Tag: kaatkrabbelt

Geplaatst op

Vier het leven

Vier het leven

Vandaag is de geboortedag van mijn vader.
Helaas is hij 13 jaar geleden overleden. 
Zo denkende aan hem doet het mij beseffen dat je het beste kan genieten van het leven. 
Het is namelijk nooit zeker of er wel een morgen komt. 

Geen eeuwig leven

Hoe ouder je wordt hoe meer mensen om je heen komen te overlijden, dat is een logisch gevolg.
Toch na 13 jaar ben ik er nog steeds niet aan gewend dat mijn vader op 65 jarige leeftijd overleed. 
Ik mis hem nog elke dag en ik droom veel over hem. Ik schreef eerder: Kon ik nog maar één keer met je praten
Confronterend en intens verdrietig vind ik het als er jonge mensen overlijden. Voelt als zo oneerlijk en zinloos. Het heeft mij de laatste tijd erg geraakt als ik dit hoorde in mijn omgeving.  

Vier het leven 

 Mijn gezondheid laat veel te wensen over en ik maak me soms wel zorgen, ga ik wel oud worden op deze manier?
Ik wil het leven echt vieren, dankbaar zijn dat ik er ben en lieve mensen om mij heen hebt. Elke dag mijn zoon zien slapen in de nacht en hem een kus geven maakt me gelukkig.
Het geluk zit vaak in kleine dingen, die zonnestraal op je gezicht (en je ziet met mooi weer veel meer mensen lachen en stralen). Een mooie film op de televisie. Een fijn gesprek met een vriendin, je man die je favoriete maaltijd kookt, je zus die je laat lachen met een goed verhaal, het maakt het leven fijn!  

Vrijwilligerswerk

Vandaag heb ik mij aangemeld als vrijwilliger om bij een eenzame 77 jarige dame op bezoek te gaan. Deze mevrouw heeft niemand meer en voelt zich heel eenzaam. Ik hoop dat er een klik is tussen ons en dat we beiden kunnen genieten van gesprekken als ik bij haar op bezoek ga.
We kunnen elkaars leven soms mooier maken met een klein gebaar.

Als je wereld kleiner wordt

Soms vind ik het leven ook kut!
Mijn wereld is heel klein geworden door mijn ziekte maar aan de andere kant is de wereld oneindig groot door internet en social media. Ik haal er veel plezier uit.
Al typende heb ik besloten om vandaag een bloementje voor mezelf te kopen: gewoon omdat ik daar zo blij van word!

Mensen vier het leven zo vaak als je kan.
Samen of alleen, met grote dingen of juist de kleine dingen die ook zo waardevol kunnen zijn. Heb oog voor elkaar als een ander het even minder leuk heeft. 

 Ik wil afsluiten met onderstaande tekst die ik persoonlijk heel mooi vind.

vier het leven

 

 

Geplaatst op

2018: wat was je verrassend maar vooral zwaar

Kaat krabbelt 2018

De laatste dag van het jaar is bijna aangebroken. Een mooi moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Wat heeft het mij/ons gebracht ? Wat waren de hoogtepunten? welke teleurstellingen heb ik gevoeld?

Als je mij vraagt: Kaat wat vond je van het jaar 2018?
Dan antwoord ik vanuit mijn gevoel: zwaar, loodzwaar, onmenselijk zwaar.
Eigenlijk kan ik zeggen dat ik 2018 een ontiegelijk KUT jaar vond.
Ons hele gezin heeft mega harde klappen te verwerken gehad en vooral de onmacht en oneerlijkheid door andere mensen hebben me intens geraakt.

Ik ben gelukkig altijd wel in staat om ook te kunnen kijken naar de mooie momenten die het jaar heeft laten zien. Deze momenten heb ik dit jaar nog meer gekoesterd dan anders. Net zoals goede vrienden…die er wel waren in moeilijke tijden.

Minder gaan werken

Begin 2018 ben ik voor 50% afgekeurd.
In mijn blog  Sjögren Sucks hebben jullie al kunnen lezen dat ik het Syndroom van Sjögren heb. Daarbij heb ik nog fybromyalgie en een pijnsyndroom wat hevige zenuwpijnen geeft. Een versleten knie had ik al een tijdje en de dokter constateerde ook nog astma dit jaar. De bingo kaart werd nog aangevuld met een scheur in een pees in mijn schouder. Sjögren is een vuile smiecht en zorgt voor een heftig aftakelingsproces. Ik kan het niet stoppen en dat frustreert behoorlijk. Van een ondernemende vrouw ben ik vooral een huismus geworden. Mijn energie besteed ik vooral aan werken en leuke dingen doen met Dax. De afgesproken werkuren haal ik zelden en ik ben periodes ook ziek thuis. Ik kan de ballen niet meer hoog houden. Het overleven kost me teveel van mijn lichaam en daardoor kan ik soms weinig meer.

Ik moet een herkeuring aanvragen, ik weet niet wat ik wil en moet. Wat mijn insteek moet zijn?
Mijn werkende leven wil ik niet opgegeven eigenlijk. Ik heb een goede werkgever, leuk werk en geweldig leuke collega’s. In 2019 gaan we er weer voor en we gaan zien wat UWV gaat beslissen.
Eng vind ik het…mijn onafhankelijkheid brokkelt af.

Kamperen

Het huwelijk is er één waar je compromissen moet sluiten op vele vlakken. Zo ook op vakantiegebied in ons geval. Ik hou van vliegvakanties en luxe, ik hou ook van kamperen en vind iets huren ideaal.
Mijn man is een kampeertijger en wordt gelukkig van een caravan. De afgelopen jaren was het compromis om wel naar campings te gaan maar iets te huren. Soms beviel het heel goed maar soms betaalden we een vermogen en sliepen we in een aftands bed.

Dit jaar zijn we met onze eigen caravan op vakantie gegaan. Een kleine camping geboekt omdat de tieners niet meer met ons meegaan. Wat was het leuk ! Wat heeft Dax genoten van zijn vrijheid. Mag hij thuis niet alleen buitenspelen kon hij nu scharrelen op ons veld waar genoeg kinderen stonden. Beetje bij beetje mocht hij alleen naar de speeltuin en meneer kwam thuis en vertelde dat hij verkering had! Je kan zo een zes jarige ook niet even alleen laten *grinnik*

Dit gaan we weer vaker doen! Afgewisseld met soms ook een leuke accommodatie te huren.
We zijn nog nooit zo goedkoop op vakantie geweest als in 2018 en dat is ook een eye-opener weer.
Vakantie hoeft niet altijd bakken met geld te kosten.

