Evaluatie eerste periode nieuwe school en reizen met leerlingenvervoer

In mijn vorige blog vertelde ik jullie dat we na lang wikken en wegen hebben besloten om Dax van een SBO school naar een SO te verplaatsen. Hierdoor moet hij ook reizen met het leerlingenvervoer.
Blog gemist? Lees hem hier: Van school veranderen: van speciaal basisonderwijs naar speciaal onderwijs

Hoe is de eerste periode gegaan?

Het is nu herfstvakantie en de eerste periode zit erop.
Ik kan niet anders zeggen dat het supergoed is gegaan.
Vanaf dag één is Dax met plezier naar deze school gegaan.
Ik vind het best dapper, als enige nieuwe in de klas.
Wij hadden het begrepen als hij het spannend had gevonden,
er tegenop had gezien maar hij is vol vertrouwen het nieuwe schoolavontuur ingestapt.

In een evaluatiegesprek vertelde de juf: dat ze een hele lieve en blije jongen zien.
Hij heeft gelijk zijn plek gevonden in de klas en ook contacten gelegd met kinderen uit de andere klas tijdens het buitenspelen. Hij is erg geliefd en de kinderen willen veel met hem spelen.
Opvallend vond ze dat hij enorm behulpzaam is, helpt bijvoorbeeld vaak andere kinderen als ze problemen hebben met hun chromebook.

Wat is er anders?

Het grote verschil wat ik merk is dat hij niet meer overprikkeld thuis komt. Ondanks de lange dagen gaat hij blij naar school en komt hij blij thuis.
Hij zit in een klas met 11 kinderen (dit zijn er vier minder dan vorig jaar) en deze klas heeft ook continue een onderwijsassistent tot de beschikking. Op de vorige school was het één onderwijsassistent per twee klassen.
RUST en heerst zoveel meer rust in de klas en school en dit doet Dax duidelijk heel goed.
Hij krijgt echt les op zijn niveau en wordt minder overvraagd. Hij begint weer meer zelfvertrouwen te krijgen.
Geen extreem pestgedrag in de klas of heftige incidenten. Toen Dax één keer werd uitgedaagd door een jongen en hij hem wilde intimideren durfde Dax voor zichzelf op te komen en heeft dat gedrag gelijk de kiem in gesmoord. Ik was zo trots en blij! Hij voelde zich kennelijk veilig genoeg om dat te doen.

Ondanks de lange dagen is Dax veel minder vermoeid dan voorheen. Ik had met school afgesproken dat Dax in het begin 4 dagen in de week zou komen in plaats van 5 dagen. Dax wil dit echter niet en wil per se 5 dagen naar school. Hierdoor kregen wij de bevestiging dat hij echt op zijn plek zit.

Leerlingenvervoer

Fietste we de afgelopen jaren altijd samen naar school heeft dit nu plaatst gemaakt voor vervoer met een busje. Ongeveer 7:15 uur moet hij klaar zijn om te vertrekken maar meestal komt het busje op de afgesproken tijd van 7:30 uur. Onze wekker gaat nu een uur eerder dan op de vorige school (niet alleen voor Dax wennen). Vanaf dag één heeft hij vrienden gemaakt met een jongen uit de bus. Ze kletsen samen of spelen met hun meegebrachte huggy wuggy’s. Dax heeft een mobiel mee waar hij filmpjes op kan kijken maar alleen soms op de terugweg gebruikt hij dat.
Ondanks de zeer verontrustende berichten over het leerlingenvervoer in de media (te kort aan chauffeurs, kinderen die verkeerd worden afgezet of niet naar school kunnen) hebben wij tot nu toe niks te klagen gehad. De chauffeur is er alle dagen geweest en is op tijd en brengt ze op tijd naar school.

