afvallen Archieven -

20 juni 2023

50 jaar en de grote aftakeling is begonnen

Ooit vertelde een arts mij dat na je 50ste dingen qua gezondheid gaan veranderen.
Je behoort in de hogere risicogroep om kwaaltjes/aandoeningen te krijgen.
Nu weet ik dat vele van jullie uber gezond en fit zijn maar die vlieger ging voor mij al jaren niet op.
Helaas heb ik de afgelopen maanden hele slechte maanden gehad qua gezondheid.

Pittige maanden

De afgelopen maanden waren zware maanden, ik heb mijn dagen vaak verplicht thuis doorgebracht. Nu denk je misschien maar ik zie toch af en toe leuke foto’s voorbijkomen in het zwembad of ander uitje? Dat klopt voor mijn zoon probeer ik dit wel zo nu en dan te doen. Wat je dan niet ziet is dat ik dan dagenlang nauwelijks meer kan lopen, of extreem moe ben en kleine handelingen al als hele zware taak kunnen zijn. Ik calculeer het in dat als ik een dagje op pad ga dat ik de dagen erna een lege agenda hebt. Ik kijk dan per dag aan wat ik wel of juist niet kan.
Mijn agenda vol plannen doe ik dan ook niet meer graag. Soms moet ik ook afspraken afzeggen omdat ik dan een te slechte dag heb.

50 jaar en de grote aftakeling

De 50 jaar aantikken betekent voor veel vrouwen wel een kennismaking met de overgang (bij vele begint die al wat eerder). Ook ik merk dat er veranderingen gaande zijn in mijn hormoonhuishouding. Ik had een tijdje elke dag opvliegers maar nu heb ik ze zo nu en dan.
Ik sliep altijd al slecht maar ik slaap nu nog slechter, zou dit ermee te maken hebben?

De overgang en haar cadeautjes

Door de chronische aandoening Syndroom van Sjögren heb ik vaak spieren die vastzitten in mijn nek, kaak, hals en hierdoor veel hoofdpijn. De afgelopen maanden zijn er weinig dagen geweest dat ik hoofdpijn vrij was, bloed irritant zeker als je wilt slapen. Ik heb begrepen dat hoofdpijn ook een veelvoorkomende klacht is bij de overgang.
Concentratie is nog verder afgenomen en mijn geheugen is ook niet meer wat het geweest was.
Heel vaak duizelig, buikpijn en als bonus: nog paar extra kilo’s (en die had ik al in overvloed).
Kortom het begin van deze overgang is niet echt een feestje.

Waslijst aan kwaaltjes

De hevige pijn aan mijn spieren neemt per week toe zo lijkt het.
Fietsen en lopen zijn geen pretje meer. Als ik dan heel trots ben op mijzelf dat ik toch steeds in beweging blijf dan word ik vaak diezelfde avond zo “afgestraft”.
Ik zit een slechte vicieuze cirkel met zoveel kwalen ineens dat ik het lastig vond hieruit te komen.
Ineens voor het eerst was mijn bloeddruk wat te hoog, bleek ik galstenen te hebben, een chronisch pijn syndroom aan mijn schouder (injecties gekregen met nog meer hormonen erin). Acnes, syndroom van Sjögren, zenuwpijn in rechterbeen en dan vergeet ik vast nog wat dingen.
En dan maar 5 a 6 uur per nacht slapen ik was was kapot! Ik lag er even helemaal af.

Slaaponderzoek zinvol?

Ik heb mij voorgenomen het niet allemaal voor lief te nemen en ben paar keer naar de huisarts en specialisten gegaan. Ik heb chronisch vitamine D te kort maar deze keer was het wel heel laag.
Het zonnetje schijnt nu weer vaak dus hopelijk helpt dat ook iets. Mijn bloeddruk was wat hoog maar ik hoef nog niet aan de medicijnen. De huisarts vond mijn slaap of het te weinig slapen en extreem moe zijn iets om serieus te nemen. Hij stelde een slaaponderzoek voor en mij te laten testen op slaapapneu. (zie mijn volgende blog die ik nog ga schrijven).
Ik ga elke week naar de fysio, ik probeer elke week mee te doen aan Aqua Vitaal in het zwembad.
Tja en tot slot: ik weet ook wel dat ik veels te zwaar ben geworden. Hoe ik mij voelde lukte het mij niet hieraan te werken. Ik had groen licht voor een maagverkleining maar ik wil dat voor nu niet.

Hulp bij afvallen?

Er valt dus veel te verbeteren en te wensen.
Ik sta nu onder regelmatige controle bij de huisarts.
Nu ben ik op zoek naar iemand die mij kan begeleiden om wat kilo’s af te vallen.
De huisarts heeft mij een link gestuurd met allemaal praktijken die GLI (Gecombineerde Leefstijlinterventie) programma’s hebben. Maar die hebben ook verschillende programma’s die ze volgen zag ik ( COOL, SLIMMER, de Beweegkuur). Het duizelde mij gisteren een beetje dus ik ga vandaag weer verder kijken wat het beste bij mij past.

Go for it Kaat!

De afgelopen maanden waren heel zwaar, ik was er soms echt wel verdrietig van. Zoveel willen maar niet meer kunnen. Elke keer weer die deksel op mijn te grote neus krijgen. Desondanks hou ik oog voor de leuke dingen van het leven. Geniet ik juist van leuk gezelschap, een dagje weg met het gezin of een simpele activiteit met Dax. En dat ik er dan twee dagen van bij moet komen is mij helemaal waard! Met positieve (tegen)zin focus ik nu op verbetering van mijn gezondheid, conditie, gewicht en mindset.

Wordt vast vervolgd hier.

Groetjes Kaat

25 februari 201925 februari 2019

Mevrouw Jojo laat weer van zich horen

Het gevaar van teugels iets losser laten is dat je ze laat vallen.
Dat heb ik weer ondervonden de afgelopen periode.
Mevrouw Jojo meldt zich weer middels deze blog met wat beschamende blosjes op haar wangen.
Niemand is perfect zullen we maar denken, dat schaaft iets van mijn zwakte af. Maar geeft geen reden om het hakbijltje er al bij neer te gooien.

Hoe kwam het?

Onze zoon was jarig. Ik had me voorgenomen om op deze dag niet te streng voor mezelf te zijn.
Ik wilde ook taart eten en wat lekkere hapjes. Dit jaar stond er wel trouwens worteltjes op tafel, dus ik heb wel mijn best gedaan.
Toastje met filet Americán ging ook nog wel.
Nu wil het nadeel dat we zijn verjaardag vierde voor hij daadwerkelijk jarig was. Dit had met het werkrooster van mijn man te maken. Op zijn daadwerkelijke verjaardag vier dagen later liet ik weer een taart komen. Ik wilde deze dag ook speciaal maken voor hem.

