s gingen ze de baan op.
Je had die stralende gezichten moeten zien van al die kindjes.
En de jaloerse blikken van de ouders die dit ook wel hadden gewild.
Dax wist waar ik stond en hij zwaaide blij naar me en hij moet vast spierpijn gehad hebben in zijn kaken: hij lachte van oor tot oor.
Op het rechte stuk tikte ze de 200 km per uur aan.
Een jongensdroom kwam uit op deze dag.

 

 

Kombaan RDW

 

Versleten tot op het bot vertrokken we om 15 uur weer naar Amsterdam.
Dax was zo moe maar hij dacht er niet over, zoals hij wel vaker doet, te gaan slapen in de auto. Hij wilde nog één keer genieten van de rit in de Porsche.
In Amsterdam kreeg hij nog een goody bag.

 

Ik ben u dankbaar

Meneer de chauffeur, het spijt me ik ben uw naam vergeten.
Bedankt dat u zo goed heb gezorgd voor Dax deze dag.
Dat u uw tijd en auto beschikbaar hebt gesteld voor dit prachtige doel.
Dax heeft zo genoten ! De humor waar hij zo van houdt zorgde voor gelijk een klik. Vandaag mocht hij een foto laten zien aan zijn klasgenootjes van uw mooie bolide. Dankzij u heeft hij een herinnering voor het leven erbij.
En een goed doel om te sparen! Ha ha want hij wilt ook wel zo een Porsche.

 

Helpende handjes bedankt

Organisatoren en vrijwilligers een groot compliment voor jullie.
Alles was goed geregeld en de mensen waren zo lief voor de kindjes.
Het was voelbaar dat jullie dit met liefde deden.
Dat maakt een dag als deze zeer bijzonder.

Namens Dax bedankt
Het was echt: Vet Cool Man!
Hij hoopt nog een keer mee te mogen en tot die tijd kan hij genieten van alle herinneringen, foto’s en filmpjes.

Liefs Kaat

 

Geplaatst op

Als je van de trap af valt…….

als je van de trap afvalt

Zondagmiddag, een dag zoals vele andere dagen.
Eindelijk mooi weer en we waren er lekker op uit geweest naar de kinderboerderij. Net thuisgekomen en het relaxen kon beginnen.
Wat een zalige dag was het TOT we ineens dat kabaal hoorde vanuit de gang.

Van de trap afgevallen

Dax was onderweg naar zijn eigen kamer op de eerste verdieping.
Ineens hoorde ik een hoop gestommel, een harde gil en een oorverdovend gehuil.
Verdorie mijn kind was van de trap gevallen.
Snel rende ik naar de gang maar ik zag Dax niet op of onder de trap liggen.
Hij lag in een gekke houding achter de deur.

OMG mijn jongen is van ruim twee meter van de trap naar beneden gevallen.
Niet via de treden maar via de opening aan de zijkant van de trap.
Mijn hart leek even te stoppen met slaan, adem in en uit moeders en Handel!
Hij lag beetje in een gekke houding en in een reflex heb ik hem recht gelegd en vooral getroost.
Geen bloed was mijn eerste observatie. Huilen is een goed teken dacht ik.

Het viel gelukkig mee

Misschien niet het slimste maar ik heb hem soort van opgetild en meegenomen naar de bank.
Daar rustig bekijken wat er aan de hand is.
Mijn cadeaudochter de buurvrouw laten roepen zodat zij even mee kon kijken en denken.
Hij was vrij alert, wel wat pijn aan zijn rechter arm maar kon alles goed buigen.
Geen hoofdpijn en niet misselijk.

We concludeerde wat hij ontzettende geluk heeft gehad.
Hij trok wel wat wit weg en ik heb hem genesteld op de bank met een dekentje. Als hij maar geen epileptische aanval krijgt dacht ik, de noodmedicatie bij de hand gehouden.
Emmer naast hem voor het geval hij misselijk zou worden. Dit zou echter niet gebeuren.
Ik zou het aankijken en mocht ik ongerust raken dan wilde de buurman ons brengen naar het ziekenhuis aangezien mijn man aan het werk was.

Wel of niet naar een arts?