Veel leuke activiteiten

Verrast ben ik van de vele activiteiten die Dax al heeft ondernomen met zijn klas.
Ze hebben de hele dag kennis gemaakt met sporten in een grote sporthal. En als je weet dat er kinderen zijn die slecht kunnen lopen (hulpmiddelen gebruiken) verwacht je misschien niet dat ze BMX les kregen en karate lessen. Ze zijn naar een boerderij geweest, naar het strand om plastic afval uit de natuur op te rapen en kregen hier les over. Ze zijn samen wezen sporten met kinderen van een nabij gelegen school met als doel om te leren samenwerken. (hoe goed dat die andere kinderen ook leren omgaan met kinderen met beperkingen). Er kwam een schrijver en illustrator op school in verband met de Boekenweek. Elke maand hebben ze kookles, die wordt ingezet om leesaanbod op een andere manier aan te bieden

Leren door te doen

Dax leert meer lesstof via een chromebook en dat is een schot in de roos. Digitaal rekenen gaat  hem beter af dan in een papieren werkboek (waar je veel sommen tegelijk ziet). Ze leren zelf te plannen en een agenda te gebruiken. Dit gaat middels babystapjes maar ik merk dat het Dax veel brengt. Hij weet op maandag hoe de hele week eruit ziet qua gym, wie er jarig is of andere speciale activiteiten.
Zijn eerste spreekbeurt is een feit: hij moest vertellen over zichzelf, zijn gezin, hobby’s etc.
Ik denk dat er meer wordt geleerd met praktische middelen. Leren via beeldend materiaal en vooral veel doen! Minder papierwerk maar met voorwerpen leren.

Wat kan er beter?

Hulp vragen, Dax is afwachtend als hij vastloopt met zijn werk. Hij wacht tot de juf ziet dat hij hulp nodig heeft. Ik hoop dat hij gauw door heeft dat hulp vragen echt mag! De juf gaat met hem in gesprek om een fijne manier te vinden hoe Dax dit kan aangeven.
Dax heeft een groot rechtvaardigheids gevoel maar vindt het lastig als situaties anders verlopen dat hij had verwacht, of andere dit gevoel niet hebben. Hier besteden ze aandacht aan door een soort van training te geven.
Op de vorige school verliep fysiotherapie altijd heel goed op school, vanaf de eerste week werd het opgestart en hielden we nauw contact. De fysiotherapie is hier nog niet begonnen en dat heb ik nu al twee keer aangegeven. Als goed is gaat het na de vakantie beginnen.

Hoe bevalt het moeders?

Ik vind het jammer dat ik zo weinig zie wat er in school gebeurt (ondanks twee keer in de week een uitgebreid verslag met foto’s) en ik er niet meer echt bij betrokken ben. Voor mezelf heb ik die knop omgezet, het is voor twee jaar en dit is om alvast te wennen naar middelbaar onderwijs.
De school is te ver voor mij om er regelmatig te zijn. Ik mis de kilometers fietsen per dag dus dat moet ik echt anders gaan aanpakken.
Maar eerlijk? Als ik hem dan om 7:25 uur in de taxi laat stappen in de regen en ik gun mezelf nog een uurtje of twee in mijn warme bed is het ook wel weer lekker en luxe.
Er zijn heel veel zorgen en stress van mij afgevallen (meer dan ik door had) doordat wij weer een heel blij en lief kind thuis hebben. Een jongen die met plezier naar school gaat en zich kan ontwikkelen in een veilige omgeving op zijn eigen tempo. Wij hebben een goede keuze gemaakt!

Dax zit op zijn plek daar en dat vindt hij zelf ook, dat is het allerbelangrijkste.

Groetjes Kaat

Van school veranderen: van speciaal basisonderwijs naar speciaal onderwijs

 

De laatste schooldag voor de zomervakantie was niet alleen de laatste schooldag voor de vakantie. Die vrijdag was ook de laatste dag op die school voor Dax. Na heel lang twijfelen hebben we samen met school en de begeleidster van het  LWOE (Landelijk Werkverband Onderwijs en Epilepsie) besloten dat het voor Dax beter is om naar een andere school te gaan.