Aangemoedigd door mijn weegschaal

Ik heb genoten van al het lekkers en daar voelde ik me niet schuldig over. Maar toen kwam het: ik was helemaal niet veel aangekomen !
Oh wat heerlijk, ik heb lekkere (ongezonde) dingen gegeten en toch ben ik niet veel aangekomen…..komt vast omdat ik ernaast best wel nog gezond eet.
Dit was echter voor mij een aanmoedig signaal om niet terug te gaan in mijn Weight Watchers stramien. Ik liet het bijhouden van wat ik eet en mijn punten tellen links achter me liggen. Het lag daar even goed

Kaat ging LOS

Ik ben heerlijk uit eten geweest bij de pizzeria, OMG wat was de lasagne lekker.
Ik heb ’s avonds een keer flinke bak ijs gegeten en dit was goddelijk. Vaak heb ik voor de tussendoor trek een zak wortelen in de koelkast liggen. Ik nam
’s morgens een broodje pindakaas in plaats van halva jam.
Ik woog me vaker dan normaal en ik zag langzaam de teller weer iets oplopen maar het ging heel langzaam. Te langzaam om mezelf een halt toe te roepen.

Gisteravond een lekker stukje chocolade genomen, nu moet ik wel zeggen dat ik vroeger misschien de hele reep had opgegeten, brak ik nu een stukje af en legde ik de rest in de kast. Die chocolade had ik trouwens nog in huis van het verjaardagsfeestje, net zoals die zakken chips die me maar liggen aan te kijken.

Genoeg is genoeg

Kaat, nu moet je er wel mee ophouden.
Kom op zeg, beheers jezelf weer!
Je was bijna 6 kilo afgevallen dit moet je er niet weer aan eten sprak ik me toe.
Ik heb er een kilo aan gegeten en weet je? Het was zalig!
Zalig maar gezond eten kan ook zalig zijn.
Zo heb ik voor de lunch van vanmiddag roerei met zalm op het menu staan.
Het heerlijke zomerfruit is een feestje elke dag.

Airfryer

We hebben een nieuwe grote airfryer gekocht!
We hadden een kleine maar die was echt te klein en niet zo een fijn ding.
Deze nieuwe neemt zowat mijn halve aanrecht in beslag maar ik wil hem vaak gaan gebruiken.
Tips hiervoor hoor ik graag van jullie. Het was nu vaak beperkt tot alleen verse friet erin.

Let’s do it Kaat!

Laat je bolle koppie nog niet hangen (ook al zie je mijn onderkin dan minder)
Volgende doel is -5 kilo. Wie doet er met me mee?

Groetjes Kaat alias mevrouw Jojo

mijn eerdere blog over weer in het afval gareel te komen

30 januari 201930 januari 2019

Weer in het afval gareel

Mevrouw dikkerdje heeft in 2018 de Weight Watchers makkelijk hun geld laten verdienen.
Wel betalen maar geen gebruik maken van de app en alle handige tools die je kunnen helpen om van je extra kilo’s af te komen.
Het afgelopen jaar was een jaar die als stressvol in de boeken ging. Een jaar waarin tevens mijn reuma alles bepalend werd. Een jaar waar de afgevallen kilo’s weer erbij kwamen en ik niet de kracht had om er weer ECHT mijn best voor te doen.

Tijd voor smoesjes is voorbij

2019 is één maand begonnen en ik had het besef dat dit niet zo langer kan en dat ik het anders wil.
Helaas zit sporten er nagenoeg niet in dus ik moet het wel puur van mijn voeding hebben.
3 januari besloten om de app van de Weight watchers weer te activeren.
HUP HUP Kaat geen excuus meer….doe je best.

Ik moest er weer even in komen maar al gauw weer de routine te pakken.
Het mooie is het is geen dieet waar je vanalles niet meer mag. Het is een poging tot een nieuwe levensstijl waarbij je keuzes maakt over voeding. Soms denk je echt dat iets gezond is maar blijkt het toch niet zo gezond te zijn als je in eerste instantie dacht.
Mijn man wilde ook wel van wat extra love handles af dus die stimuleerde de aangepaste kookwijze en vroeg me elke avond zijn punten te berekenen.
Samen gaat het veel makkelijker vind ik.

De wegen is een obsessie

De eerste week verloor ik een kilo en de week erna ook één.
Hey het werkt dus weer dus dat gaf mij een positieve vibe om door te gaan.
Netjes hou ik bij wat ik eet en hoeveel ik weeg. Heb nog de obsessie om te vaak op de weegschaal te staan maar wil dat weer terugbrengen tot één keer in de week. Ik moet het vertrouwen hebben dat ik het kan en dat ik me niet elke dag hoef te wegen.

Heftig nieuws zorgde voor een eye opener

Mijn man kreeg ineens de diagnose Diabetes 2.
Die hadden we niet zien aankomen en het was een ontzettende eye opener.
Voor hem is het medisch zeer noodzakelijk dat hij op zijn voeding gaat laten.
Nu was hij al twee weken heel goed bezig en was zijn waarde al gezakt als die was gemeten eind 2018. Vooral zo doorgaan dus met de Weight Watchers. Hij gaat ook een afspraak maken met een dietist en wellicht heeft ze nog goede handvatten voor ons.

Maagverkleining iets voor mij?

In mijn omgeving hebben echt veel mensen een maagverkleining laten doen.
Heel 2018 heb ik er over nagedacht of ik dat ook zou willen.
Met mijn BMI en medische redenen zou ik er wel voor in aanmerking komen.
De resultaten van de mensen die dit hebben ondergaan zijn verbluffend, haast jaloersmakend.
Ik realiseer me heel goed dat dit niet zomaar een ingreep is, dat het alsnog hard werken is.

Je hoort vaak de blerrie hoera verhalen maar er zijn ook genoeg mensen die levenslang grote problemen houden na zo een grote operatie. Ook ken ik een verhaal van iemand die jarenlang werd aangemoedigd dit te doen maar deze vrouw was zo bang voor de operatie. Na jaren durfde ze toch de stap te wagen en is zij tijdens de operatie overleden.
Het is nogal wat!

Ik was er nog niet klaar voor en wil het nog één keer op eigen kracht proberen.
Lukt het nou echt niet om een flink aantal kilo’s af te vallen dan ga ik een gesprek aan vragen met de Obesitas kliniek in Amsterdam. Maar voor nu vooral mijn best doen om het deze keer wel vol te houden en te laten slagen.

Wat heb ik zoal gegeten de afgelopen tijd?

Mijn favoriet is groenten uit de oven met rozemarijn en een stukje kipfilet.
Verse patat uit de airfryer is ook echt zo lekker en dan met mager stukje vlees of vis.
Met de luch een goed gevulde omelet met paprika en courgette, of geroosterd brood met zalm. Tomaat/ei mengsel met kruiden een beetje light mayo.