Pvieuw wat was ik geschrokken. Gelijk grijze haren rijker.
Wat een geluk dat hij zo is gevallen. We waren er inmiddels achter gekomen dat hij vanaf bovenaf heeft geprobeerd de huiskamerdeur dicht te doen.
Hij irriteerde zich aan het gehuil van zijn neefje.
Toen hangend over de rand is hij naar beneden gevallen.
Net voor het slapen gaan merkte ik wel dat hij een iets dikke rechterhand had en pijn aan zijn pols.
Ik heb hem een paracetamol gegeven en hoopte op een goede nacht en in de ochtend zou ik de situatie weer beoordelen.
’s Nachts bij me laten slapen, in de nacht twee keer wakker gemaakt en hij was alert. Verder heel goed geslapen eigenlijk.

De eerste dag van de vakantie, Dax werd voor zijn doen wat later wakker.
Ik heb gelijk even naar pols gekeken. Ik zag er niks aan.
Als ik erin kneep gilde hij het wel uit en ook zijn hand bewegen was pijnlijk.
8 uur gelijk de huisarts gebeld en we mochten om 9;30 uur komen.
De huisarts vond het net als ik verstandig om een foto te laten maken.
Hij was ook wel beetje geschrokken van de hoogte maar vond hem er verder goed uit zien en reageren.

Mama voelde zich schuldig

De röntgenfoto wees uit een breuk in de pols. Aiiii dus toch.
We moesten naar de Spoed Eisende hulp voor een gesprek en onderzoek.
De arts liet me nog schuldiger voelen door te zeggen dat als een kind vanaf deze hoogte valt een opname noodzakelijk is. Ter observatie.
Wel had ik goed opgelet of hij alert was gebleven en in de nacht twee keer wakker gemaakt.
Maar dit deed mijn moederhart even geen goed.
Hoezo was ik gisteren niet naar ziekenhuis gegaan?
Maar ik was niet de enige die dacht het hoeft niet.
Ik heb ’s nachts onrustig geslapen en het hele voorval bleef ik aan denken.
Vooral dankbaar dat het zo was afgelopen, het zo anders kunnen zijn als hij bijvoorbeeld verkeerd op zijn rug of hoofd was gevallen.

Lieve woorden

Op de SEH hebben ze Dax volledig nagekeken.
Pols gebroken en deze moest ingegipst worden.
Behalve pijnlijke rug geen verdere conclusies.
De lieve vrouwelijke gipsmeester (of heet ze gipszuster?) stelde mij gerust.
Dit soort breuken komen vaak pas één dag later aan het licht.
Het beleid om kinderen nacht te laten slapen geldt voor kinderen onder de twee.
Ze zei: je hebt er alles er aan gedaan om hem in de gaten te houden. Hulp in geschakeld van de buren en hem s nachts niet alleen gelaten. Je hoeft je niet schuldig te voelen.
Door deze nuchtere medewerkster voel ik me weer beetje minder een loedermoeder.

Slechte timing

Tweeënhalve week moet hij gips en daarna nog een week rustig aan doen.
Hey de wereld vergaat er niet van.
Wel vind ik het ontzettend sneu dat hij aanstaande zaterdag zijn kinderpartijtje heeft.
Een uur lang je uitleven in een trampoline centrum. Uhhhh dat zal hem voor Dax niet worden.
We laten het wel doorgaan maar hij zal echt rustig aan moeten doen.
De salto leren maken moet maar een andere keer.

Deze moeder voelt zich binnen vierentwintig uur tien jaar ouder.
Man o man wat ben ik geschrokken.
Volgens de artsen was het een geluk dat Dax hyper mobiel is, zo heeft hij de harde klap goed kunnen opvangen zonder al te veel te breken. Hey heeft hij ook een keer mazzel *grinnik*

Dax vindt zijn gips stoer al is het wel jammer dat veel dingen nu niet kunnen in de vakantie.
We bedenken vast wel leuke activiteiten die wel kunnen.

Geschrokken groet,

Kaat

 

Geplaatst op

Villa Pardoes: daar waar dromen uitkomen

In november mochten wij een week op vakantie in Villa Pardoes.
Het haast niet beschrijven hoe mooie ervaring dit is geweest voor ons.
Toch ga ik een poging wagen om je mee te nemen in de Wereld die Villa Pardoes heet

Villa Pardoes

Ken jij Villa Pardoes al?
Ik kon het al en weet nog het tv programma dat Frans Bauer daar ambassadeur van was.
Toen kon ik nooit bedenken dat ik er met mijn eigen kind op vakantie zou gaan.
Ik was nog geen moeder toen maar überhaupt rekenen de meeste ouders niet op een kindje met een aandoening.

