Mijn moeder is een dikzak!

Sint Maarten

Woensdagmorgen zittend op de fiets met je lieve kleuter achterop op weg naar school.
Mama? Heb je al een lichtstokje voor me?
Ik: die ga ik straks op zolder pakken ( lees zoeken in de overkill aan troep die wij daar verzamelen).
Heb je al geoefend met de klas op de Sint Maarten liedjes vroeg ik onschuldig.
Já riep Dax vrolijk: Mijn moeder is een dikzak!

Kinderen; je krijgt er zóveel voor terug

Lachend vroeg ik hoe het liedje helemaal ging maar daar kwam geen antwoord meer op. Luid gillende bleef hij roepen; Mijn moeder is een dikzak!!
Hé lieve zoon dat zien de voorbijgangers ook wel hoor, dat hoef je niet zo duidelijk te benadrukken. Ik had hem gewaarschuwd en zei; hier ga ik de juf op aanspreken hoor ! Is zij nou helemaal betoeterd.

Is ze nou helemaal betoeterd?

Aangekomen op de fiets stond de piepjonge en slanke juf te wachten op de kindjes die met de bus worden gebracht. Goedemorgen juf ! Ik heb een gezond appeltje met u te schillen zei ik. Licht verbaasd keek ze me aan.
Met een strak gezicht vervolgde ik: leert u nou mijn zoon dat zijn moeder een dikzak is? Dax zat te lachen en keek de juf vol verwachting aan.
Het viel even stil….ik heb toen maar lief naar haar gelachen om haar te verlossen. Uhhh nee zei ze; ik leer ze: “mijn moeder kijkt naar Tik Tak”.
Proest….alsof de kinderen van NU weten wat Tik Tak is.

Deze dikzak van een moeder kan het wel hebben hoor.
Veel plezier vandaag met mijn kleuter en wie weet ooit: als je zelf misschien nog een kindje krijgt en die roept naar je: mijn moeder is een dikzak.
Dan denk je terug aan deze morgen in november 2017.

Lieve groet,

Kaat

Foto: Pixabay

Wat maakt deze nieuwe school nou zo speciaal?

speciaal onderwijs

Het zal je niet ontgaan zijn de scholen zijn weer begonnen!
In Noord-Holland moesten de kinderen vanaf maandag weer naar school en dat was een speciale dag voor ons.

Speciaal onderwijs
In juli vertelde ik al dat Dax naar speciaal onderwijs zou gaan in mijn blog: help-kind-moet-naar-speciaal-onderwijs. Het betreft een totaal nieuwe school dus ik kon van te voren niet peilen naar ervaringen van andere ouders.
Compleet blanco qua gevoel en gedachtes gingen we maandag naar deze nieuwe school. Nu ik dit zo typ realiseer ik me dat dit toch niet helemaal waar is. Want weet je? Eigenlijk was ik best nerveus, had ik de nacht ervoor slecht geslapen. Dit zat hem meer in het feit dat zij op deze school Dax nog nooit hadden gezien. Zijn geschiedenis niet goed kennen.

We hebben in zo’n kort tijdbestek (wat andere onmogelijk hielden) voor elkaar gekregen dat Dax op deze school zou komen. Dat op het moment dat de aanname rond was de schoolvakantie begon. Dax had de school, de leerkrachten niet kunnen zien en andersom dus ook niet.
Je kind achterlaten bij mensen die niet weten tegen welke dagelijkse dingen hij aanloopt, niet weten hoe zijn epilepsie zich kenmerkt etc voelde spannend.

Trots
Onze zoon, had hij ook last van spanningen? Nee! Ik heb in de vakantie paar keer geprobeerd hem voor te bereiden en we hebben samen de dagen afgeteld. Het deed hem (op het oog) niks, hij keek er naar uit en liet alles over zich heen komen.
Vol trots stapte hij maandag het nieuwe schoolplein op. De rode loper lag uit en wat leerkrachten stonden ons al op te wachten.
Ik ben zo verschrikkelijk trots op onze zoon, hoe hij omgaat met dit soort nieuwe situaties. Soms zou ik willen dat ik wat meer op hem lijk in dat opzicht.

Per abuis hebben ze Dax in groep 3 geplaatst, zelf hadden ze dat nog niet door. Toen ik had aangegeven dat ik hier geen goed gevoel over had zijn ze gelijk in actie gekomen. Ik voelde me gehoord en begrepen en Dax zit vanaf vandaag in een kleuterklas.