Dat klinkt toch niet als een straf?
’s Avonds bij het tv kijken mis ik wel dat zoetigheidmomentje. Wil me de komende maand eens verdiepen in goede alternatieven. Wil me niet alles ontzeggen want dan hou ik het langer vol.
De zesjarige thuis vindt het een feestje als hij uit school komt en we maken kipfilet rolletjes met augurken, soms nemen we achterham of runderrookvlees. Ook de tonijn op een plakje komkommer vindt mijn zoon een traktatie.

Daar heb je mevrouw weer met die dikke buik

Mijn zoon vindt dat ik een dikke buik heb en daar heeft hij gelijk in.
Wel vond hij het zalig om er deze week tegen aan te kruipen en met zijn hoofd op mijn dikke pens in slaap te vallen. Bij de supermarkt hebben ze er vast een verkeerd beeld van…daar heb je die vrouw weer met die dikke buik die elke dag een pot augurken komt kopen. Ze verwachten een andere afloop na een aantal maanden. Helaas geen babynieuws hoor.
Het is goed om gezonder te eten en onze zoon dit als voorbeeld mee te geven.
En wilt hij eens een donut of een zakje chips? Het is prima…ik ruk wel weer een zak wortels open.

Eerste mijlpaal gehaald?

Vier weken verder tikte ik vandaag de -5 kilo aan.
Whoop Whoop de eerste mijlpaal is gehaald. En dat terwijl ik in het weekend voor mijn gevoel LOS was gegaan in de snackbar. Ik ga er weer plezier in krijgen.
De lat wil ik niet onnodig hoog leggen want ik ken mezelf en heb ook geen zin om weer eens veroordeeld te worden. Ik doe mijn best en dat is genoeg.
Ik hoef me aan niemand te bewijzen maar door het met jullie te delen hoop ik op goede tips, lekkere recepten en misschien toch ook wel de virtuele stok achter de deur die ik soms nodig heb.

Ik hoop dat er nog vele blogs komen met succesverhalen erin.
Waarbij ik kan vertellen dat er weer iets meer Kaat verloren is gegaan.
Iets meer Kaat in kilo’s echter want ik weet dat als het me gaat lukken dat ik er op andere vlakken zoveel meer Kaat voor terug krijg.

Blije groet Kaat

Eerder blogs over mijn afval pogingen:

Los Losser I’m Lost

Suikergoed en marsepein is killing voor de lijn

bedrogen gevoel

https://kaatkrabbelt.nl/week-3-op-verkeerde-dikke-been-gezet/

30 december 201830 december 2018

2018: wat was je verrassend maar vooral zwaar

De laatste dag van het jaar is bijna aangebroken. Een mooi moment om terug te kijken op het afgelopen jaar. Wat heeft het mij/ons gebracht ? Wat waren de hoogtepunten? welke teleurstellingen heb ik gevoeld?

Als je mij vraagt: Kaat wat vond je van het jaar 2018?
Dan antwoord ik vanuit mijn gevoel: zwaar, loodzwaar, onmenselijk zwaar.
Eigenlijk kan ik zeggen dat ik 2018 een ontiegelijk KUT jaar vond.
Ons hele gezin heeft mega harde klappen te verwerken gehad en vooral de onmacht en oneerlijkheid door andere mensen hebben me intens geraakt.

Ik ben gelukkig altijd wel in staat om ook te kunnen kijken naar de mooie momenten die het jaar heeft laten zien. Deze momenten heb ik dit jaar nog meer gekoesterd dan anders. Net zoals goede vrienden…die er wel waren in moeilijke tijden.

Minder gaan werken

Begin 2018 ben ik voor 50% afgekeurd.
In mijn blog Sjögren Sucks hebben jullie al kunnen lezen dat ik het Syndroom van Sjögren heb. Daarbij heb ik nog fybromyalgie en een pijnsyndroom wat hevige zenuwpijnen geeft. Een versleten knie had ik al een tijdje en de dokter constateerde ook nog astma dit jaar. De bingo kaart werd nog aangevuld met een scheur in een pees in mijn schouder. Sjögren is een vuile smiecht en zorgt voor een heftig aftakelingsproces. Ik kan het niet stoppen en dat frustreert behoorlijk. Van een ondernemende vrouw ben ik vooral een huismus geworden. Mijn energie besteed ik vooral aan werken en leuke dingen doen met Dax. De afgesproken werkuren haal ik zelden en ik ben periodes ook ziek thuis. Ik kan de ballen niet meer hoog houden. Het overleven kost me teveel van mijn lichaam en daardoor kan ik soms weinig meer.

Ik moet een herkeuring aanvragen, ik weet niet wat ik wil en moet. Wat mijn insteek moet zijn?
Mijn werkende leven wil ik niet opgegeven eigenlijk. Ik heb een goede werkgever, leuk werk en geweldig leuke collega’s. In 2019 gaan we er weer voor en we gaan zien wat UWV gaat beslissen.
Eng vind ik het…mijn onafhankelijkheid brokkelt af.

Kamperen

Het huwelijk is er één waar je compromissen moet sluiten op vele vlakken. Zo ook op vakantiegebied in ons geval. Ik hou van vliegvakanties en luxe, ik hou ook van kamperen en vind iets huren ideaal.
Mijn man is een kampeertijger en wordt gelukkig van een caravan. De afgelopen jaren was het compromis om wel naar campings te gaan maar iets te huren. Soms beviel het heel goed maar soms betaalden we een vermogen en sliepen we in een aftands bed.

Dit jaar zijn we met onze eigen caravan op vakantie gegaan. Een kleine camping geboekt omdat de tieners niet meer met ons meegaan. Wat was het leuk ! Wat heeft Dax genoten van zijn vrijheid. Mag hij thuis niet alleen buitenspelen kon hij nu scharrelen op ons veld waar genoeg kinderen stonden. Beetje bij beetje mocht hij alleen naar de speeltuin en meneer kwam thuis en vertelde dat hij verkering had! Je kan zo een zes jarige ook niet even alleen laten *grinnik*

Dit gaan we weer vaker doen! Afgewisseld met soms ook een leuke accommodatie te huren.
We zijn nog nooit zo goedkoop op vakantie geweest als in 2018 en dat is ook een eye-opener weer.
Vakantie hoeft niet altijd bakken met geld te kosten.

Epilepsie

De epilepsie van Dax laat zich niet volledig onder controle krijgen.
De medicijnen Ospolot hebben een goede uitwerking op hem maar de EEG’s laten nog steeds ontzettend veel epileptische activiteiten zien. Het verklaart waarom leren zo lastig is op een “normaal” tempo en manier.
In 2018 hebben we veel verwachtingen laten varen en leven we per dag. Hij geeft zijn kunnen en energie aan per dag. Balen is het soms als je iets denkt te gaan ondernemen en het kan niet omdat Dax te moe is. We hebben veel zorgen om hem gehad maar TROTS heeft de overhand.