Villa Pardoes is een vakantieverblijf in Kaatsheuvel voor ernstig zieke kinderen tussen de vier en de twaalf jaar. Wekelijks ontvangen zij 12 gezinnen die zij een onvergetelijke vakantie bezorgen.
Even vergeten dat je ziek bent. De hele familie samen laten genieten zonder dat het ziek zijn de boventoon voert.
Het motto van Villa Pardoes is: Even alles vergeten.

De villa bestaat uit 12 vakantiewoningen die ieder een eigen thema hebben.
Wij hadden het huisje “Strand”. De slaapkamer van Dax was omgetoverd tot een strandkamer. Er hingen schelpen voor de ramen, een hangmat en een prachtige muurschildering.
Het mooie van de Villa is dat alle huisjes uitkomen op de gemeenschappelijke ruimte.
Vanuit ons keukenraam konden we zo Dax zien spelen op de glijbaan welke binnen was.

 

Villa Pardoes

Wat was er in de Villa?

Het was overweldigend wat er allemaal aanwezig was. Onbeperkt speelgoed in de gemeenschappelijke ruimtes. Een picknickplaats binnen waar we soms samen aten maar waar vooral spontane momenten waren met de andere ouders. Een snoezelruimte, knutselruimte, loungeroom, bubbelbad en Dax zijn favoriet: een gameruimte

Dax mag nog niet echt alleen buiten spelen vanwege zijn epilepsie en dit was zo een verademing.
Vanuit het huisje, op zijn sokken spelen met zijn nieuwe vakantievrienden.
Dat is ook zo goed bedacht, ze proberen de “zieke” kinderen van ongeveer de zelfde leeftijd in één week uit te nodigen. Zo is er makkelijk aansluiting te vinden met leeftijdsgenootjes.
Als ouder zijnde kon je lekker op de Picknickplaats zitten en wat te drinken pakken.

 

 

 

Efteling

De villa is gevestigd naast de Efteling en als gast van de Villa mag je zes dagen onbeperkt de Efteling bezoeken. Niet via de hoofdingang maar via een speciale ingang voor de Villa gasten. Hup je stond binnen drie minuten in het park naast de Python.

Hiermee is Dax zijn allergrootste droom uitgekomen: naar de Efteling.
Voor een jongentje met ESES die zo gauw moe is, is een lange dag in de Efteling te zwaar.

Wij moeten sowieso al twee uur in de auto rijden om er te komen. Het is te duur om maar voor drie uurtjes te gaan. Dax weet alles van alle attracties, hij bekijkt al drie jaar filmpjes op You Tube over de Efteling. Hij heeft lopen stuiteren van blijheid toen hij hoorde dat we een week naar de efteling gingen. In het park heeft hij meerdere malen gezegd: mijn allergrootste droom is uitgekomen !

Elke dag gingen we even naar de Efteling en in deze week heeft hij alle attracties gezien en gedaan.
Vele zelfs meerdere keren. Hij bleef maar stralen en huppelen van blijheid.
Was hij moe? Dan gingen we naar de Villa terug en ging hij lekker slapen in zijn Strandkamer.

 

efteling

 

Activiteiten in de Villa

De hele week waren er activiteiten in de Villa. De meeste van deze activiteiten worden begeleid door vrijwilligers. Wat een lieve vrijwilligers werken er ! Veel vrijwilligers zijn al iets op leeftijd en wat heb ik respect voor ze. De kinderen en hun ouders zo in de watten leggen. Zonder deze actieve vrijwilligers zou de villa niet kunnen draaien denk ik.

We hebben twee avonden gezamenlijk gegeten op de picknickplaats en één keer een ontbijt.
Wij waren er in de week van  december en dus kwam Sinterklaas ook langs.
De kinderen hebben chocolade letters versierd, een stoeltje geverfd, we kregen een gezins fotoshoot. Op een avond kwamen er clowns langs, er was een disco avond, de ouders konden een reiki behandeling krijgen. Er waren zoveel leuke activiteiten te doen en wat ik fijn vond: het was geen verplichting ! Het was vakantie dus een ieder mocht lekker doen waar hij/zij behoefte aan had.