 

kamperen

 

Epilepsie

De epilepsie van Dax laat zich niet volledig onder controle krijgen.
De medicijnen Ospolot hebben een goede uitwerking op hem maar de EEG’s laten nog steeds ontzettend veel epileptische activiteiten zien. Het verklaart waarom leren zo lastig is op een “normaal” tempo en manier.
In 2018 hebben we veel verwachtingen laten varen en leven we per dag. Hij geeft zijn kunnen en energie aan per dag. Balen is het soms als je iets denkt te gaan ondernemen en het kan niet omdat Dax te moe is. We hebben veel zorgen om hem gehad maar TROTS heeft de overhand.

Trots hoe hij alles doorstaat. Trots dat hij op school zich zo ontzettend inzet ook al is het zo moeilijk voor hem. Hij heeft zo hard zijn best gedaan dat hij niet meer naar logopedie hoeft in 2019.
We zijn nu bezig om de Ospolot te verhogen en ik hoop dat 2019 een beter jaar wordt voor hem.
De verwachtingen zijn niet hoog maar ik heb wel hoop.

 

 

ESES EEG

 

Cadeaudochter en kleinzoon

De lichtpuntjes in ons gezin zijn de mooie momenten met Miss M en little X.
Onze kleinzoon is bijna twee en het wordt steeds leuker vind ik.
Hij kan samen spelen met Dax, begint lekker te praten en maakt je huis onveilig.
Weet je wat het mooie is van een kleinkind? Je hebt voornamelijk alleen de leuke dingen. De nachten waarin hij ziek is heb je hem normaal gesproken niet.
Hij brengt heel veel vreugde in ons leven en ik kan weer ongegeneerd kleine maatjes shoppen.
Trots ben ik op Miss M hoe zij zich ontwikkelt tot een volwassen vrouw en moeder. We verheugen ons op veel meer momenten samen

 

kleinzoon en zoon Kaat

Droomautodag en Villa Pardoes

Een kind hebben die een aandoening heeft en waar je vaak zorgen om hebt hakt er soms in.
Dit jaar zijn we voor het eerst naar de Droomautodag gegaan lees mijn eerdere blog als je wilt :  Droomautodag
Een dag waar Dax nog steeds over heeft. We willen in 2019 er zeker weer bij zijn.

 

droomautodag

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Misschien wel het allermooiste van het afgelopen jaar is onze vakantie in Villa Pardoes. Ik ga hier nog een blog over schrijven. Dax zijn droom om naar de Efteling te gaan is uitgekomen.
Het was een magische week vol mooie momenten en waardevolle ontmoetingen.
Dit soort dagen geven zoveel plezier en energie! Dankbaar voor alle vrijwilligers en medewerkers die dit mogelijk maken.

 

 

Villa Pardoes

Onrecht en onmacht

Een hele heftige situatie hebben wij dit jaar meegemaakt. Het valt zwaar als je aangifte moet doen tegen een bekende van je. Maar soms heb je geen andere keuze omdat je weet dat iets zo ontzettend fout is en het andere zoveel schade toebrengt. Ongelofelijk vind ik het als de politie de dader pas na vijf maanden verhoord. Als deze vervolgens ontkent en er komt geen zaak van dan ben je lamgeslagen.

Voor het eerst in mijn leven ben ik het geloof kwijt geraakt in het rechtssysteem. Ik kan er niet teveel inhoudelijk over zeggen maar dit heeft me zo ontzettend geraakt dat ik er ziek van ben geworden. Verdrietig en boos en vooral veel ongeloof.
Voor mij zat er geen andere keuze op dan deze persoon te verbannen uit mijn leven.
Het klinkt simpel maar dat was het niet, het was loodzwaar.
Hierdoor hebben we vrienden verloren maar deze mensen verdienen wat mij betreft ook de titel vrienden niet meer. Bedankt alle lieve vrienden die mij en ons hebben gesteund.
Ik moet dit een plekje zien te geven en ik hoop dat dit gaat lukken in 2019.

Nog steeds een dikkerdje

Begon ik begin 2018 vol goede moed om wat kilo’s af te vallen, is daar eind 2019 niks meer van te zien.
Ik was iets van 7 kilo afgevallen en voelde me zo blij en trots. Mijn afval blogs werden goed gelezen en ik vond bij veel lezers steun. We deelde recepten uit en het leek goed te gaan. Toen de stressvolle situatie ontstond en mijn gezondheid steeds slechter werd lukte het me niet meer. De kilo’s kwamen er beetje bij beetje weer aan en nu ben ik weer terug bij af.
Ik heb de kracht nog niet gevonden om op dit vlak te knallen

En dan nog dit:

 Mijn man heeft een nieuwe baan gekregen. Blij dat hij niet meer hele lange dagen maakt als chauffeur. Trots dat hij alle cursussen die hij moest doen heeft gehaald. Ik hoop dat zijn contract wordt verlengd in 2019. Het heeft mij meer rust gegeven dat hij een vaste baan heeft nu ik gedeeltelijk ben afgekeurd.

Dankbaar met de hulp voor Dax van mijn schoonouders, zo gelukkig dat Dax zo graag bij hun is. Hoe bijzonder dat we in dezelfde straat wonen.
Lieve buurvrouw Monique wat zijn we blij met jouw hulp. Dax komt zo graag bij jullie en de hondjes.
Blij met zulke lieve buren!

Allerliefste zus, wat zou ik zonder jou moeten beginnen?
je bent een tweede moeder voor Dax, en wij kunnen altijd op je rekenen.
Je geeft wijze raad, helpt me keuzes te maken en bovenal kan ik altijd bij je terecht.
Bovenal kunnen we ook heel veel lachen met elkaar. Fijn dat onze band zo sterk is!

Totaal uit mijn comfortzone heb ik een fotoshoot gehad.
Ik wilde foto’s hebben die ik kon gebruiken voor mijn blog.
Suzanne van Bloos Visagie & Fotografie heeft de foto’s voor gemaakt.
Ik ben nog steeds blij met het resultaat. Haar facebook pagina : Bloos

 

Blog

Ik ben teleurgesteld in mezelf dat ik veel minder tijd in het bloggen heb kunnen steken als ik zou willen. Simpelweg ik had er de energie en kracht vaak niet voor. Door stress en ziekte heb ik mijn laptop soms weken niet aangeraakt. Evengoed ben ik trots op mezelf.

Cijfers van 2018:

13.698 weergaves

8686 bezoekers

100 mensen lieten een reactie achter.

de Blog Twintig handen op één buik  2.057 bekeken in 2018. Deze blog werd in 2017 ook al goed gelezen wat het totaal maakt op 3.169.

