Tag: blogster

Geplaatst op

Een verbazingwekkende uitslag

Al een tijdje draaien we volop mee in de medische malle molen van Dax.
Hoe dit is ontstaan heb je kunnen lezen in mijn eerdere blog: Als hij maar gezond is

Onderzoek na onderzoek

Het was ons al een tijdje duidelijk dat Dax meer moeite heeft met zijn motoriek. Langdurige fysiotherapie heeft hem veel gebracht. Door de vele absences (bepaald type epileptische aanvallen) hadden we het idee dat dit zijn ontwikkeling in de weg staat. Sinds het gebruik van medicijnen zien we weer een duidelijke groei.
Om te bepalen hoe Dax er voor stond hebben wij een groot onderzoek aangevraagd bij de revalidatie afdeling van het ziekenhuis. Het onderzoek bestond uit het testen van zijn motoriek, spraak, IQ, ergonomische handelingen. Complimenten voor deze afdeling. Dax is elke week met zoveel plezier hierheen gegaan. Hij had niet het gevoel dat hij werd getest.

Snel was het mij en hun duidelijk dat hij een korte concentratieboog heeft. Op zich niks schokkends voor een jongentje met zoveel epileptische activiteiten.
Anderhalve week zou de psycholoog me opbellen met de uitslag van de IQ test (op niet taalgebied). Dag in spanning maar zij belde me niet. Gelijk een mail gestuurd of ze me zsm wilde bellen. Het bleef stil, behalve in mijn hoofd.

De uitslag

Gisteren belde ze me op en ik was op mijn werk. Niet echt ideaal om dit soort gesprekken daar te voeren maar ik dacht te weten wat ze zou zeggen. Hij loopt een beetje achter en we raden aan Speciaal Basis onderwijs zodat hij zich in een kleine groep beter kan ontwikkelen.

Het verlossende moment kwam daar en ik merkte dat ze het vervelend vond dat we elkaar niet persoonlijk zagen.
Jullie zoon heeft een verstandelijke beperking !!!!
Mijn adem stopte even en ik herhaalde de woorden twee keer. Dit kon niet waar zijn?? Onze zoon een verstandelijke beperking? Ik werd overmannen door emoties en wist even niks meer te zeggen. Sta je dan op je werk in een glazen telefooncel terwijl de collega’s langs je heen lopen.
Hebben wij oogkleppen op gehad?

De vraag die me bezighoudt

Het was een goed gesprek al klinkt dat raar. Ik ben in ieder geval blij dat ik om dit onderzoek heb gevraagd. Dax kan niet op zijn reguliere basisschool blijven.
Vandaag heb ik een evaluatie gesprek gehad met de revalidatie-arts.
De vraag die misschien nooit wordt beantwoord is: heeft hij epilepsie omdat hij een verstandelijke beperking heeft OF heeft hij een verstandelijke beperking omdat hij epilepsie heeft? Wellicht krijgen we nog antwoord op deze vraag als ze de uitslagen hebben van het genetisch en stofwisselingsonderzoek. Ik zelf denk dat de epilepsie ervoor zorgt dat hij zich niet kan ontwikkelen.

Vanmiddag heb ik de juf op de hoogte gebracht. Die was ook met stomheid geslagen. Dit had ze echt niet gedacht. Ze had gehoopt dat met speciale aandacht ze hem konden begeleiden. Hij is een heel blij en gelukkig jongentje op school. Het doet me verdriet om hem eerdaags te moeten zeggen dat hij niet meer met alle buurtkinderen op school kan zitten.

Verdrietig

Ik voel me verrast maar bovenal heel verdrietig. Wat me verdrietig maakt?
Waarom hebben de artsen en andere deskundige mij de eerste vier jaar niet serieus genomen? Al vanaf baby zijnde heb ik hulp gezocht. De dooddoener: het is een fase het gaat vanzelf wel over: gaat niet op voor alle (medische) problematiek !! Eigenlijk ben ik niet verdrietig, ik ben woedend !!!
Arrogante kinderarts die een verlamming aan zijn been niet de moeite waard vond om te onderzoeken. Een kind die jarenlang niet goed kon slapen (en ik dus ook niet). De zorgen die ik heb geuit kan je een ouderwets telefoonboek mee vullen. Ik heb me één ding voorgenomen ik laat me NOOIT meer zo wegsturen. Moedergevoel liegt zelden !!