 

 

 

Je kind aanmelden

Ik durfde Dax eerlijk gezegd niet aan te melden. Met het idee: er zijn altijd kinderen die ergere dingen hebben voelde ik me bezwaard. Na stevig aandringen van een moeder die ook met haar gezin was geweest, heb ik Dax op de site van villa Pardoes aangemeld.
Lees wel even de toelatingscriteria  voor je je kindje wilt aanmelden. In het geval van een ernstige vorm van Epilepsie kan je uitgekozen worden. Er zijn bepaalde zieke kinderen die sowieso een positief oordeel krijgen, denk hier bijvoorbeeld aan kinderen die kanker hebben.

Bij het invullen van het aanmeldingsformulier  moet je de gegevens invullen van de behandelend arts en een machtiging dat voor het overdragen van medische gegevens. De arts vult de aanmelding dan verder in. De Medische Commissie van Villa Pardoes beoordeelt dan of het kindje met zijn/haar gezin mag komen.

Ik wil alle ouders met een “ziek” kindje op het hart drukken….kom je ervoor in aanmerking? Geef je op!! Ik ben altijd een beetje te bescheiden in dit soort dingen geweest maar dat hoeft echt niet.
Kijk online of jullie er voor in aanmerking komen en geef je op!
Het was voor ons zo een geweldige en vooral ontspannende ervaring

 

 

Pardoes

 

Vertel het door

Villa Pardoes kan meer naamsbekendheid gebruiken. Ik was echt verrast dat niet merendeel van Nederland weet wat Villa Pardoes is. Volgens de medewerkers kennen vooral mensen het uit de omgeving het. Ik heb ook gemerkt bij het vertellen in onze omgeving dat veel mensen uit Noord-Holland niet weten wat Villa Pardoes is.

Villa Pardoes kost jaarlijks ruim € 1.000.000,- Dit geld wordt volledig opgebracht door sponsoren en donateurs. Samen bezorgen zij 600 gezinnen per  jaar een geweldige vakantieweek.
Ook kan de villa sponsoring gebruiken in Natura.

Wil je iets doneren? Kijk dan eens op de doneerpagina ?
Elk bedrag is goed ! Met zijn allen kunnen we ervoor zorgen dat er nog vele kinderen een onvergetelijke week kunnen hebben in de Villa.

Ik zou nog zoveel willen vertellen

Ik zou nog wel zoveel willen vertellen aan jullie over onze vakantie week.
Woorden kunnen het nauwelijks omschrijven wat voor gevoel we daar hadden.
Het was magisch en onvergetelijk.  Wat was het was fijn om je kind zo gelukkig te zien.
Zó bijzonder hoe alle kindjes gezellig met elkaar speelden zonder één keer ruzie te maken met elkaar. WOW hoe dan? Ja werkelijk waar de kinderen hadden het alleen maar leuk samen.
Fijn dat wij leuke gesprekken hebben gehad met een lief stel ouders uit brabant.
Dax was bevriend geraakt met hun zoontje Thomas en het was hartverwarmend hoe leuk ze samen waren. De uitdagingen die vele kinderen dagelijks hebben spelen daar geen rol. Je bent in de Villa goed zoals je bent.

 

 

 

kaat in villa pardoes

 

Lieve medewerkers van de Villa,
bedankt voor de geweldige vakantie week.
De gezellige en magische momenten.
De gastvrijheid was hartverwarmend,
en de ervaring was werelds.
Het was een vakantie om nooit te vergeten!
Bedankt voor de mooie herinneringen die we bij jullie mochten maken.
Het heeft ons als gezin zijnde een positieve boost gegeven.
Hoop dat jullie nog veel gezinnen gelukkig kunnen maken.

Dankbare groet Kaat

Geplaatst op

Paar weken in groep 3, hoe bevalt dat?

Voor veel kinderen en hun ouders is het vanzelfsprekend dat de kinderen leren lezen en schrijven.
Als je kind alle nachten heftige epileptische activiteiten heeft in zijn hoofdje is dat niet meer vanzelfsprekend.
Opgelucht was ik toen ik vorig schooljaar hoorde dat Dax wel het vermogen heeft dit te leren.