De blog uw man ligt in het ziekenhuis vertelde een vreemde meneer over mijn man die onwel werd als vrachtwagenchauffeur is 1776 bekeken.

Ik heb vele mailtjes gekregen van mensen die me een lief bericht stuurde als steun. Ook merk ik dat ik vaak word gevonden in de zoekmachines door ouders die ook kindjes hebben met ESES of een andere epilepsievorm. Fijn dat we elkaar kunnen steunen en helpen.

Dankbaar voor de leuke samenwerkingen!
Zijn de kersjes op de taart wat mij betreft.

Felice van Baby en Kind, fijn dat ik bij jouw team mag horen en je me altijd wilt helpen.
Jeanine van  strijken is suf   (eerder heette de site Julia Flynn), ik heb niet veel aangeleverd bij je maar je staat ook altijd voor me klaar. Hoop je in 2019 te ontmoeten en vooral blogs aan te leveren. Jullie zijn beide toppertjes!

Vraagbaak Erik dank je wel voor je hulp als het nodig is.
Verheug me er op om in 2019 door te pakken en mijn blog te veranderen.

Mijn grootste dank gaat uit naar jullie! Mijn lezers.
Dank jullie wel voor het lezen van mijn blogs. Ik vind het leuk als jullie soms een reactie achterlaten of mijn blog delen op Facebook. Zonder jullie zou het plezier van het bloggen allang zijn vergaan.
Lieve lezers, ik wens jullie allemaal een fantastisch mooi en gezond 2019 toe. Veel leesplezier van mijn krabbeltjes in het nieuwe jaar !

Lieve Groet van Kaat

 

 

Kaat Krabbelt

Geplaatst op

Weer een Black Friday in Huize Kaat

Black Friday in Huize Kaat Krabbelt

Als je deze week niet onder een steen hebt geleefd weet je dat het vandaag Black Friday is. De dag voor de jacht op koopjes en aanbiedingen.
Tv, kranten, social media je werd er werkelijk mee overweldigd.

Vandaag is DE dag! Om koopjes in te slaan

Voor mij is Black Friday geen nieuw begrip. Elke vrijdag is het bij ons Black Friday: de bergen zwarte was worden gedraaid. Trouwens niet alleen op Friday maar ook op Monday of Sunday. Het hele gezin draagt graag zwart en dat zegt niks over onze psyche. Al raken sommige psychologen in paniek als je kind voornamelijk alleen met zwart tekent en helemaal zoals onze zoon graag krast.

Zwart Zaad

Sommige van jullie kennen het wel……..je wilt het weekend leuke dingen doen maar je zit vrijdags op zwart zaad. De knip is leeg.
In plaats van te zeggen ik ben blut of ik heb een geldcrisis kan je beter chique zeggen: ik hou vandaag mijn  Black Friday.

Foei Kaat!

Laatst op een vrijdag kwam ik moe van het werk en ben ik vergeten mijn treinkaart in te checken voor het instappen in de trein.
Blij dat er plekje was om te zitten en ook nog eens bij het raam.
Vermoeid legde ik mijn hoofd neer tegen de glazen wand en al snel was ik in dromenland. HUH getik op mijn arm? Met kleine spleetogen keek ik wie mij uit de lekkere powertuk haalde. Oh de conducteur.
Mag ik uw plaatsbewijs? Natuurlijk meneer en ik gaf zoals gewoonlijk mijn kaart. U bent niet in gecheckt mevrouw!! SHOOT! weer een vervroegde Black Friday: Kaat was aan het zwartrijden. Dit bedoelen ze toch niet met koopjes?
Mijn liefste glimlach opgezet en uitgelegd dat ik een maandabonnement heb maar vergeten ben in te checken. Excuus meneer de conducteur zei ik lief.
Hij kon dit nakijken en ik kreeg geen boete. Oh daar was dan toch het dolblije moment van de vervroegde Black Friday.

 

Nieuwe sport

Zonder gekheid op een zwart stokje. Gaan jullie vandaag iets bewust kopen? Heb je een ultieme koopjes tip die je met ons wilt  delen?

Ik ben erg benieuwd want hey ik zou liegen als ik zeg: Ik ben niet gek op koopjes jagen. Wat mij betreft zou het een olympische sport mogen zijn.
Eindelijk een sport die ik ook kan beoefenen.

Ik wens jullie allemaal een fijne Black Friday!

Groet Kaat

 

Foto’s: Pixabay

Geplaatst op

De perfecte huisjes (van Instagram)

Perfecte huisjes van Instagram

Ik ben een frequent gebruiker van Instagram (en andere Social Media) en hou ervan om legaal te gluren in andermans huis en leven. Zo laat ik ook 515 volgers mee gluren in mijn leven als moeder zijnde. Dus zoals de meeste ouders die foto’s posten op Social Media, is het een overkill aan foto’s van mijn zoon.

Iets gaat er niet goed

Veel gebruikers laten hun mooie interieur zien en daar doe ik dan best ook wel inspiratie bij op. Wij willen onze huiskamer ook weer een andere kleur geven en aanpassen.
Verbazingwekkend vind ik al die opgeruimde huizen in de zo (lijkt het) perfecte huizen.
Wat doe ik verkeerd? Zo ziet het er meestal bij ons niet uit?
Soms weet ik niet of het nou een echte foto is die iemand laat ziet of dat het een voorbeeld is van een woonmagazine zo perfect ziet alles eruit.

Herkenbaar?

Onze muren waren spierwit….waren ja!
Menig kinderhand is er langs gegaan en als je pech hebt schopt je tiener of kleuter ook even zijn baggerschoen er tegen aan.
De laminaatvloer zit vol met krassen al mag onze kleuter alleen met zijn auto’s op zijn speelkleed.
Hey!! Het heet niet voor niets speelkleed….daar moet je op spelen!!

Hoe de slaapkamer een waskamer werd

Mijn zoon heeft een hele leuke slaapkamer, je leest het goed SLAAPkamer.
Hoezo slaapt hij dan nauwelijks in zijn eigen bed. De laatste tijd is ons bed zijn favoriete slaapplaats.
En eerlijk? Hij slaapt er beter en ik dus ook.
De praktijk is dat als het geen weer is om de was in de tuin te hangen (of ik te lui ervoor ben) dat er al gauw een wasrek beland in zijn slaapkamer. Daar is er plek en schijnt het zonnetje zo lekker of staat de verwarming aan.
Op zolder staat ook zo een wasrek maar dan moet moeders steeds die trap op en af.
Mijn zoon neemt onze huiskamer in beslag dus ik pik gewoon een stukje van zijn slaapkamer.
Het duurt niet lang of ik leer hem dat als de was droog is dat hij het eraf kan halen en opvouwen, wat van hem is kan gelijk in zijn eigen kast. Nu hij toch niet in zijn bed slaapt is zijn bed de plek geworden voor schoon wasgoed op te leggen.

slaap of waskamer?