Waarom een andere school?

Vanaf dag één dat deze school bestaat zit Dax op deze school. De keuze voor het speciaal onderwijs was de juiste stap. Ik schreef daar al eens over Speciaal onderwijs: goede keuze geweest? 
Hij was vijf jaar en zat op de juiste plek. Een kleine school waar hij goed werd begrepen en de juiste aanpak voor hem. Na mate de jaren volgde hebben we al eens vaker getwijfeld of het SBO (Speciaal Basis Onderwijs) de juiste plek was. Of zou een SO (Speciaal Onderwijs) school beter zijn? Dax viel er eigenlijk tussenin qua niveau en behoeftes.
We dachten regelmatig aan een specifieke school maar die is 40 kilometer verderop en dat vond ik wel pittig voor een jongentje die al zo gauw moe is door zijn epilepsie.

Verschil tussen speciaal onderwijs en speciaal basisonderwijs?

Speciaal onderwijs is voor leerlingen met een verstandelijke , lichamelijke of zintuigelijke beperking. Ook voor leerlingen met psychische problemen of gedragsproblemen.

Het speciaal basisonderwijs is voor kinderen die zich in het regulier onderwijs niet optimaal ontwikkelen, het gaat om leerlingen met lichtere problematiek.

Mijn kind was veranderd 

Vorig schooljaar kwam Dax heel vaak overprikkeld thuis. Hij deed vaak boos tegen mij en na een tijdje vertelde hij dan dat het zo enorm gek werd van de drukte in de klas. De leerkrachten gaven toe dat de klas heel druk was, dat er soms heftige dingen gebeurde.
Doordat Dax een goede babbel heeft en een prima algemene ontwikkeling wordt hij gauw overschat en hierdoor overvraagt. Gaande weg herkende ik mijn blije jongentje niet meer terug.
Ook de leerkrachten die Dax al jaren kende zagen de enorme veranderingen.

Gedragsproblemen

Wat voor ons een groot nadeel was dat er op het SBO ook veel kinderen zitten met (heftige) gedragsproblemen. Als je kind om medische redenen niet goed kan leren en is aangewezen op speciaal onderwijs dan is het soms moeilijk om aan te zien dat je kind tussen zoveel kinderen zit die heftig zijn in gedrag, die de boel slopen en nog erger: jouw kind fysiek mishandelen.
Meerdere keren werd Dax slachtoffer van pestgedrag en hij kon zich er niet tegen wapenen.
Hij begon zich onveilig te voelen en wilde soms niet meer naar school.

Ik scheef een blog op de site van Baby en Kind over als je kind gepest wordt: Geef maar een klap terug!

Op zoek naar een nieuwe school

Met de begeleidster van het LWOE spraken we af dat wij als ouders gingen onderzoeken of er andere beter passende school zou zijn. De SO school van dezelfde organisatie met ZMLK niveau gaf mij geen goed gevoel. Dax kan dan wel moeilijk leren maar zijn algemene ontwikkeling, interesses en manier van spreken sloten niet aan met deze kinderen.
Gelukkig vond de schoolorganisatie dit ook.

We gingen kijken bij school die is gespecialiseerd in onderwijs te geven aan kinderen met een lichamelijke en/of verstandelijke beperkingen, chronische ziekte, en/of autisme.
Deze school is een officieel steunpuntschool van het LWOE. De leerkrachten zijn dus bekend met epilepsie en de gevolgen ervan.

Rust versus Onrust

We waren zeer enthousiast en wat ons enorm opviel was de RUST in de gehele school.
Als ik hielp op Dax zijn oude school ervaarde ik toch wel vaak onrust bij bepaalde kinderen/situaties.
Heel eerlijk ik schrok er soms wel van maar alle respect voor de leerkrachten die vol liefde en geduld probeerde de kinderen te kalmeren en weer met een goed gevoel in de klas te krijgen.
We mochten in alle klassen kijken en mij overviel die rust me echt enorm. Ik zag blije kinderen.