Trots hoe hij alles doorstaat. Trots dat hij op school zich zo ontzettend inzet ook al is het zo moeilijk voor hem. Hij heeft zo hard zijn best gedaan dat hij niet meer naar logopedie hoeft in 2019.
We zijn nu bezig om de Ospolot te verhogen en ik hoop dat 2019 een beter jaar wordt voor hem.
De verwachtingen zijn niet hoog maar ik heb wel hoop.

Cadeaudochter en kleinzoon

De lichtpuntjes in ons gezin zijn de mooie momenten met Miss M en little X.
Onze kleinzoon is bijna twee en het wordt steeds leuker vind ik.
Hij kan samen spelen met Dax, begint lekker te praten en maakt je huis onveilig.
Weet je wat het mooie is van een kleinkind? Je hebt voornamelijk alleen de leuke dingen. De nachten waarin hij ziek is heb je hem normaal gesproken niet.
Hij brengt heel veel vreugde in ons leven en ik kan weer ongegeneerd kleine maatjes shoppen.
Trots ben ik op Miss M hoe zij zich ontwikkelt tot een volwassen vrouw en moeder. We verheugen ons op veel meer momenten samen

Droomautodag en Villa Pardoes

Een kind hebben die een aandoening heeft en waar je vaak zorgen om hebt hakt er soms in.
Dit jaar zijn we voor het eerst naar de Droomautodag gegaan lees mijn eerdere blog als je wilt : Droomautodag
Een dag waar Dax nog steeds over heeft. We willen in 2019 er zeker weer bij zijn.

Misschien wel het allermooiste van het afgelopen jaar is onze vakantie in Villa Pardoes. Ik ga hier nog een blog over schrijven. Dax zijn droom om naar de Efteling te gaan is uitgekomen.
Het was een magische week vol mooie momenten en waardevolle ontmoetingen.
Dit soort dagen geven zoveel plezier en energie! Dankbaar voor alle vrijwilligers en medewerkers die dit mogelijk maken.

Onrecht en onmacht

Een hele heftige situatie hebben wij dit jaar meegemaakt. Het valt zwaar als je aangifte moet doen tegen een bekende van je. Maar soms heb je geen andere keuze omdat je weet dat iets zo ontzettend fout is en het andere zoveel schade toebrengt. Ongelofelijk vind ik het als de politie de dader pas na vijf maanden verhoord. Als deze vervolgens ontkent en er komt geen zaak van dan ben je lamgeslagen.

Voor het eerst in mijn leven ben ik het geloof kwijt geraakt in het rechtssysteem. Ik kan er niet teveel inhoudelijk over zeggen maar dit heeft me zo ontzettend geraakt dat ik er ziek van ben geworden. Verdrietig en boos en vooral veel ongeloof.
Voor mij zat er geen andere keuze op dan deze persoon te verbannen uit mijn leven.
Het klinkt simpel maar dat was het niet, het was loodzwaar.
Hierdoor hebben we vrienden verloren maar deze mensen verdienen wat mij betreft ook de titel vrienden niet meer. Bedankt alle lieve vrienden die mij en ons hebben gesteund.
Ik moet dit een plekje zien te geven en ik hoop dat dit gaat lukken in 2019.

Nog steeds een dikkerdje

Begon ik begin 2018 vol goede moed om wat kilo’s af te vallen, is daar eind 2019 niks meer van te zien.
Ik was iets van 7 kilo afgevallen en voelde me zo blij en trots. Mijn afval blogs werden goed gelezen en ik vond bij veel lezers steun. We deelde recepten uit en het leek goed te gaan. Toen de stressvolle situatie ontstond en mijn gezondheid steeds slechter werd lukte het me niet meer. De kilo’s kwamen er beetje bij beetje weer aan en nu ben ik weer terug bij af.
Ik heb de kracht nog niet gevonden om op dit vlak te knallen

En dan nog dit:

Mijn man heeft een nieuwe baan gekregen. Blij dat hij niet meer hele lange dagen maakt als chauffeur. Trots dat hij alle cursussen die hij moest doen heeft gehaald. Ik hoop dat zijn contract wordt verlengd in 2019. Het heeft mij meer rust gegeven dat hij een vaste baan heeft nu ik gedeeltelijk ben afgekeurd.

Dankbaar met de hulp voor Dax van mijn schoonouders, zo gelukkig dat Dax zo graag bij hun is. Hoe bijzonder dat we in dezelfde straat wonen.
Lieve buurvrouw Monique wat zijn we blij met jouw hulp. Dax komt zo graag bij jullie en de hondjes.
Blij met zulke lieve buren!

Allerliefste zus, wat zou ik zonder jou moeten beginnen?
je bent een tweede moeder voor Dax, en wij kunnen altijd op je rekenen.
Je geeft wijze raad, helpt me keuzes te maken en bovenal kan ik altijd bij je terecht.
Bovenal kunnen we ook heel veel lachen met elkaar. Fijn dat onze band zo sterk is!

Totaal uit mijn comfortzone heb ik een fotoshoot gehad.
Ik wilde foto’s hebben die ik kon gebruiken voor mijn blog.
Suzanne van Bloos Visagie & Fotografie heeft de foto’s voor gemaakt.
Ik ben nog steeds blij met het resultaat. Haar facebook pagina : Bloos

Blog

Ik ben teleurgesteld in mezelf dat ik veel minder tijd in het bloggen heb kunnen steken als ik zou willen. Simpelweg ik had er de energie en kracht vaak niet voor. Door stress en ziekte heb ik mijn laptop soms weken niet aangeraakt. Evengoed ben ik trots op mezelf.

Cijfers van 2018:

13.698 weergaves

8686 bezoekers

100 mensen lieten een reactie achter.

de Blog Twintig handen op één buik 2.057 bekeken in 2018. Deze blog werd in 2017 ook al goed gelezen wat het totaal maakt op 3.169.

De blog uw man ligt in het ziekenhuis vertelde een vreemde meneer over mijn man die onwel werd als vrachtwagenchauffeur is 1776 bekeken.

Ik heb vele mailtjes gekregen van mensen die me een lief bericht stuurde als steun. Ook merk ik dat ik vaak word gevonden in de zoekmachines door ouders die ook kindjes hebben met ESES of een andere epilepsievorm. Fijn dat we elkaar kunnen steunen en helpen.

Dankbaar voor de leuke samenwerkingen!
Zijn de kersjes op de taart wat mij betreft.