Iemand onze eettafel gezien?

Zie je onze eettafel? Die wordt niet alleen gebruikt om aan te eten.
We leven er aan en vooral blijft er veel op liggen.
Met jaloerse blik kijk in naar al die mooie opgeruimde eettafels met vrolijke bloemen erop.
Mijn man heeft hooikoorts en kan ook tegen veel bloemen niet, jammer joh voor de bos met tulpen die ik zo graag koop.
Het verf heeft te lijden op onze tafel en in die kier verzamelt zich elke week een half brood aan kruimels.
Soms ruim ik de tafel op en ziet het er zo gezellig en gestyled uit maar echt dat duurt niet lang.

eettafel kaat krabbelt
Eet- of leeftafel?

Fijn dat ze elke twee weken het oud papier aan huis komen ophalen. We verzamelen het in de schuur….althans dat is de bedoeling.
Voor je het weet staat de hele week een kartonnen doos in mijn huiskamer met papier. En het wordt alleen maar meer en meer.

papier hier!

Er Slingert van alles

Tassen aan overvloed maar die slingeren ook nog wel eens her en der. Daar maak ik mezelf ook schuldig aan moet ik bekennen. Ik kwam er deze morgen achter dat de zwemtas van gisteren nog in de huiskamer stond. Lekker hoor met het natte zwemgoed erin.
Schoenen is ook zo iets, die staan bij de salontafel, tuindeur en in de gang.
Het schoenenrek is soms nagenoeg leeg.
We hebben een kapstok! Toch hangt daar heel vaak iemand (ik noem geen namen) zijn jas of vest overheen. Het aanrecht staat vaak vol met servies welke nog prima in de vaatwasser past.

We hebben een kapstok!
We hebben een kapstok!

Balans is mijn sleutelwoord

Lieve mensen met jullie prachtige huizen.
Ik geniet van jullie foto’s en vraag me soms af hoe hou je het zo netjes?
Heb je nou ook een huishouden waarbij niet alles eruit ziet zoals in de woonbladen?
Deel ze dan ook graag met ons, het doet me inzien dat ik niet de enige ben die in een leuk huis woont (als er opgeruimd is) waar lekker geleefd word.
Ik geloof er nog steeds in: een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd !
Maar ik weet ondertussen ook dat niet iedereen het zo voelt en dat moet ik ook respecteren.
Als je, zoals ik, heel zuinig om moet gaan met je energie besteed ik die liever soms aan mijn kind door lekker op pad te gaan dan als een malle schoon te maken en op te ruimen.

De balans is belangrijk, deze was bij ons even niet goed maar ik ga mijn best doen om ook weer het perfecte huisje te krijgen. Een waarin geleefd mag worden, het wel schoon is maar waarbij soms een beetje rommel is. Maar vooral een huis waar we ons thuis voelen.

Liefs

Kaat

Geplaatst op

2017 wat was je divers. Van zwaar tot waardevol

Good Bye 2017 by Kaat Krabbelt

2017 je was allerminst saai.
Wat mij betreft had dat best gemogen moet ik eerlijk bekennen.
Ik vond je pittig, verrassend, oké je was ook eerlijk maar je was vooral slopend (qua energie)
Ik neem jullie mee in vogelvlucht in mijn afgelopen jaar.

Omi
20 januari was de mooiste dag van het jaar.
Na een pittige periode beviel mijn cadeaudochter van 17 van een prachtige gezonde zoon.
Littlle X heeft mij tot Oma gebombardeerd. Oma op je 45ste is nogal wennen, zeker als je een moeder bent van een kleuterzoon. Vandaar de titel Omi,
little X heeft al meerdere Oma’s en het leek mij daarom prima om mezelf Omi te laten noemen.
Eerder schreef ik al een blog over hoe het is als je kind een tienermoeder wordt:   twintig-handen-op-een-buik
Het was schrikken, er mee om leren gaan was niet altijd makkelijk maar Oh wat is hij lief en leuk.
Hij brengt zoveel vreugde in de familie. Dax is een trotse oom en die verliefde blik naar elkaar doet je hart echt smelten.
Trots op Miss M dat zij zich heeft ontpopt tot een zelfstandige moeder die bijna op zichzelf gaat wonen.

Antwoorden
Hoorde we in 2016 dat Dax epilepsie heeft was 2017 het jaar van de antwoorden.
Uitgebreid verslag schreef ik in deze blog: Het laatste puzzelstukje
Het was fijn om de antwoorden eindelijk te horen maar oh wat was het confronterend.
Het betreft een genetische afwijking en in 2018 horen we of Dax het van één van ons heeft geërfd.
Wat een teleurstelling dat de medicatie er nog niet voor kon zorgen dat de epileptische activiteiten werden geminimaliseerd. De epilepsie is serieus en zo ook de gevolgen.
Het bezorgde deze moeder veel zorgen ook al staan we er vrij nuchter in.

Gevecht voor een nieuwe school
Iedere ouder wil het beste voor zijn kind dat lijkt me duidelijk.
Wat als je het idee hebt dat het onderwijs waar je kind op zit niet aansluit bij de behoeftes van je kind? Hoe vervelend is het als jij voelt dat je kind wordt overvraagd maar andere mensen dit (nog) niet door hebben. Ik heb alles uit de kast gehaald en hem laten onderzoeken. De uitslagen waren zelfs voor ons confronterend maar het maakte mij strijdlustig. Op zoek naar een goede plek voor onze zoon. Het voorstel Dax nog één jaar op zijn oude school te laten was onacceptabel voor mij.
Zelf heb ik ervoor gezorgd dat ik de juiste school heb gevonden en wat zijn we hier blij van!
Ik schreef er een krabbeltje over :    Wat maakt deze nieuwe school nou zo speciaal?
We zien een heel ander kind. Minder moe en oh wat leert hij veel.
Ik mis de zinnige en leuke gesprekken op het schoolplein maar dat neem ik voor lief.  Als je kind maar het juiste onderwijs krijgt!