Een nieuwe juf

In mijn blog Speciaal onderwijs: goede keuze geweest? konden jullie lezen hoe jammer ik het vond dat hij zijn twee lieve juffen gedag moest zeggen. De nieuwe juf was een onbekende juf voor ons en dat is dan toch weer even afwachten of er een klik is, of zij onze “speciale” jongen begrijpt.
Gelukkig kan ik zeggen dat ik blij verrast ben. Juf Anja is een topper!
Ze stelt hele duidelijke regels en ook haar focus ligt op wat de kinderen WEL kunnen in plaats van wat kinderen niet kunnen.
Na de allereerste schooldag vond ik een kaartje in Dax zijn broodtrommel, dat het goed was gegaan en ze een leuke dag hebben gehad. Zo Attent !! Dat geeft een heerlijk gevoel.
Wat mij opvalt dat zij heel erg stimuleert dat de kinderen elkaar accepteren, complimentjes geven en ze ieder op zijn/haar eigen manier laat stralen!
Dat doet elk kind goed en het zou mooi zijn als volwassenen ook meer met elkaar om zouden gaan.

kaartje van de juf

 

De tafeltjes staan twee aan twee in rijen opgesteld. Ze hebben allemaal een eigen etui en laadje waar hun werkboeken/schriften in liggen. Dax zit in een combinatieklas groep 2 en 3, dus gelukkig zijn er ook nog leuke speelhoeken en speelgoed. Zo staat er op de gang een lego-tafel.
Ik ben blij dat ze ook nog lekker kunnen spelen zo af en toe. Dax gaf wel aan dat hij veel meer moest zitten aan zijn tafel maar ik heb niet het gevoel dat hij het als te zwaar ervaart.
’s Morgens is hij bang om te laat te komen, want dan mist hij als de juf gaat voorlezen uit Pluk van de Petteflet. Wij zijn altijd ruim op tijd maar hij vraagt toch elke morgen: komen we niet te laat voor Pluk mama?

De eerste evaluatie

Samen met de mevrouw van het LWOE hebben we een gesprek gehad over hoe het gaat met Dax op school. Hij is zeer enthousiast en ijverig en vooral BLIJ. Wat heerlijk om te horen!
Hij heeft al heel wat letters geleerd. Alles gaat op het niveau wat een kind aan kan.
Dax heeft duidelijk heel veel herhaling nodig en extra uitleg. Mevrouw van LWOE legde uit als je ’s nachts zoveel onrust hebt in je hoofd, je ESES hebt, dan past dit bij het beeld.
Gauw moe, mindere concentratie en heel veel herhaling nodig.
Laat ik het zo zeggen: het gaat een uitdaging worden.
Zijn inzet verdient een 10 en dat is voor mij het allerbelangrijkste.

Lijn 3

Tijdens de informatieavond liet de juf de lesmethode zien van lijn 3 gerealiseerd door Malmberg B.V.
Whow wat een geweldig lesmateriaal is dat. Buschauffeur Ben Bus reist door leesstad heen. Er zijn 12 haltes en op iedere halte is er veel te ontdekken. Bij iedere bushalte krijgen ze een stempel in het busboekje. Is je busboekje vol dan is het jaar om en kunnen ze in principe lezen. Uiteraard omdat het speciaal onderwijs is kijken ze goed per kind wat een kind wel/niet aan kan.

Ze hebben een leesboek, werkboek, woordmaker, spelen woordspelletjes op het digibord en kijken letterfilmpjes. Dat is nog eens wat anders dan het stampen van Maan, Vuur en Roos en enkel een saai krijtbord en een leeg schrift zoals het bij mij op school ging.

 

In de klas hangt een groot bord waar de geleerde letters hangen. Zo zie ik in één oogopslag welke letters Dax heeft geleerd en kan ik deze thuis herhalen.
De eerste periode hebben ze de volgende letters geleerd: AA, i, E, R, D, K, N, S.
Het eerste werkboek is af en deze kregen de kinderen dan mee naar huis.

 

Lijn 3 Malmberg

 

Wat Maakt deze groep 3 zo leuk?

Dax heeft leuke kinderen in de klas en met een nieuw klasgenootje had hij al gauw een speelafspraak geregeld. Dat vond Dax zo jammer van vorig jaar dus hij was heel blij.
De Gymclub na  schooltijd is er ook weer dit jaar en met veel plezier gaat hij hier weer heen. Sinds hij de professionele gymlessen op school en bij deze club krijgt, valt hij veel minder.