Felice van Baby en Kind, fijn dat ik bij jouw team mag horen en je me altijd wilt helpen.
Jeanine van strijken is suf (eerder heette de site Julia Flynn), ik heb niet veel aangeleverd bij je maar je staat ook altijd voor me klaar. Hoop je in 2019 te ontmoeten en vooral blogs aan te leveren. Jullie zijn beide toppertjes!

Vraagbaak Erik dank je wel voor je hulp als het nodig is.
Verheug me er op om in 2019 door te pakken en mijn blog te veranderen.

Mijn grootste dank gaat uit naar jullie! Mijn lezers.
Dank jullie wel voor het lezen van mijn blogs. Ik vind het leuk als jullie soms een reactie achterlaten of mijn blog delen op Facebook. Zonder jullie zou het plezier van het bloggen allang zijn vergaan.
Lieve lezers, ik wens jullie allemaal een fantastisch mooi en gezond 2019 toe. Veel leesplezier van mijn krabbeltjes in het nieuwe jaar !

Lieve Groet van Kaat

10 januari 2018

Los, Losser, I’m Lost!

Los en losser, ik zou willen dat dat sloeg op mijn broekband.
Dat deze lekker los kwam te zitten doordat ik zo heerlijk ben afgevallen.
Helaas lezers, de broekband zit niet losser want I’m Lost.

In mijn blog van 30 december: Kerstschransen of heb ik me weten in te houden?
Kon je lezen dat mijn gewicht gelijk was gebleven na het kerstschransen.
De enorme meevaller heeft me Los gemaakt….wat zeg ik Losser.
Hierdoor besloot ik nog even te genieten van al het lekkere eten waarvan je eigenlijk wel weet dat dat het niet helpt om af te vallen

LOST

Zondigde ik eerst af en toe maar al snel verscheen die dame zonder ruggegraat weer.
Bij het ontbijt een lekkere beker chocolade melk en ’s avonds wat lekkers voor de tv.
Er was weinig voor nodig en ik was van het gezonde etenspad gewandeld.
Het feit dat ik afgelopen zaterdag zag dat ik slechts twee ons was aangekomen deed nog geen alarmbellen rinkelen.
Beloofde ik jullie vanaf januari weer mezelf te herpakken moet ik vandaag bekennen dat dat nog niet is gelukt.

In het gareel

Deze week werd er weer gewerkt. Vol enthousiasme nam ik een bak rauwkost mee en tonijn.
Wist de stroopwafel ‘s avonds me toch weer te verleiden om mijn tanden erin te zetten.
*zuchtend* typ ik deze blog en denk ik: herpak jezelf toch!
Aan de andere kant fluistert het stemmetje: geniet er nog even deze week van.
De oh zo bekende afvalstrijd gaat niet zonder slag of stoot.

Ik voel me er niet schuldig van maar wil die 5,5 kilo er niet zomaar weer aan eten.
Dat is ook de reden dat ik er over schrijf online, ik heb toch een beetje die stok nodig en stimulans die ik van vele van jullie krijg. Merk wel in mijn (afval)omgeving dat meer mensen een beetje Losser waren met de teugels.

Nobody is perfect

En ik zeker niet! Daar schaam ik me dan ook helemaal niet voor.
Ik las net : “Nobody is perfect, but life is about choices”
Keuzes genoeg: witte of pure chocolade? Een donut of een stroopwafel?
Wel op de weegschaal of deze in de vuilcontainer gooien!
Wel mij houden aan het Weight Watchers programma of niet.

I’m Lost
Deze week blijf ik nog even in deze modus. Heb er nu de kracht even niet voor.
Hoop volgende week te kunnen schrijven dat ik vastbesloten ben en er weer voor ga.

Verdwaalde groet,

Kaat

Foto’s die ik heb gebruikt zijn van Unsplash.com

31 december 201731 december 2017

2017 wat was je divers. Van zwaar tot waardevol

2017 je was allerminst saai.
Wat mij betreft had dat best gemogen moet ik eerlijk bekennen.
Ik vond je pittig, verrassend, oké je was ook eerlijk maar je was vooral slopend (qua energie)
Ik neem jullie mee in vogelvlucht in mijn afgelopen jaar.

Omi
20 januari was de mooiste dag van het jaar.
Na een pittige periode beviel mijn cadeaudochter van 17 van een prachtige gezonde zoon.
Littlle X heeft mij tot Oma gebombardeerd. Oma op je 45^ste is nogal wennen, zeker als je een moeder bent van een kleuterzoon. Vandaar de titel Omi,
little X heeft al meerdere Oma’s en het leek mij daarom prima om mezelf Omi te laten noemen.
Eerder schreef ik al een blog over hoe het is als je kind een tienermoeder wordt: twintig-handen-op-een-buik
Het was schrikken, er mee om leren gaan was niet altijd makkelijk maar Oh wat is hij lief en leuk.
Hij brengt zoveel vreugde in de familie. Dax is een trotse oom en die verliefde blik naar elkaar doet je hart echt smelten.
Trots op Miss M dat zij zich heeft ontpopt tot een zelfstandige moeder die bijna op zichzelf gaat wonen.

Antwoorden
Hoorde we in 2016 dat Dax epilepsie heeft was 2017 het jaar van de antwoorden.
Uitgebreid verslag schreef ik in deze blog: Het laatste puzzelstukje
Het was fijn om de antwoorden eindelijk te horen maar oh wat was het confronterend.
Het betreft een genetische afwijking en in 2018 horen we of Dax het van één van ons heeft geërfd.
Wat een teleurstelling dat de medicatie er nog niet voor kon zorgen dat de epileptische activiteiten werden geminimaliseerd. De epilepsie is serieus en zo ook de gevolgen.
Het bezorgde deze moeder veel zorgen ook al staan we er vrij nuchter in.

Gevecht voor een nieuwe school
Iedere ouder wil het beste voor zijn kind dat lijkt me duidelijk.
Wat als je het idee hebt dat het onderwijs waar je kind op zit niet aansluit bij de behoeftes van je kind? Hoe vervelend is het als jij voelt dat je kind wordt overvraagd maar andere mensen dit (nog) niet door hebben. Ik heb alles uit de kast gehaald en hem laten onderzoeken. De uitslagen waren zelfs voor ons confronterend maar het maakte mij strijdlustig. Op zoek naar een goede plek voor onze zoon. Het voorstel Dax nog één jaar op zijn oude school te laten was onacceptabel voor mij.
Zelf heb ik ervoor gezorgd dat ik de juiste school heb gevonden en wat zijn we hier blij van!
Ik schreef er een krabbeltje over : Wat maakt deze nieuwe school nou zo speciaal?
We zien een heel ander kind. Minder moe en oh wat leert hij veel.
Ik mis de zinnige en leuke gesprekken op het schoolplein maar dat neem ik voor lief. Als je kind maar het juiste onderwijs krijgt!