Reuma Sucks
2017 was echt een diepte punt qua gezondheid.
De reuma heeft mijn sociale leven overgenomen en vreet al mijn energie. Het hele jaar is het niet gelukt om mijn gecontracteerde uren te werken. Had ik weer uren opgebouwd zat ik daarna weer “ziek” thuis. Inmiddels is een UWV traject opgestart voor een gedeelte van mijn werkuren.
Dit te accepteren valt niet mee…ik wil zo graag van alles kunnen en zeker met mijn kind.
Ik voel me soms schuldig ook al weet ik dat ik er niks aan kan doen:
 lieve-zoon-mama-zegt-sorry
Lieve vrienden: ik weet dat ik jullie minder heb gezien het afgelopen jaar. Het is niet omdat ik jullie niet wil zien maar het lukt me simpelweg vaak niet. Leren doseren is een kunst die ik nog niet geheel beheers. Ik hoop dat 2018 een beter jaar wordt qua gezondheid.

Het roer moest om
Ik heb jullie meegenomen in mijn poging wat kilo’s kwijt te raken.
Door mijn auto-immuun ziekte lukt het niet zo makkelijk maar het lukt wel stapje voor stapje.
Bijna 6 kilo kwijt in 8 weken. Ik ben blij en ook wel trots op mezelf.
Fijn dat mijn echtgenoot ook mee doet in het anders eten, dit helpt enorm.
2018 pakken we deze nieuwe levensmanier weer verder op.
Na jarenlang ziek thuis te zijn geweest is mijn echtgenoot weer aan het werk gegaan. Heel fijn natuurlijk maar qua huishouden merken we het wel. Niet meer iemand die daar alle tijd voor heeft en bij thuiskomst een warme hap klaar op tafel. Dan maar een minder opgeruimd huis…ik heb geleerd in 2017 meer los te laten.

Nikki
Wat begon als het mooiste en liefste cadeau voor Dax eindigde in een groot drama.
Dax kreeg van zijn tante een puppy, dit was zijn grootste wens en we hoopte dat het hem veel vreugde en rust zou geven. Een eigen vriendje die zou aanvoelen als hij het moeilijk had.
Nikki was zo lief en leuk. Zij veranderde mijn man in een softy die niks anders deed dan knuffelen en haar verzorgen. Met haar mandje naast zijn bed zorgde hij voor de nachtdiensten. Ha ha werd hij vroeger niet gauw wakker van zijn kinderen, reageerde hij op elke piep van onze pup.
Niet te bevatten dat we haar na 13 weken hebben moeten laten inslapen. Terwijl ik dit typ, biggelen de tranen over mijn wangen. Ze was ziek en had zoveel pijn dat het ondragelijk was. Dit verwacht je toch niet als je een pup hebt. Het raakt me helemaal omdat het Dax zijn cadeautje was en hij er zo verdrietig om is geweest. Hij heeft het nog regelmatig over haar. Voorlopig even geen hondje voor ons maar we hopen dat in de toekomst een hondje op ons pad komt van bijvoorbeeld één of twee jaar oud.

Nikki het hondje van Kaat Krabbelt

 

Blog
Februari 2017 ben ik deze blog begonnen.
Als beginneling in de grote blogwereld proberen mensen te bereiken.
Ik ben zeer tevreden en ook trots op mezelf dat ik het heb aangedurfd.
Het lukte me niet altijd om zoveel te bloggen als ik voor ogen had maar ik heb liever een blog rechtstreeks uit mijn hart dan bloggen wat ik afgelopen zaterdag bij de Action heb gekocht.
Stichting Zie heeft twee van mijn blogs gebruikt voor een nieuwsbrief, de blogs over de epilepsie van Dax en onze zoektocht geven herkenning bij andere ouders merk ik.
Mijn blog dat Zilveren Kruis ons teleurstelde door het niet willen vergoeden van Dax zijn medicatie heeft ervoor gezorgd dat ik contact kreeg met de Media Afdeling van het Zilveren Kruis. Gelukkig heeft dit verhaal een happy end gekregen. Een uitnodiging voor een radioprogramma en het Noord Hollands dagblad verraste me. Gevraagd worden om te bloggen op de site van  Baby en Kind
Mijn stoute pantoffels aangetrokken en vanaf 2018 zal ik schrijven op de site van Julia Flynn
Ik ben lerende, ontdekkende maar ben blij dat ik deze stap heb gezet. In 2018 wil ik met hulp van andere ervoor zorgen dat de pagina er meer uit komt te zien zoals ik ben en wat ik voel.

2017 van Kaat Krabbelt
statistieken
Ik kan het niet laten jullie wat inzicht te geven
13.053 weergaves
9.207 bezoekers

Top 5
De moeder die mijn dag verziekte 2430 views
Twintig handen op één buik 1105 views
Zilveren Kruis geeft niet thuis 929 views
Een verbazingwekkende uitslag 790 views
Als hij maar gezond is 575 views

304 volgers op mijn Facebook Pagina Kaat Krabbelt.
462 volgers op Instagram
439 volgers op Twitter

Bedankt lezers
Lieve allemaal, bedankt dat jullie mijn krabbels hebben gelezen.
Blij dat jullie mijn blogs hebben gedeeld of een krabbeltje achterlieten.
Bedankt dat jullie ervoor gezorgd hebben dat ik er plezier in heb gekregen en ik heb besloten in 2018 nog meer te krabbelen.

Lieve groet,

 

Kaat

 

Kaat Krabbelt

Geplaatst op

Kerstschransen of heb ik me weten in te houden?

kerstschransen

 

Het roer moest om
Acht weken geleden nam ik de beslissing de strijd tegen de kilo’s aan te gaan.
Vorige week was het totaal wat ik ben afgevallen 5,7 kilo.
Op mijn totale gewicht wellicht niet veel maar ik ben er al echt héél blij mee.
Ik merk het verschil.

En dan staan de feestdagen massaal voor de deur.
Laat ik alles los? Of ga ik toch mijn nieuwe eetwijze doorzetten deze dagen?
Ik had besloten wel te genieten van wat extra lekkers: lees chocolade waar ik echt zo dol op ben.
Maar ook zou ik niet helemaal LOS gaan had ik me voorgenomen. Zoals vele van jullie wel weten zijn voornemens vaak dingen waar mensen van afwijken en zo ook ik.