Lieve zoon, mama is geschrokken van de benaming maar weet dat ik nog altijd van je hou. Jij bent mijn enige zoon waar ik al die jaren op gehoopt heb. Ik heb maar één doel: er alles aan doen zodat jij een gelukkig leven kan leiden.
Samen met deskundige gaan papa en mama op zoek naar een fijne school.
Jij bent zo een leuke lieve jongen ook daar zal je vast weer nieuwe vriendjes maken. Ik hoop dat vriendjes van nu nog af en toe met je willen spelen.
Alles komt goed lief kind !!

 

Kleine donatie?

Lieve lezers mag ik jullie om een gunst vragen?
Kan je een kleine bijdrage missen voor het epilepsie fonds?
Ik heb een digitale collectebus aangemaakt. Wie weet kan onze bijdrage het verschil maken in Dax zijn toekomst of die van vele andere mensen met epilepsie.

Klik hier voor jouw donatie aan het epilepsiefonds

Het doet me goed om te helpen te collecteren. Richten op hulp en onderzoeken, hier is geld voor nodig.

Het waren twee heftige dagen in ons gezin. We gaan proberen ons verdriet om te zetten in positieve kracht. Wij gaan er alles aan doen voor een gelukkige toekomst voor onze kleine dappere man.

Lieve groet Kaat

Geplaatst op

Als hij maar gezond is

Tijdens de zwangerschap word je vaak gevraagd wat je wilt krijgen? Een jongen of een meisje? Meeste vrouwen antwoorden dan toch wel: als hij/zij maar gezond is. En zo is het wat mij betreft ook. (al had ik wel een duidelijke voorkeur voor een zoon, wijt ik nog eens een blog aan).

Dolgelukkig op 7 februari 2012: bevallen van een gezonde zoon Dax Memphis.
Geluksfactor 100%. Het grote genieten kon beginnen.
Had ik begrepen dat de meeste baby’s hele dagen slapen, nou niet die van ons.
Gaat wel over dachten we optimistisch, maar niets bleek minder waar.

Moeilijke jaren
Jaren gestruggeld met moeilijke nachten. Overal aangegeven dat ik het idee had dat er iets aan de hand was met onze zoon !!
Het gaat wel over, is een fase, kom we proberen een andere aanpak.
Onze baby werd een peuter en een kleuter en “het probleem” bleef.
Was hij eerst snel in zijn ontwikkeling op bepaalde vlakken, ineens was er stilstand en zelfs achteruitgang. Ik heb het aangegeven op het consultatie bureau en bij de kinderarts. De ingeschakelde fysiotherapeut ontdekte een verlamminkje in zijn rechterbeen. Ik wilde weten hoe dat was ontstaan en heb een onderzoek gevraagd aan de kinderarts.

Mijlpalen
Mevrouw de kinderarts vond me kennelijk een ontaarde moeder. Ik wist niet de data van de mijlpalen. Wanneer lachte hij voor het eerst, zat hij, kroop hij. Om haar verhaal duidelijk te maken vroeg ze nog: u heeft toch maar één kind? Uhh ja zei ik beduusd. Nou verbazingwekkend dat u de mijlpalen niet weet.
Bitchy zei ik: dat is wat 3,5 jaar slaaptekort met je doet !! Geheugenverlies.
Ik stuurde aan op een MRI maar dat vond ze niet nodig. Het feit dat hij onder narcose moest vond ze te heftig dan de eventuele uitslag van een onderzoek.
*Zucht* had ik maar voet bij stuk gehouden.

De bewuste nacht
Augustus 2016, we hadden vakantie en per hoge uitzondering mocht Dax bij mij in bed slapen. Ik werd wakker van een trillend bed en ik dacht serieus dat onze kleuter op het bed aan het springen was. Geïrriteerd draaide ik me om en wat ik toen zag staat nog elke dag op mijn netvlies.
Daar lag mijn kleine man, spastische bewegingen met zijn hele lichaam, ik kreeg geen contact met hem. Ik wist dit is niet goed en dit lijkt op epilepsie.
Ik was zo gefocust om hem rustig te krijgen dat het niet in me op is gekomen om mijn man te roepen of 112 te bellen. Ik ben wakker gebleven toen hij weer rustig was en om 8 uur ’s morgens de huisarts gebeld.