Reuma Sucks
2017 was echt een diepte punt qua gezondheid.
De reuma heeft mijn sociale leven overgenomen en vreet al mijn energie. Het hele jaar is het niet gelukt om mijn gecontracteerde uren te werken. Had ik weer uren opgebouwd zat ik daarna weer “ziek” thuis. Inmiddels is een UWV traject opgestart voor een gedeelte van mijn werkuren.
Dit te accepteren valt niet mee…ik wil zo graag van alles kunnen en zeker met mijn kind.
Ik voel me soms schuldig ook al weet ik dat ik er niks aan kan doen:
lieve-zoon-mama-zegt-sorry
Lieve vrienden: ik weet dat ik jullie minder heb gezien het afgelopen jaar. Het is niet omdat ik jullie niet wil zien maar het lukt me simpelweg vaak niet. Leren doseren is een kunst die ik nog niet geheel beheers. Ik hoop dat 2018 een beter jaar wordt qua gezondheid.

Het roer moest om
Ik heb jullie meegenomen in mijn poging wat kilo’s kwijt te raken.
Door mijn auto-immuun ziekte lukt het niet zo makkelijk maar het lukt wel stapje voor stapje.
Bijna 6 kilo kwijt in 8 weken. Ik ben blij en ook wel trots op mezelf.
Fijn dat mijn echtgenoot ook mee doet in het anders eten, dit helpt enorm.
2018 pakken we deze nieuwe levensmanier weer verder op.
Na jarenlang ziek thuis te zijn geweest is mijn echtgenoot weer aan het werk gegaan. Heel fijn natuurlijk maar qua huishouden merken we het wel. Niet meer iemand die daar alle tijd voor heeft en bij thuiskomst een warme hap klaar op tafel. Dan maar een minder opgeruimd huis…ik heb geleerd in 2017 meer los te laten.

Nikki
Wat begon als het mooiste en liefste cadeau voor Dax eindigde in een groot drama.
Dax kreeg van zijn tante een puppy, dit was zijn grootste wens en we hoopte dat het hem veel vreugde en rust zou geven. Een eigen vriendje die zou aanvoelen als hij het moeilijk had.
Nikki was zo lief en leuk. Zij veranderde mijn man in een softy die niks anders deed dan knuffelen en haar verzorgen. Met haar mandje naast zijn bed zorgde hij voor de nachtdiensten. Ha ha werd hij vroeger niet gauw wakker van zijn kinderen, reageerde hij op elke piep van onze pup.
Niet te bevatten dat we haar na 13 weken hebben moeten laten inslapen. Terwijl ik dit typ, biggelen de tranen over mijn wangen. Ze was ziek en had zoveel pijn dat het ondragelijk was. Dit verwacht je toch niet als je een pup hebt. Het raakt me helemaal omdat het Dax zijn cadeautje was en hij er zo verdrietig om is geweest. Hij heeft het nog regelmatig over haar. Voorlopig even geen hondje voor ons maar we hopen dat in de toekomst een hondje op ons pad komt van bijvoorbeeld één of twee jaar oud.

Blog
Februari 2017 ben ik deze blog begonnen.
Als beginneling in de grote blogwereld proberen mensen te bereiken.
Ik ben zeer tevreden en ook trots op mezelf dat ik het heb aangedurfd.
Het lukte me niet altijd om zoveel te bloggen als ik voor ogen had maar ik heb liever een blog rechtstreeks uit mijn hart dan bloggen wat ik afgelopen zaterdag bij de Action heb gekocht.
Stichting Zie heeft twee van mijn blogs gebruikt voor een nieuwsbrief, de blogs over de epilepsie van Dax en onze zoektocht geven herkenning bij andere ouders merk ik.
Mijn blog dat Zilveren Kruis ons teleurstelde door het niet willen vergoeden van Dax zijn medicatie heeft ervoor gezorgd dat ik contact kreeg met de Media Afdeling van het Zilveren Kruis. Gelukkig heeft dit verhaal een happy end gekregen. Een uitnodiging voor een radioprogramma en het Noord Hollands dagblad verraste me. Gevraagd worden om te bloggen op de site van Baby en Kind
Mijn stoute pantoffels aangetrokken en vanaf 2018 zal ik schrijven op de site van Julia Flynn
Ik ben lerende, ontdekkende maar ben blij dat ik deze stap heb gezet. In 2018 wil ik met hulp van andere ervoor zorgen dat de pagina er meer uit komt te zien zoals ik ben en wat ik voel.

statistieken
Ik kan het niet laten jullie wat inzicht te geven
13.053 weergaves
9.207 bezoekers

Top 5
De moeder die mijn dag verziekte 2430 views
Twintig handen op één buik 1105 views
Zilveren Kruis geeft niet thuis 929 views
Een verbazingwekkende uitslag 790 views
Als hij maar gezond is 575 views

304 volgers op mijn Facebook Pagina Kaat Krabbelt.
462 volgers op Instagram
439 volgers op Twitter

Bedankt lezers
Lieve allemaal, bedankt dat jullie mijn krabbels hebben gelezen.
Blij dat jullie mijn blogs hebben gedeeld of een krabbeltje achterlieten.
Bedankt dat jullie ervoor gezorgd hebben dat ik er plezier in heb gekregen en ik heb besloten in 2018 nog meer te krabbelen.

Lieve groet,

Kaat

30 december 2017

Kerstschransen of heb ik me weten in te houden?

Het roer moest om
Acht weken geleden nam ik de beslissing de strijd tegen de kilo’s aan te gaan.
Vorige week was het totaal wat ik ben afgevallen 5,7 kilo.
Op mijn totale gewicht wellicht niet veel maar ik ben er al echt héél blij mee.
Ik merk het verschil.

En dan staan de feestdagen massaal voor de deur.
Laat ik alles los? Of ga ik toch mijn nieuwe eetwijze doorzetten deze dagen?
Ik had besloten wel te genieten van wat extra lekkers: lees chocolade waar ik echt zo dol op ben.
Maar ook zou ik niet helemaal LOS gaan had ik me voorgenomen. Zoals vele van jullie wel weten zijn voornemens vaak dingen waar mensen van afwijken en zo ook ik.

Kerstschransen
De eerste kerstdag aten we varkenshaasje uit de oven, aardappels uit de airfryer en haricots verts gewikkeld in spek. Dit was nog netjes.
Door een onverwachte stresssituatie had ik de behoefte even LOS te gaan.
Mijn absolute favoriet: kerstbrood met een beker chocolademelk. In de avond lekker met mijn echtgenoot een doos zeebanket gekilled. FUCK IT !! Januari nieuwe ronde nieuwe kansen dacht ik.