Kerstschransen
De eerste kerstdag aten we varkenshaasje uit de oven, aardappels uit de airfryer en haricots verts gewikkeld in spek. Dit was nog netjes.
Door een onverwachte stresssituatie had ik de behoefte even LOS te gaan.
Mijn absolute favoriet: kerstbrood met een beker chocolademelk. In de avond lekker met mijn echtgenoot een doos zeebanket gekilled. FUCK IT !! Januari nieuwe ronde nieuwe kansen dacht ik.

favoriet van Kaat Krabbelt

Nu denk je misschien: maar Kaat nu was je weer aan het stress eten.
Ja kennelijk ben ik daar toch gevoelig voor.
Ik neem dit mee als aandachtspunt voor 2018 😉

Tweede kerstdag: gourmetten bij mijn schoonouders.
Dit is de ultieme tip wat mij betreft. Hierbij heb je zelf in de hand wat je wel/niet eet.
En geen stank in je eigen huis als je het bij een ander doet. In ons huis namelijk een verbod op gourmetten. Deze avond veel zalm, biefstukjes en varkenshaasjes gegeten. Geen magere sauzen en lekker ijsje als toetje. Overdag weer kerstbrood gegeten en kransjes en andere lekkernij.

D-Day
Na deze dagen ben ik op zich wat losser geworden met wat ik wel/niet heb gegeten.
Soms ultra gezond en soms ook lekker niet.
Vandaag was het weer mijn weegdag. Met het stemmetje in mijn hoofd: “je hebt wel genoten van al het lekkere eten” stapte ik de weegschaal op. Handen voor mijn ogen en weer die stem in mijn hoofd…..kom op Kaat: kijk wat de schade is !!

Gewicht is gelijk gebleven !!
Ohhh wat een meevaller. Ik moet er natuurlijk geen gewoonte van maken dit wekenlang zo te doen.
Januari begin ik weer heel serieus. Morgen heb ik namelijk mijn zinnen gezet op een oliebol en een appelbeignet!
Met een broekmaatje kleiner ga ik het nieuwe jaar in. Hopende dat er nog vele maatjes kleiner mogen volgen.

 

Opgewekte groet,

Kaat

 

Foto’s: unsplash

Geplaatst op

Genoeg sportclubs maar niet voor mijn kind!

Kaat krabbelt

Als jonge ouder vraag je je misschien af wat voor sport je kind later gaat doen?
Hoopt de voetballende vader misschien dat zijn dochter of zoon ook op voetbal gaat. Komt de hele familie al jaren bij dezelfde hockeyclub dan ligt het wellicht wel in de verwachting dat jullie kind daar ook zal willen spelen.

Wij zaten zo ook samen te mijmeren wat voor sport Dax zou willen doen, of misschien wilt hij wel een muziekinstrument bespelen of op dansles?
Ik had stiekem al veel verenigingen bekeken. Het wachten was tot hij oud genoeg was en hij zijn interesses zou aangeven. Ik had hem zelfs al ingeschreven voor proeflessen zodat hij kon ervaren wat er is en wat hij leuk zou vinden.

Heel confronterend
TOT dat je als ouder zijnde door krijgt dat jouw kindje niet past in de gemiddelde maatstaven van vaardigheden. Dat jouw kleine mannetje heel veel dingen leuk zou vinden maar hij simpelweg niet mee zou kunnen komen tussen de “gewone” kinderen. Het is soms heel confronterend en verdrietig. Had Dax het eerst niet zo door en vond hij het geen probleem, verandert dat nu toch ook wel in vragen stellen aan ons.

Als ik filmpjes zie hoe goed Dax kon zwemmen op peuterleeftijd is het haast niet te bevatten dat hij nagenoeg alles vergeten is. De heftige epilepsie ’s nachts zorgt ervoor dat zijn nieuwe vaardigheden van de laatste jaren niet vanzelfsprekend onthouden worden.
Na peuterzwemles (waar hij zonder bandjes kon zwemmen) belandde hij in een drukke reguliere zwemlesgroep. Er was geen echte aandacht voor de kinderen. Mijn zorgen die ik uitte werden niet serieus genomen. Het voelde niet goed en het kostte € 65,- per maand.
We besloten Dax er tijdelijk af te halen.

Epilepsie had ons in de greep
Toen ons duidelijk werd dat Dax een ernstige vorm van epilepsie heeft lag onze prioriteit naar de zoektocht naar de juiste medicijnen. Leren omgaan met de bijwerkingen van deze medicijnen die zo noodzakelijk zijn maar aan de andere kant ook zulke bagger is!!
Sporten of een andere vereniging zou wel weer komen. Weken werden maanden en nu zijn we ruim één jaar verder.

Het is ons duidelijk dat Dax niet kan functioneren in een grote groep. Hij moeite heeft met de uitleg in één keer te begrijpen (waarschijnlijk door de absences die hij heeft) en hij zich niet kan meten aan de gemiddelde leeftijdsgenootjes. Maar ook ik heb een kind die graag zou willen dansen, voetballen of noem het maar op.
Het aanbod in West-Friesland is naar mijn weten niet groot voor kindjes met special needs.

Only Friends
Kennen jullie Only Friends in Amsterdam?
Wat een geweldige sportclub is dit speciaal voor jongeren en kinderen met een beperking uit Amsterdam en omstreken. 600 kinderen mogen daar sporten met als doel dat de kwaliteit van leven van kinderen met een beperking aanmerkelijk wordt verhoogd.
Wie weet als Dax iets ouder is dat hij ook daar kan voetballen of iets anders. Hoop ik wel mijn rijbewijs te hebben (goed streven voor 2018!)
Mocht je benieuwd zijn naar Only Friends kijk maar eens op hun site: https://onlyfriends.nl/

 

Gymclub
Laatst kregen we van zijn school een informatiebrief mee over een unieke gymclub.
Voor kinderen uit groep 2 tot en met groep 5 geven Dax zijn gymjuf en een andere gymleraar na schooltijd één keer per een extra gymles van drie kwartier.
Geweldige banen worden er neer gezet, de groep is niet al te groot, de uitleg is precies op maat en ze houden rekening met wat iedereen wel kan. Dat is het mooie deze leerkrachten kijken niet wat een kind niet kan maar focussen zich op wat deze kinderen juist wel kunnen.
De laatste vijf minuten van de les mag je als ouder zijnde kijken en ik zeg je eerlijk: ik zit steeds emotioneel te kijken. Je kind zo gelukkig te zien ! Een club waar je kind zich wel thuis voelt. De leerkrachten zijn zo leuk en goed! Ik hoop dat er na januari nog een vervolg komt.