Juf Anja neemt een keyboard mee naar school en dan gaan ze samen zingen.
Is dat niet geweldig?
Ik ben razend enthousiast over het begin van het schooljaar.
De juf begint Dax goed te snappen en aan te voelen waar zijn behoeftes liggen.
Wij brengen een blij kind naar school en halen en dolblij kind van school.
Dat is toch het aller belangrijkste? Dat je kind met plezier naar school gaat!

Trots

De komende maanden gaan we merken of Dax het kan bijbenen. Aan de professionele inzet van de school ligt het niet en ook niet aan het goede lesmateriaal. Bovenal zal het niet aan Dax liggen want hij is ontzettend gemotiveerd. Daar ben ik dan ook heel trots op!

Groetjes Kaat

 

 

Geplaatst op

Speciaal onderwijs: goede keuze geweest?

Speciaal onderwijs

 

Nog zeven dagen telt het schooljaar en dan heeft Dax zijn eerste jaar op het speciaal onderwijs erop zitten. Tijd om het afgelopen jaar te evalueren.
Is het de juiste keuze geweest? Wat maakt deze school anders dan zijn vorige school? De belangrijkste vraag wat mij betreft: Hoe is het met Dax? Bevalt het hem op deze school?

In mijn blog Help mijn kind moet naar speciaal onderwijs kon je lezen hoe we tot de keuze kwamen om Dax naar speciaal onderwijs te laten gaan. Ik ben oprecht zo blij dat ik deze keuze (en gevecht) heb gemaakt!

Wat maakt deze school anders?

Allereerst natuurlijk de grootte van de klassen. Het maximaal aantal kinderen was 13 en dan stond er één juf en één onderwijsassistent voor de klas. In het begin waren er minder kinderen dus je kind is ervan verzekerd om genoeg aandacht te krijgen. De juf heeft de gelegenheid jouw kind goed te leren kennen en één op één aandacht te geven.
De structuur die ze hanteren geeft de kinderen duidelijk rust en dat trekt zich door naar een rustiger kind thuis.
De logopedie en de fysiotherapie op school zorgen voor minder ren acties van de ene naar de andere afspraak. Door de korte lijnen met de leerkrachten sluit alles op elkaar aan.
Deze school was nieuw opgestart en hierdoor klein qua leerling aantallen. De kinderen en de leerkrachten kennen elkaar allemaal. Het voelt als thuis komen.

Niet denken in problemen en onmogelijkheden van je kind maar stimuleren wat je kind wel kan.
Zijn vertrouwen gewonnen en zo aan de hand van één van de juffen nieuwe stappen durven maken.
Was knippen al een enorme uitdaging, kan hij nu een figuur uit knippen.
Het heeft me verbaasd hoeveel letters Dax het afgelopen jaar heeft geleerd.

Juiste keuze?

Volmondig roep ik JA!
De afgelopen maanden heb ik veel contact gehad met ouders die ook voor deze keuze staan.
Ik merk dat veel ouders er alles aan doen om hun kindjes op regulier onderwijs te houden.
Soms vraag ik me af: voor wie willen ze dat ? Vinden deze ouders het een soort van falen?
Ik adviseer deze ouders ga eens kijken op de speciaal onderwijs school waar je over twijfelt.
Wat mij betreft zeg ik: alle kinderen zouden zoveel aandacht verdienen. Onderwijs op maat en niet in het gareel mee moeten lopen aan de eisen die iemand heeft gesteld aan de groep waarin het kind zit.

Tegenvallers?

Ik heb niet echt fanatiek contact met ouders van deze school.
Had je op de vorige school meer gezellige momenten met de ouders, zijn hier de ouders meer op zichzelf of je ziet ze niet doordat de kinderen met busjes komen. Heel eerlijk gezegd zijn er ook een grote groep ouders die nagenoeg niet met andere praten of zelfs fatsoenlijk gedag kunnen zeggen.
Hoor ik veel ouders op reguliere scholen mopperen over dat ze zo vaak gevraagd worden voor hulp mis ik deze betrokkenheid wel eens. Ook bij feesten zoals kerst is er niet een gezellig samen zijn met de ouders. Ik snap trouwens wel dat grote drukke feesten niet voor elk kind is weg gelegd die gevoelig is voor veel prikkels etc.
Geen ronsel praktijken op het speeltuin voor speelafspraakjes. Aan de ene kant rustgevend aan de andere kant vind ik het voor Dax wel jammer. Gelukkig komen de kindjes uit de buurt wel bij ons spelen.