Even wennen

Heel eerlijk is het ook wel even wennen om veel kinderen te zien met een zichtbare beperking. Kinderen met down syndroom, in een rolstoel etc. Aan onze zoon zie je zichtbaar niks maar het allerbelangrijkste is een veilige leuke schoolplek en dat leek deze school te kunnen bieden. Op deze school zitten niet kinderen die daar zitten omdat ze erge gedragsproblemen hebben. Natuurlijk gebeurt er wel eens wat maar niet zoveel en heftig als op de school waar Dax zat.

Het Samenwerkingsverband

Het samenwerkingsverband moest de overstap goedkeuren en een nieuwe toelatingsverklaring afgeven.
De begeleidster van het LWOE en de interne begeleidster van Dax zijn school hebben goede motivatiebrieven geschreven en al gauw kregen we akkoord.
Na de zomervakantie zou Dax beginnen op zijn nieuwe school.

Grote veranderingen en niet alleen voor Dax

Spannend!! Voor ons maar ook voor Dax.
Hij schrok enorm toen wij vertelde dat hij naar een andere school zou gaan.
Heel knap dat hij toch kon luisteren naar onze redenen hiervoor en hij begreep het.
Het feit dat hij elke dag met busje naar school zou moeten vond hij heel leuk.
Hij wilde ook graag een school met meer rust en waar ze hem begrepen.
Dax was er klaar voor!!

En ik? Ik heb wel moeten slikken.
Elke dag bracht ik hem fietsend naar school en haalde hem zo ook weer op.
Ik kon nagenoeg alle leerkrachten en als er iets was liep ik even naar binnen.
Meehelpen op school, in de ouderraad zitten ik vond het allemaal een feestje.
Zo betrokken te zijn bij school en je kind in die setting mee te maken.
Dit zal allemaal anders worden, maar dat is prima!

Als Dax maar op een goede en fijn plek zit op school!
Ik ga de leerkrachten van de school missen en de ouders waar ik altijd leuk mee stond te kletsen op het schoolplein. Ik ben dankbaar voor de fijne jaren maar Dax verdient beter passend onderwijs.

Groet Kaat

Schooljaar 2019/2020 wat was je uniek

Het is overduidelijk afgelopen schooljaar is een jaar geweest om nooit te vergeten.
Zowel mijn zoon als ik zullen de lesmaanden vanaf maart 2020 herinneringen als gekke maar hopelijk ook leuke maanden.
Het jaar waarin Dax 12 weken niet naar school ging vanwege de Corona Pandemie.

Hoe het begon

Het schooljaar begon zoals de meeste jaren.
Even wennen aan de nieuwe juf en de samenstelling van de klas.
Dax heeft geboft met weer een hele lieve juf en zat met een aantal klasgenootjes in de klas die hij al kende van het jaar ervoor.
Vanaf dag één is hij lachend naar deze school gegaan.
Kleine klassen, goede begeleiding en vooral dat je er mag wezen inclusief de eventuele beperkingen die je hebt.

Wat kon er beter?

Het enige kritische puntje wat ik heb dat hij te veel en te lang stof heeft herhaald.
Een stapje terug voor de succeservaring te beleven en daarmee je zekerder voelen ben ik helemaal voor.
Hij hoefde niet op zijn tenen te lopen en kon zich hierdoor op andere vlakken beter ontwikkelen.
Echter qua rekenen, schrijven en algemene kennis is hij niet veel verder gekomen dan het jaar ervoor.
Hier ben ik achter gekomen toen ik thuis les gaf en de oude lesboeken van vorig jaar erbij pakte. Jammer, ik denk dat er meer uit te halen viel dit jaar.