Zwemles
De medicatie lijkt nu stabiel te zijn, de epilepsie in zijn slaap hebben we nog geen weet van of dat onder controle is.
Dat moet eerdaags weer een slaap-eeg bepalen.
Tijd voor de volgende stap: zwemles weer oppakken.
Zijn voormalige zwemschool had ook zwemlessen voor kinderen met speciale aandacht maar is ermee gestopt omdat deze groep niet rendabel was. Tja er zitten minder kinderen in zo een zwemgroep. Ik snap het financiële plaatje heus wel maar hey….het gaat wel over mijn kind die ook graag wilt leren zwemmen.
Het andere grote zwembad hier heeft ook speciale lessen maar ik zou al drie keer teruggebeld worden en ook mijn mail is niet beantwoord. Dat is dus ook niks geworden.
Op loopafstand is een kleine zwemschool waar Dax nu op zondagmorgen les gaat volgen.
Vier kinderen in een groepje dus qua aandacht is dat fijn.

Hoop voor de toekomst
Ik hoop met heel mijn hart dat het Dax gaat lukken. Je gunt je kind dat hij/zij zich kan redden in het water. Zonder bandjes in de toekomst naar het zwembad kan. Voor nu kijkt één van zijn ouders mee tijdens de zwemles. Want tja stel je voor hij krijgt een aanval dan kan het dodelijk zijn in het water.

Kinderen zoals Dax willen vaak ook sporten of op andere clubjes. Het is jammer dat het aanbod niet enorm is. Er zijn zoveel kinderen (en volwassenen) die graag ook bezig willen zijn zonder dat ze worden overvraagd of afgewezen. Ook zij verdienen een lidmaatschap van een club waar ze zich thuis voelen.

 

Groet,

Kaat

 

Geplaatst op

Ik heb niet met jou op school gezeten

Herken je het? Dat je jezelf dingen hoort zeggen die je ouders vroeger tegen je zeiden en waarvan je dacht: dat ga ik nooit zeggen als ik kinderen heb!

Mijn vader riep wel eens: Ik heb niet met jou op school gezeten hoor!

De volgende variant vond ik nog erger: ik heb niet met jou op het schoolplein geknikkerd.
Uiteraard was ik het meest lieve kind wat je kon bedenken *grinnik* maar zelfs ik vergat wel eens de fatsoensverhouding die (er in mijn ogen) hoort te zijn tussen kind en ouder. Niet alleen tussen kind en ouder maar gewoon van mens tot mens, hoe oud je ook bent, welke relatie je hebt tot elkaar.

Hoe irritant ik het ook vond ik ben blij dat ik zo ben opgevoed.

Respect voor oudere mensen en mijn vader in het bijzonder.
Gelukkig mag ik me prijzen met de band die we hadden en ik hoop oprecht dat ik met Dax ook zo een band krijg. Sinds mijn vader is overleden voelt het of er een klein stukje van mij is heen gegaan. We waren zo close maar toch bleef het altijd duidelijk dat we geen leeftijdsgenoten waren maar vader en dochter.

Zou het daar soms fout gaan?

Dat ouders graag vrienden willen zijn met hun kinderen?
Soms moet je om het beste te willen voor je kinderen je minder populair maken denk ik. Kinderen kunnen vaak nog niet weloverwogen alle keuzes alleen maken. Waar trek je je grenzen?
Kun je er tegen als je kind boos op je is?

 

Ik ben een gevoelig persoon, wil graag conflicten vermijden.

Bied me aan als bemiddelaar, sus situaties en bied altijd een luisterend oor aan iedereen. Heel eerlijk het vreet energie.
Deze week ben ik tot het besef gekomen dat er stelselmatig over mijn grenzen heen wordt gegaan….dat heb ik laten gebeuren.
De lieve vrede willen bewaren gaat ten koste aan het respect wat ik verdien (in mijn ogen).

“Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik misschien wel ouderwets ben. Ik geloof in Normen, Waarden en Respect”

Fijn dat ik tot het besef ben gekomen.
Want hey: ik heb niet bij jou op school gezeten!
Ik wens met respect behandeld te worden.
Graag hou ik je een spiegel voor om van te leren maar je moet wel willen.
Kaat laat niet meer met zich sollen! Door niemand niet.

My love is unconditional. My trust and respect are not.

Inzichtelijke groet,

Kaat

 

Kaat Krabbelt

 

 

 

 

Geplaatst op

Week 6: Suikergoed en marsepein is killing voor de lijn

Kaat krabbelt valt af

Heerlijk avondje was gekomen, avondje van Sinterklaas.
Wat nou avondje van Sinterklaas? Avondje van een overdosis aan calorieën  zul je bedoelen. Avondje van verleidingen en dan niet door de oude man of zijn Piet maar door al het lekkers wat erbij “hoort”.

Wij vierden het in het weekend en overdag begon ik al het lekkers al vast klaar te zetten en heb ik niet voorgeproefd (goed zo Kaat!). Tijdens het feest zelf heb ik klein stukje speculaas en paar chocolade pepernoten gegeten.
Aangezien mijn zus (die ook probeert wat kilo’s kwijt te raken) kwam, hadden we samen besloten om een tomatensoep te maken. Patat uit de airfryer en wat kleine snacks erbij en de kinderen waren ook blij. Ik vind dat echt een geweldige uitvinding moet ik zeggen.

Kaat Krabbelt valt af

Wie zoet is krijgt lekkers
’s Avonds uitgeput met de worstenbeentjes op de bank besloot ik toch nog even “los” te gaan op het snoepgoed wat overgebleven was. Ik heb 30 punten genoteerd voor het lekkers wat ik heb gegeten. Alsnog heb ik veel snaaiwerk over maar deze heb ik de rest van de week niet aangeraakt.

Een avond lekker zalm gegeten met spinazie, niet op voorhand op de punten gelet en achteraf wel beetje geschrokken hoeveel punten de zalm was. Maar hey…ik heb wel zalig gegeten!
Het voornemen om meer water te drinken wil nog niet echt lukken dus daar moet ik echt even de focus op leggen.

Kaat Krabbelt valt af

Luie donders die los gingen
Donderdag hadden we het briljante idee: gemak dient de mens en we kopen geschilde aardappels. We gingen hier een andijviestamppot van maken. Het idee was prima maar de maaltijd was niet te hachelen. De aardappels waren echt niet lekker en met beetje lange tanden zaten we aan de stamppot. De helft opgegeten want het smaakte gewoon niet. Volgende keer dus weer gewoon de piepers zelf s
Met een klaphonger gingen mijn echtgenoot samen tv kijken.
Een item kwam voorbij over de frikadel. Hoe worden ze gemaakt? Minutenlang kwam de één na de andere frikandel in beeld. Een stemmetje in mijn hoofd zei: ik zou een moord doen voor een frikandel.
Waarschijnlijk keek ik smachtend naar de tv want ineens sprong mijn man op en dook de vriezer in. Jammer hoorde ik: we hebben geen frikadellen meer maar nog wel Dobben kroketten. Ik knikte van nee maar het stemmetje in mijn hoofd schreeuwde van JA!! Doe het!!
Maandenlang de frituurpan niet gebruikt en ineens lagen er 4 kroketten in te dobberen. Vrouw zonder ruggengraat zei ik hoef maar één hoor…maar je raadt het al. Ik heb er twee op gegeten. Zalig!
Eerlijkheidshalve moet ik ook opbiechten dat ik erna wel beetje last had van mijn maag.