Hoe gaat het met Dax?

Ik zie een heel blij kind en dat is de belangrijkste graadmeter voor mij.
Van een onzekere kleuter naar een jongen die klaar is voor groep 3.
Van de kont tegen de krib omdat hij dingen moeilijk vond naar “van proberen kun je leren” en verrek laten dingen na veel proberen dan toch nog lukken.
In zijn rapport schrijven de juffen: Je bent een lieve, vrolijke jongen in de groep. Dax, je hebt veel geleerd dit jaar! Je bent een Topper. Wij zijn heel trots op je en wensen je veel plezier in de volgende groep.
*Slik* ik moest een traantje weg pinken. Zijn rapport laat verbeteringen zien en het is meer dan ik had kunnen dromen.

LWOE

Het landelijk Werkverband Onderwijs en Epilepsie kan ouders, leerkrachten en begeleiders op scholen helpen om een doelgerichte aanpak op te stellen. Welk type onderwijs je kind ook volgt.
Ik kan ouders met een kindje met epilepsie dit erg aanraden. De mevrouw die ons begeleid kan op school inzicht geven wat de epilepsie voor gevolgen heeft tijdens het leren. Ze kunnen de kinderen of leerkrachten uitleggen wat epilepsie inhoudt en hoe te handelen bij een aanval.
Twee keer per jaar hebben we een gesprek met de leerkrachten op school en onze begeleidster van het LWOE. Onze begeleidster was verrast hoe goed Dax het eigenlijk heeft gedaan ondanks dat zijn epilepsie totaal niet onder controle is. Het vraagt veel van zijn energie thuis maar dat hebben we nu geaccepteerd. Zolang hij maar gelukkig is op school en daar niet over zijn grenzen gaat.

Allerliefste juffen

De juffen van Dax ik vind ze zo enorm betrokken, deskundig en vooral lief!
Mijn een beetje pijn in mijn hart gaan we ze gedag zeggen. Ik had Dax eigenlijk gegund om nog een jaar bij deze toppers te blijven maar hij is klaar voor groep 3 en de kleuters gedag te zeggen.
Als je heel vaak je zorgen om je kind moet maken dan is het zo fijn als je hem met gerust gevoel op school kan achterlaten. Dat zij zijn grenzen bewaken en ons bellen als hij beter naar huis kan.
’s Avonds nog een mailtje krijgen van de juf om te vragen hoe het met je zieke zoon gaat, het lijkt zo een klein gebaar maar dat maakte nou net het verschil.
Je kind is niet één van zovele kinderen in de klas maar jouw kind doet er ook ECHT toe!
In een hele zware periode een mail krijgen van de juf die zegt dat je een goede moeder bent is hartverwarmend. Dax is stapel op zijn juffies en ik hoop dat hij volgend jaar ook juffies (en het liefst een meester maar die zijn zeldzaam) krijgt die hem snappen en hem het gevoel geeft dat hij goed is zoals hij is.
Juffen jullie hebben het verschil gemaakt! Door jullie lieve aanpak kan ik zeggen dat deze keuze de beste keuze is geweest van de afgelopen jaren in Dax zijn leventje.
Bedankt dat jullie er voor ons waren.

Trots

Lieve Dax, mama is zo trots op jou!
Je hebt zoveel doorstaan en met jouw warme karakter heb je mensenharten veroverd.
Je bent vaak heel hard voor jezelf en dat maakt me wel eens verdrietig  maar je bent een echte BIKKEL ! De stomme epilepsie (zoals je het zelf noemt) heeft je er niet onder gekregen.
Je kan veel dingen niet zoals leeftijdsgenootjes maar dat geeft niet lieve jongen.
Stap voor stap kom je er wel en na de zomer stap je je nieuwe klas binnen en ben je ineens geen kleuter meer. Soms zou ik willen dat ik net zo een doorzetter was als jij bent.
Jij bent de wereld voor mij !

Speciaal onderwijs ik kijk er heel anders tegen aan na afgelopen jaar.
Het onderwijs is er niet speciaal maar onze kindjes wel!

Groetjes Kaat