Die zondag met de bizarre mededeling

Zondag 15 maart kondigde het kabinet aan dat de scholen dichtgingen (tot in ieder geval 6 april).
Het kwam niet als een verrassing voor mij. Ik had zelf al bedacht dat als de scholen niet dichtgingen ik Dax thuis zou houden. De beelden in de landen om ons heen zorgde ervoor dat ik me zorgen ging maken. Ik val dubbel en dwars in de risicogroep en er was maar één doel: Corona buiten ons gezin te laten.

De pyjama-school werd opgericht

Las ik overal dat (vooral) moeders heel gestructureerd aan de slag gingen, normale tijd opstaan en aankleden. Hele werkschema’s van school verschenen op borden. Urenlang huiswerk maken en ik las vooral heel veel stress bij ouders.
Ik besloot de pyjama-school in te voeren. We bleven wat langer in bed en startte de dag rustig op.
De lessen werden gegeven in pyjama en dat voelde relaxed. We aten pannenkoeken en andere uitgebreide lunches. We bakte taarten zo nu en dan.

 

thuisonderwijs

We speelden in het begin in het donker buiten, zodat we zo min mogelijk andere mensen tegen kwamen. We gingen Pokemons vangen in allerlei buurten van onze stad.
We hebben enorm geboft met het mooie weer die maanden. Dax mocht niet met vriendjes buiten spelen en wij zijn vooral al die weken samen geweest.
Het was gezellig!
Ik heb er alles aangedaan om het zo leuk mogelijk te maken. Na twee maanden begon Dax wel zijn vriendjes meer en meer te missen.
Niet alleen zijn vriendjes mistte hij maar ook de juffies. Hij maakte een vlog voor ze die je kunt zien op you tube: Juffies ik mis jullie  (mocht je Dax blij willen maken geef een duimpje en abonneer op zijn kanaal)

 

pokemons vangen

Complimenten voor onze school. Zij voerde de druk niet op. Het doel was stof te blijven herhalen en vooral geen stress te creëren bij het kind of de ouders. Ik kreeg huiswerk waar ik om vroeg. Juf Erica speelde via een live verbinding op haar gitaar en zong samen liedjes met Dax.

Ik durfde het niet aan

Toen uiteindelijk de kinderen weer naar school mochten op 11 mei hield ik Dax nog thuis.
Hij was wel teleurgesteld, zeker omdat veel mensen bijvoorbeeld aan hem vroegen: ben je blij dat je weer naar school mag? Hij snapte het wel waarom ik het nog niet aandurfde. Hij weet dat mijn gezondheid niet goed is. Ik had me voorgenomen het nog twee weken aan te kijken. Als de besmettingscijfers na twee weken niet extreem waren toegenomen zou ik mijn zoon weer naar school laten gaan.
Gelukkig bleef toename van de cijfers uit en kon mijn zoon in juni weer naar school.
Dolblij en gelukkig fietste we weer naar school.
Duidelijke instructies mee qua handenwassen en andere veranderingen op school.
Ik moest even wennen dat ik niet meer mee naar binnen mag. Vond dat altijd zo gezellig. Sfeerproeven in de klas en contact houden met de juf.

Schooljaar 2020

Het jaar waar ze niet op schoolreisje gingen. We geen schoolfoto krijgen van hem alleen (wel een groepsfoto). Het schooljaar waarin mijn zoon (en moeders) wat extra kilo’s aankwamen door al die lekkere lunches en taartjes. Het jaar van de angst of wij wel bespaard zouden blijven van het akelige Corona Virus. De grijze haren kregen vrij spel bij mama en zoonlief kreeg een lang kapsel.
Het jaar waarin we nauwelijks meer andere mensen zagen en als we wel familieleden of vrienden zagen dan bleven we op een afstand, en dat voelt tot aan de dag van vandaag niet fijn.
Knuffelen met opa en oma waar Dax zo graag altijd kwam was verboden.
Weekendjes weg en de zomervakantie naar Frankrijk werden geannuleerd.
Kleding werd/wordt voornamelijk online gekocht en dokters afspraken gingen voornamelijk telefonisch.
Schooljaar 2020 was het jaar van extreme veranderingen voor ons maar eigenlijk voor iedereen in de wereld.