Nu denk je misschien: maar Kaat nu was je weer aan het stress eten.
Ja kennelijk ben ik daar toch gevoelig voor.
Ik neem dit mee als aandachtspunt voor 2018 😉

Tweede kerstdag: gourmetten bij mijn schoonouders.
Dit is de ultieme tip wat mij betreft. Hierbij heb je zelf in de hand wat je wel/niet eet.
En geen stank in je eigen huis als je het bij een ander doet. In ons huis namelijk een verbod op gourmetten. Deze avond veel zalm, biefstukjes en varkenshaasjes gegeten. Geen magere sauzen en lekker ijsje als toetje. Overdag weer kerstbrood gegeten en kransjes en andere lekkernij.

D-Day
Na deze dagen ben ik op zich wat losser geworden met wat ik wel/niet heb gegeten.
Soms ultra gezond en soms ook lekker niet.
Vandaag was het weer mijn weegdag. Met het stemmetje in mijn hoofd: “je hebt wel genoten van al het lekkere eten” stapte ik de weegschaal op. Handen voor mijn ogen en weer die stem in mijn hoofd…..kom op Kaat: kijk wat de schade is !!

Gewicht is gelijk gebleven !!
Ohhh wat een meevaller. Ik moet er natuurlijk geen gewoonte van maken dit wekenlang zo te doen.
Januari begin ik weer heel serieus. Morgen heb ik namelijk mijn zinnen gezet op een oliebol en een appelbeignet!
Met een broekmaatje kleiner ga ik het nieuwe jaar in. Hopende dat er nog vele maatjes kleiner mogen volgen.

Opgewekte groet,

Kaat

Foto’s: unsplash

16 december 2017

Week 7: Hoe Gordon mij teleurstelde en ik naar de chips greep

Vorige week bereikte ik mijn eerste 5 kilo succes. Althans 5 afgevallen kilo’s.
Daarvoor haalde ik regelmatig dat ik er 5 kilo gratis en voor niks cadeau had gekregen. Het gaf me energie om zo door te gaan, helaas was dit maar van korte duur.

De energie werd deze week opgevreten door mijn lijf wat zo aan het vechten is tegen de reuma. De zorgen om onze zoon en andere factoren die ik niet kon beïnvloeden. Hierdoor hebben we minder tijd en aandacht besteed aan het gezonde koken als wat ik voor ogen had. Chinees besteld, hamburgers zelf gemaakt en gisteren zelfs ze een ritje snackbar. Gelukkig ook twee avonden vis gegeten met groenten.

Voordeel is wel dat ik overdag goed weet vol te houden.
Salades of een lekker broodje met ei of tonijn.
Deze week geen zelf gemaakt soepje maar dat gaat vast het weekend weer gebeuren.

Gordon
Nederland was in de ban dat Gordon zijn keuze zou gaan maken met wie hij zou trouwen. Ik hoopte oprecht dat hij Rogier zou kiezen. Wat een leuke, lieve man! Genesteld op de bank met een fleecedeken en mijn verslaving “glaasje cola zero”. Whoop Whoop het werd Manuel niet. Blij klapte ik in mijn handjes.
Droog zei mijn echtgenoot: hij gaat niet trouwen.
Natuurlijk wel riep ik enthousiast.
Toen kwam het veel besproken moment in de media dat hij ook niet zou trouwen met Rogier. HUH What the fuck?

Teleurstelling
Serieus ik voelde me in eerste instantie genept. Zogenaamd op huwelijksreis geweest. Wat een poppenkast allemaal. Beetje teleurgesteld baande ik me naar de keuken en pakte een schaaltje chips. Daar was ze weer: de EMO-eter.
De enige vooruitgang was dat ik niet een hele zak killde maar netjes een afgepast schaaltje nam. EN bedankt Gordon!!
Zonder dollen het lijkt me logisch dat als je het niet voelt dat je niet gaat trouwen. Maar ik zat gewoon midden in de hype.

Normaliter associeerde ik tv kijken met iets lekkers erbij eten.
De eerste paar weken had ik het gevoel dat nog te willen en knabbelde ik op een wortel of snack a jack. De laatste twee weken had ik die behoefte nauwelijks meer. Wat een verlossing!

Wat stond er op de teller?
Nou Kaat kom nu maar met het verlossende woord.
Na best wat ongezonde maaltijden (gelukkig ook wel nog gezonde momenten) wat zei de weegschaal?
4 ons eraf *doet een vreugdedansje*. Serieus blij gewoon.

Mijn riem moet sinds deze week een standje strakker en ik merk dat shirtjes iets losser zitten. Ik moet alleen de teugels niet zo los laten de komende week.
Sinds vandaag is het puntenprogramma veranderd van de Weight Watchers en dat vraagt weer even om scherpte. Kortom de komende week is hopelijk een week van Focus en geen emo-vreetmomenten meer.

Tevreden groet,

Kaat

Kaat krabbelt valt af

9 december 2017

Week 6: Suikergoed en marsepein is killing voor de lijn

Heerlijk avondje was gekomen, avondje van Sinterklaas.
Wat nou avondje van Sinterklaas? Avondje van een overdosis aan calorieën zul je bedoelen. Avondje van verleidingen en dan niet door de oude man of zijn Piet maar door al het lekkers wat erbij “hoort”.

Wij vierden het in het weekend en overdag begon ik al het lekkers al vast klaar te zetten en heb ik niet voorgeproefd (goed zo Kaat!). Tijdens het feest zelf heb ik klein stukje speculaas en paar chocolade pepernoten gegeten.
Aangezien mijn zus (die ook probeert wat kilo’s kwijt te raken) kwam, hadden we samen besloten om een tomatensoep te maken. Patat uit de airfryer en wat kleine snacks erbij en de kinderen waren ook blij. Ik vind dat echt een geweldige uitvinding moet ik zeggen.

Wie zoet is krijgt lekkers
’s Avonds uitgeput met de worstenbeentjes op de bank besloot ik toch nog even “los” te gaan op het snoepgoed wat overgebleven was. Ik heb 30 punten genoteerd voor het lekkers wat ik heb gegeten. Alsnog heb ik veel snaaiwerk over maar deze heb ik de rest van de week niet aangeraakt.

Een avond lekker zalm gegeten met spinazie, niet op voorhand op de punten gelet en achteraf wel beetje geschrokken hoeveel punten de zalm was. Maar hey…ik heb wel zalig gegeten!
Het voornemen om meer water te drinken wil nog niet echt lukken dus daar moet ik echt even de focus op leggen.