Vrijdag voor de lunch maar een groentesoepje gegeten in de hoop dat niet teveel gevolgen zou hebben mijn Sinterklaas verwennerij en de onverwachte kroketten uitspatting.

Kaat Krabbelt valt af

Bevende beentjes
Zaterdagmorgen, het heerlijk ochtendje was gekomen. Nou ja met bevende benen stapte ik op mijn weegschaal. Kijkend met één oog zag ik een lager gewicht dan die week ervoor. Twijfelend of ik het juist had mijn WeightWatchers app erbij gepakt. Ja hoor 9 ons afgevallen.

Ja het was echt een heerlijk ochtendje, wat zeg ik: het was een heerlijke week!
Genoten van lekkere dingen maar ook weer bewust gezocht naar gezonde maaltijden. Mijn eerste mijlpaal is gehaald: 5 kilo eraf!
Op mijn gewicht is dat maar een klein percentage maar ik begin het wel te merken aan mijn kleding. Ik ben oprecht blij.

Doel voor ogen
Vanmorgen heb ik mezelf het volgende doel gesteld:
Ik wil mijn trouwring weer passen.
De ring heeft grote emotionele waarde omdat deze van mijn vader is geweest.
Al jaren ligt deze in de kast omdat hij niet meer over mijn dikke vingers past.

De komende twee weken moet zeker lukken en dan komt de volgende uitdaging eraan : Kerstdagen.
Ohh en dan Oud en Nieuw, ik snak nu al naar een oliebol, is echt mijn all time favorite. Het begin is er in ieder geval ik hoop dat het in deze lijn door gaat.
De lijn dat er weer een taille zichtbaar wordt *grinnik*

Lieve groet,

Kaat

 

Geplaatst op

Heerlijk avondje is gekomen….en kunnen we dan nu stoppen met zeiken?

Kaat Krabbelt en het Sinterklaasfeest

Heerlijk avondje is gekomen,  ’t avondje van Sinterklaas.
De avond waar veel kindjes het hele jaar naar uit hebben gekeken.
Trouwens ook menig volwassenhart gaat sneller kloppen van surprises, gedichten of het bekende dobbelspel. Ben je een papa of mama van een in Sinterklaas gelovige kindje(s) dan smelt je hart toch van die blik als ze de zak met cadeautjes zien?

Voor ik gelijk word aangevallen: ja ik realiseer me ook dat niet alle kindjes in Nederland het heel uitgebreid kunnen vieren met (dure) cadeaus. Al denk ik wel dat het niet per se in de grote of prijs ervan zit. Zelf probeer ik in deze periode ook mijn best te doen om kinderen/gezinnen te helpen die het niet zo breed hebben. Ik doneer sowieso veel spullen van onze kinderen aan andere mensen.  Opgevoed met het motto: “wie goed doet, wie goed ontmoet”.

Onze kleuter zat dit jaar midden in de magie van de Sinterklaas traditie.
Voor het eerst ’s nachts wakker van de spanning en het ging twee weken lang alleen maar over Sinterklaas en zijn Pieten.
Hij genoot, wij genoten van zijn blijdschap, de magie en tja ik ben eerlijk: soms misbruikte ik de oude man om mijn kind beter te laten luisteren.
Zal ik de Sint even appen? Deze vraag was genoeg om het lieve jongentje weer terug te toveren als hij dreigde te veranderen in kleine terror.

Ellendelange discussies
*Zucht* maar ik werd doodziek van die ellendelange discussies over de kleur van Piet. En weet je? Bleef het maar bij een discussie. Nee mensen schelden elkaar verrot, bedreigingen en er leek geen respect meer te zijn als mensen niet dezelfde mening deelde. Ik ben gestopt met praatprogramma’s te kijken en ik ben kampioen scroller geworden als ik weer eens op Facebook een stelling voorbij zag komen. Ik had er GEEN zin in.
Ik wilde gewoon genieten met mijn kind van deze mooie periode.

Ik vind je hufter als je gaat lopen rellen op een feest waar de kinderen bij zijn!
Je hebt recht op je mening, je mag wat mij betreft demonstreren als de kindjes hier maar nooit iets van merken. Wie ben jij om het feest voor mijn kind te verzieken of welk kind dan ook? Dat kan toch nooit de bedoeling zijn?

Verander muren in deuren
Veranderingen zijn vaak lastig dat realiseer ik me heel goed.
Ik snap de drang om vast te houden aan onze “traditie”.
Als je al een verandering wilt in het verhaal van Sinterklaas en de beroemde “zwarte” Piet zal je dat nooit bereiken op de manier zoals zoveel mensen dat eisen. Zelf roepen dat het discriminatie is om vervolgens alle vormen van respect uit het oog te verliezen en veel te ver gaan in hun propaganda

 

pietendiscussie

Nieuw inzicht voor mezelf
Deze periode heb ik veel rond gekeken en de kinderen maakt het weinig uit merk ik. Ik ben ondertussen voor mezelf tot het volgende compromis gekomen: de Piet met roetvegen.
Goed uit te leggen aan de kinderen en het komt dicht bij de ons zo bekende Zwarte Piet. Is de Piet zwart (en ja dat was hij dit jaar bij ons thuis) is het niet zo dat ik daar overstuur van raak. Op veel plekken waren er Roet-Pieten en ik denk dat dit een prima oplossing is.

STOP!
Het zal wel bij een wens blijven…..maar mensen stop vooral om het kinderfeest te verpesten. Denk vooral aan onze kindjes want daar is het feest toch om te doen?
Ik denk dat veel mensen net zoals ik hopen dat we de komende maanden even verlost raken van dit Hot Item.
Lees je mijn blog en je bent het er niet mee eens? Graag wil ik je verzoeken als je reageert dat met respect te doen. Ik ben niet uit om te rellen.

Groet Kaat

Afbeelding in de tekst is van #Darum de andere afbeelding van Pixabay