Heeft het ons ook iets moois gebracht?

Toch heeft het ook veel mooie momenten en herinneringen gebracht.
Alleen aangewezen op elkaar en genieten van de kleine dingen.
Dansen in de huiskamer, eten van een restaurant thuis laten bezorgen.
Zou Dax pas als hij tien jaar was een mobiel krijgen, kreeg hij hem in de corona crisis.
Zo kon hij videobellen met zijn lieve tante en opa en oma, of met vriendjes.
Besloot hij graag Pokemons te willen vangen en verkende we de hele stad.
Kaartjes per post werden weer massaal verstuurd en dat bezorgde Dax elke keer weer een glimlach.

 

brief aan oma

 

En dan ons allergrootste geluk: we zijn nog gezond!
Ook de mensen om ons heen zijn niet getroffen en ik hoop met heel mijn hart dat dat zo blijft.

Lieve Dax,
Ik hoop dat je terug kijkt op een mooi schooljaar.
Met mamajuf die er niet zoveel van bakte op de pyjamaschool maar die wel haar best deed.
Een jaar waarin de juffen van school zich zo hebben ingezet voor een leuk schooljaar ondanks dat alles anders was dan ooit te voren.
Met heel mijn hart hoop ik dat volgend schooljaar weer een beetje “normaal” wordt en waarin jij onbezorgd kan genieten van het schoolse leven en het leven daar buiten.

Ik ben enorm trots op jou dat je al die weken nauwelijks hebt gemopperd.
Dat je samen met je ouders het beste ervan hebt gemaakt.
Ook al wordt de zomervakantie ook heel anders als anders we gaan er gewoon iets gezelligs van maken, want daar zijn we enorm goed in!

Groetjes Kaat

 

Paar weken in groep 3, hoe bevalt dat?

Voor veel kinderen en hun ouders is het vanzelfsprekend dat de kinderen leren lezen en schrijven.
Als je kind alle nachten heftige epileptische activiteiten heeft in zijn hoofdje is dat niet meer vanzelfsprekend.
Opgelucht was ik toen ik vorig schooljaar hoorde dat Dax wel het vermogen heeft dit te leren.

Een nieuwe juf

In mijn blog Speciaal onderwijs: goede keuze geweest? konden jullie lezen hoe jammer ik het vond dat hij zijn twee lieve juffen gedag moest zeggen. De nieuwe juf was een onbekende juf voor ons en dat is dan toch weer even afwachten of er een klik is, of zij onze “speciale” jongen begrijpt.
Gelukkig kan ik zeggen dat ik blij verrast ben. Juf Anja is een topper!
Ze stelt hele duidelijke regels en ook haar focus ligt op wat de kinderen WEL kunnen in plaats van wat kinderen niet kunnen.
Na de allereerste schooldag vond ik een kaartje in Dax zijn broodtrommel, dat het goed was gegaan en ze een leuke dag hebben gehad. Zo Attent !! Dat geeft een heerlijk gevoel.
Wat mij opvalt dat zij heel erg stimuleert dat de kinderen elkaar accepteren, complimentjes geven en ze ieder op zijn/haar eigen manier laat stralen!
Dat doet elk kind goed en het zou mooi zijn als volwassenen ook meer met elkaar om zouden gaan.

kaartje van de juf

 