Wat maakt het verschil?
Wat maakt deze school nou anders dan zijn vorige school?
Hij zit nu in een klas met 9 kinderen en de meeste dagen zijn er 2 juffen aanwezig. Kortom er is zoveel meer tijd voor persoonlijke aandacht.
Hulp als je nog niet zo zelfstandig bent is geen probleem, medicatie toedienen kan ook. Niet meer na schooltijd naar fysiotherapie en logopedie maar dit gaat eerdaags onder schooltijd gebeuren.
Was ik eerlijk gezegd misschien een beetje bang voor hoe andere kinderen zouden zijn/zich gedragen (ik ben maar eerlijk) ik zie helemaal niks anders aan de andere kinderen ! Net als mijn eigen zoon, gewoon kindjes die extra aandacht nodig hebben. Ik hoop dat Dax gaat inzien dat hij niet de enige is die zich niet kan meten aan de standaarden die zoveel mensen/instanties van onze kinderen verlangen.
Dat hij zich nu in zijn eigen tempo kan ontwikkelen in plaats van te overleven zoals hij steeds moest doen. Dat overleven kostte bergen energie en deed zijn zelfvertrouwen niet goed.

Hij mist wel zijn oude klasgenootjes, maar de meeste wonen in de buurt dus afspreken moeten we anders gaan regelen. Eerst maar wennen aan deze nieuwe school.

Blij
Over een uur mag ik weer op het schoolplein staan. Beetje onwennig nog want ik ken nog geen andere ouders. Ik zal een voorbeeld nemen aan onze zoon en open staan voor nieuwe contacten en ervaringen.
Ik heb vertrouwen in deze gekozen nieuwe weg voor Dax. We zullen heus nog wel “verbeterpunten” tegen komen maar voor nu ben ik blij.

Lieve Dax, weet je wat deze school zo speciaal maakt?
Dat JIJ erop zit !
Kleine dappere strijder die elke nieuwe uitdaging durft aan te gaan.
Met jouw open persoonlijkheid heb je de eerste twee dagen al harten weten te veroveren. Jij bent niet alleen een verrijking voor deze school maar ook elke dag voor ons leven. Je hebt geen idee hoeveel mensen jij laat lachen en van jou kunnen leren. Veel plezier op je nieuwe school !

 

Groetjes van een hele blije en trotse moeder,

Kaat

 

Schoolplein onderhandelingen

’s Middags de school gaat uit. Je hebt je de blubber gehaast om op tijd te zijn en je hebt de verwachting dat jouw kind het ook net zo leuk vindt om jou weer te zien.
TRINGGGGGGG de bel gaat, ja hoor daar komt jouw vlees en bloed aangerend.
Enthousiast sta je al met je armen gespreid om je kind even gedag te zeggen met een knuffel. Je staat voor niks met je armen gespreid want de belangrijkste vraag van de dag is: “Mama, mag ik met die&die afspreken” ?

Zucht natuurlijk als je hele huis net een puinzooi is en je van plan was actie in de toko te ondernemen willen ze bij jou spelen. Ik vind het wel een heel leuk compliment als kinderen na de eerste keer überhaupt nog eens terug willen komen.

Speelafspraak
In het begin van Dax zijn kleutertijd was hij soms te laat om een speelafspraak te regelen. Want snelheid is geboden, de kinderen rennen als een dolle heen en weer tussen de ouders om de date concreet te maken. Kan een bepaald kindje niet dan hup naar plan B.
Om onze kleuter een handje te helpen sprak ik wel eens af met een ouder van een favoriet speelvriendje.

Half jaar later en Dax bezit ook speeldate skills. Hij regelt tegenwoordig al tijdens de pauze op het schoolplein een speeldate. Nadat de schoolbel is gegaan rennen de kinderen eerst naar hun eigen ouders om vervolgens gauw naar elkaar te kijken of de deal gelukt is.
Die blik op hun gezichten maakt alles goed ! Dax straalt nog elke keer van oor tot oor als er een vriendje mee naar huis mag.

Schoolpleingeluk
Fuck het huishouden !! Er gaat niets boven het schoolpleingeluk van je kind.
Vriendjes en vriendinnetjes zijn meer dan welkom. De eerste keer dat het hem lukte om zelf een speeldate te regelen stroomde mijn hart over van opluchting.
Want zeg nou zelf hoe rot is het als je kind nooit wordt gevraagd?

Als we als ouders zijnde ook allemaal een beetje oog hebben voor de kinderen die deze vaardigheden (nog) niet beschikken en hierbij een beetje helpen. Zullen vast veel kindjes ook blij van worden. Dus papa’s en mama’s op het schoolplein heb ook eens oog voor de kindjes die zelden worden gevraagd.

Liefs Kaat