Luie donders die los gingen
Donderdag hadden we het briljante idee: gemak dient de mens en we kopen geschilde aardappels. We gingen hier een andijviestamppot van maken. Het idee was prima maar de maaltijd was niet te hachelen. De aardappels waren echt niet lekker en met beetje lange tanden zaten we aan de stamppot. De helft opgegeten want het smaakte gewoon niet. Volgende keer dus weer gewoon de piepers zelf s
Met een klaphonger gingen mijn echtgenoot samen tv kijken.
Een item kwam voorbij over de frikadel. Hoe worden ze gemaakt? Minutenlang kwam de één na de andere frikandel in beeld. Een stemmetje in mijn hoofd zei: ik zou een moord doen voor een frikandel.
Waarschijnlijk keek ik smachtend naar de tv want ineens sprong mijn man op en dook de vriezer in. Jammer hoorde ik: we hebben geen frikadellen meer maar nog wel Dobben kroketten. Ik knikte van nee maar het stemmetje in mijn hoofd schreeuwde van JA!! Doe het!!
Maandenlang de frituurpan niet gebruikt en ineens lagen er 4 kroketten in te dobberen. Vrouw zonder ruggengraat zei ik hoef maar één hoor…maar je raadt het al. Ik heb er twee op gegeten. Zalig!
Eerlijkheidshalve moet ik ook opbiechten dat ik erna wel beetje last had van mijn maag.

Vrijdag voor de lunch maar een groentesoepje gegeten in de hoop dat niet teveel gevolgen zou hebben mijn Sinterklaas verwennerij en de onverwachte kroketten uitspatting.

Bevende beentjes
Zaterdagmorgen, het heerlijk ochtendje was gekomen. Nou ja met bevende benen stapte ik op mijn weegschaal. Kijkend met één oog zag ik een lager gewicht dan die week ervoor. Twijfelend of ik het juist had mijn WeightWatchers app erbij gepakt. Ja hoor 9 ons afgevallen.

Ja het was echt een heerlijk ochtendje, wat zeg ik: het was een heerlijke week!
Genoten van lekkere dingen maar ook weer bewust gezocht naar gezonde maaltijden. Mijn eerste mijlpaal is gehaald: 5 kilo eraf!
Op mijn gewicht is dat maar een klein percentage maar ik begin het wel te merken aan mijn kleding. Ik ben oprecht blij.

Doel voor ogen
Vanmorgen heb ik mezelf het volgende doel gesteld:
Ik wil mijn trouwring weer passen.
De ring heeft grote emotionele waarde omdat deze van mijn vader is geweest.
Al jaren ligt deze in de kast omdat hij niet meer over mijn dikke vingers past.

De komende twee weken moet zeker lukken en dan komt de volgende uitdaging eraan : Kerstdagen.
Ohh en dan Oud en Nieuw, ik snak nu al naar een oliebol, is echt mijn all time favorite. Het begin is er in ieder geval ik hoop dat het in deze lijn door gaat.
De lijn dat er weer een taille zichtbaar wordt *grinnik*

Lieve groet,

Kaat

2 december 20172 december 2017

Week 5: Bedrogen gevoel toen ik de waarheid van de weegschaal zag

Vorige week zaterdag was een desillusie: na 4 weken stapte ik moedig op mijn nieuwe weegschaal. Trots dat ik de hele week me aan de weightwatcher punten had gehouden. Het ging me goed af dus kom maar op met het getal.
HUH??? 1 onsje afgevallen? What the Piep……Hoe kan dit nou?
Bang dat het me niet ging lukken gevoel overheerste wel even.

Kom op Kaat ! Laat je onderkin niet zakken en een nieuwe week er weer volop tegen aan. Weer een week ziek thuis door oververmoeidheid van mijn reuma.
Ene kant heb je dan goed de tijd om thuis salades te maken voor de lunch aan de andere kant heb ik meer tijd om te denken aan eten, en geloof me dat kan ik heel goed. Donuts, chocolade, pepernoten, giga hamburgers zij zijn mijn lievelingshersenspinsels.

We eten nu vaker vis tot grote blijdschap van mijn zoon.
Patatjes uit de airfryer zijn ook een succes.
Wel eet ik nog veel brood maar ja ik blijf wel binnen de punten en het vult goed.

Luchtballon
Hele week een opgeblazen gevoel….ken je dat liedje met de volgende tekst?
“Zijn buik leek wel een luchtballon” Het voelde of ik elk moment kon opstijgen.
Opstijgen naar een zonnig eiland zou trouwens helemaal niet zo een gek idee zijn. Helaas was dat het niet maar wel een onprettig gevoel in mijn kleding.
Al met al begon het lood in mijn schoenen te zakken en dat maakt het bewegen nog zwaarder.

Bedankt Amerigo
Desondanks toch braaf door met tellen en wegen en bewuste keuzes maken.
Tv kijken deed ik altijd graag met iets te knabbelen en die drang wordt wel minder moet ik zeggen. Stopte Dax ’s avonds nog een winterpeen voor Amerigo in zijn schoen verdween die ’s avonds zonder pardon in mama haar giecheltje. Tja die peen moet toch weggemoffeld worden. Later in de week stelde ik een appeltje voor want daar had ik ook best trek in. De suikerklontjes die af en toe worden neergelegd die verstop ik weer in de suikerpot.

Aanrader van de week vond ik de gevulde paprika’s uit de oven.
Extra mager runder gehakt, veel groenten, taco kruiden, tomaten, zilvervliesrijst en beetje garneren met 30+ kaas. Zalig was het !

Wie zoet is krijgt lekkers
Gisteren had ik nog weekpunten over en heb ik 9 chocoladepepernoten gegeten. Whow wat lekker…en wat bizar veel punten!
Zondag vieren we Sinterklaas en dat is dan een hele uitdaging.
Kan ik al dat lekker weerstaan? Zijn echt de dingen waar ik zo van hou.
In mijn hoofd en gevoel aan mn lijf gaat het afvallen sowieso niet zo goed.
Zal ik het anders over de feestdagen heen tillen sprak het slechte stemmetje in mijn hoofd?

Vandaag was het weer mijn weegmoment. Slaperig om 6 uur (met dank aan een stuiterende kleuter) stapte ik op de gevreesde weegschaal. Geen verwachtingen dus wat kon me gebeuren?
1,7 kilo afgevallen !!! Kaat droomde je? Eraf stappen en hup opnieuw erop.
Het is echt waar…whoop whoop al dansende in mijn hipster door de huiskamer.

Spirit is terug
In vijf weken ben ik 4,1 kilo afgevallen en dat begint nu toch ergens op te lijken. Ik kan het dus toch!
Weer de spirit om zo door te gaan al zal het morgen wel een “uitdaging” worden. De wandeldate die ik in de vriezer had geparkeerd heb ik weer ontdooid. Kaat heeft er zin in!
Hopen dat mijn lichaam/energie beetje mee gaat werken, stap voor stap maar.
De eerste stappen zijn in iedergeval gezet.

Een iets lichtere groet van Kaat