De tafeltjes staan twee aan twee in rijen opgesteld. Ze hebben allemaal een eigen etui en laadje waar hun werkboeken/schriften in liggen. Dax zit in een combinatieklas groep 2 en 3, dus gelukkig zijn er ook nog leuke speelhoeken en speelgoed. Zo staat er op de gang een lego-tafel.
Ik ben blij dat ze ook nog lekker kunnen spelen zo af en toe. Dax gaf wel aan dat hij veel meer moest zitten aan zijn tafel maar ik heb niet het gevoel dat hij het als te zwaar ervaart.
’s Morgens is hij bang om te laat te komen, want dan mist hij als de juf gaat voorlezen uit Pluk van de Petteflet. Wij zijn altijd ruim op tijd maar hij vraagt toch elke morgen: komen we niet te laat voor Pluk mama?

De eerste evaluatie

Samen met de mevrouw van het LWOE hebben we een gesprek gehad over hoe het gaat met Dax op school. Hij is zeer enthousiast en ijverig en vooral BLIJ. Wat heerlijk om te horen!
Hij heeft al heel wat letters geleerd. Alles gaat op het niveau wat een kind aan kan.
Dax heeft duidelijk heel veel herhaling nodig en extra uitleg. Mevrouw van LWOE legde uit als je ’s nachts zoveel onrust hebt in je hoofd, je ESES hebt, dan past dit bij het beeld.
Gauw moe, mindere concentratie en heel veel herhaling nodig.
Laat ik het zo zeggen: het gaat een uitdaging worden.
Zijn inzet verdient een 10 en dat is voor mij het allerbelangrijkste.

Lijn 3

Tijdens de informatieavond liet de juf de lesmethode zien van lijn 3 gerealiseerd door Malmberg B.V.
Whow wat een geweldig lesmateriaal is dat. Buschauffeur Ben Bus reist door leesstad heen. Er zijn 12 haltes en op iedere halte is er veel te ontdekken. Bij iedere bushalte krijgen ze een stempel in het busboekje. Is je busboekje vol dan is het jaar om en kunnen ze in principe lezen. Uiteraard omdat het speciaal onderwijs is kijken ze goed per kind wat een kind wel/niet aan kan.

Ze hebben een leesboek, werkboek, woordmaker, spelen woordspelletjes op het digibord en kijken letterfilmpjes. Dat is nog eens wat anders dan het stampen van Maan, Vuur en Roos en enkel een saai krijtbord en een leeg schrift zoals het bij mij op school ging.

 

In de klas hangt een groot bord waar de geleerde letters hangen. Zo zie ik in één oogopslag welke letters Dax heeft geleerd en kan ik deze thuis herhalen.
De eerste periode hebben ze de volgende letters geleerd: AA, i, E, R, D, K, N, S.
Het eerste werkboek is af en deze kregen de kinderen dan mee naar huis.

 

Lijn 3 Malmberg

 

Wat Maakt deze groep 3 zo leuk?

Dax heeft leuke kinderen in de klas en met een nieuw klasgenootje had hij al gauw een speelafspraak geregeld. Dat vond Dax zo jammer van vorig jaar dus hij was heel blij.
De Gymclub na  schooltijd is er ook weer dit jaar en met veel plezier gaat hij hier weer heen. Sinds hij de professionele gymlessen op school en bij deze club krijgt, valt hij veel minder.

Juf Anja neemt een keyboard mee naar school en dan gaan ze samen zingen.
Is dat niet geweldig?
Ik ben razend enthousiast over het begin van het schooljaar.
De juf begint Dax goed te snappen en aan te voelen waar zijn behoeftes liggen.
Wij brengen een blij kind naar school en halen en dolblij kind van school.
Dat is toch het aller belangrijkste? Dat je kind met plezier naar school gaat!

Trots

De komende maanden gaan we merken of Dax het kan bijbenen. Aan de professionele inzet van de school ligt het niet en ook niet aan het goede lesmateriaal. Bovenal zal het niet aan Dax liggen want hij is ontzettend gemotiveerd. Daar ben ik dan ook heel trots op!

Groetjes Kaat