Dezelfde dag hadden we een afspraak met een hele goede en fijne kinderarts, ze eiste in het ziekenhuis dat ze tijd vrij maakte voor een EEG. Hierop was enorm veel epileptische activiteiten te zien. Vakantie werd uitgesteld want er moest een MRI gemaakt worden.
Deze MRI liet een afwijking zien in zijn rechter slaapkwab waar vanuit de epilepsie komt maar ook een afwijking in zijn witte stof gedeelte in zijn hersenen. We kregen het advies niet te googlen want dan zouden we zeer verdrietig worden en angstig. Voor de exacte diagnose werden we verwezen naar een proffessor in de VU.

Met deze boodschap zijn we op vakantie gaan. We hadden overdag een pokerface op voor de drie kinderen maar ’s nachts lagen we wakker van ongerustheid. Lukte het mij nog wel om niet te googlen, de omgeving liet beetje bij beetje informatie los. Google werd toch geraadpleegd en ik snapte waarom de kinderarts zei dat we beter niet konden kijken. Bij het wel hebben van de Witte Stof ziekte kan een val op een hoofd fataal worden net zoals bijvoorbeeld hoge koorts.

De definitieve diagnose
September hadden we een afspraak in de VU, die dag kwam het verlossende antwoord. Wel of geen Witte Stof Ziekte. Door dubbele afspraken wilde de assistente ons weg sturen, want die andere mensen hun afspraak was belangrijker? What the Fuck !!! Weken geleefd in staat van ongerustheid wat me misselijk maakte, de pitbullmama kwam te voorschijn. Ik ga NIET eerder weg voor ik een neuroloog heb gesproken. Al wacht ik 3 uur…wij gaan iemand zien vandaag GRRRRRRRR.
Het hielp we kregen na één uur een arts te zien.
Het verlossende antwoord kwam: GEEN witte stof ziekte (al zien ze er wel een afwijking in). Huilend van opluchting danste ik de kamer rond.
Ineens hoorde we de arts zeggen MAAR hij heeft wel een ernstige vorm van epilepsie. Bij deze vorm komt vaak ook ernstige gedragsproblemen voor en we verwijzen jullie nu terug naar een neuroloog in het ziekenhuis bij jullie in de regio die door ons is opgeleid. Nu realiseren we ons ook dat toen al het woord hersenoperatie is gevallen en een verwijzing naar het hersencentrum UMC.

Epilepsie sucks
Zo bizar aan de ene kant ben je zo blij met het goede nieuws en tegelijkertijd kregen we ook slecht nieuws. Want hoe lief ook bedoelt de nuchtere opmerkingen van veel mensen: epilepsie is serieuze shit. Het is niet even medicijnen voorschrijven en het leven gaat lachend verder. Hij groeit er niet zomaar overheen. De medicijnen die Dax slikt hebben zoveel bijwerkingen, daar word je als ouders zijnde echt verdrietig van.
Je weet dat het nodig is omdat hij 24 uur per dag epileptische activiteiten heeft maar onze zoon is er zo door veranderd, qua gedrag, energie, gewicht en gemoedstoestand.

Moedergevoel was juist
Sinds het gebruik van de medicijnen hebben we wel rustige nachten. Zo verdrietig vind ik het om te weten dat hij al jaren kennelijk ’s nachts aanvallen heeft gehad zonder dat wij het wisten. Zijn ontwikkeling gaat weer de goede kant op maar achterstand is er wel.
Het gevoel dat je overal om hulp hebt gevraagd en ik toen niet serieus werd genomen maakt me heel kwaad en verdrietig. Mijn moedergevoel was juist !!
Laat dat een les voor jullie zijn (mama’s en papa’s) vecht als een tijger als het moet. Jij kent je kind (of ander familielid) het beste.

Duizend woorden verder en ik kan nog wel duizenden woorden typen.
Zal jullie op de hoogte houden over onze zoektocht naar de juiste medicatie en hulp die we nodig hebben voor onze kleine dappere man.
Het is een cliché maar het is echt zo: als je kindje maar gezond is!

Lieve groet Kaat

 

 

 

Geplaatst op

Een ei hoort erbij

Morgen is het pasen. Deze ontaarde moeder heeft helemaal geen paastak staan met vrolijke kuikentjes en eitjes erin.
Ik werd opgeslokt om te zorgen voor mijn eigen zieke kuikentje (kind) dat de voorbereidingen me helemaal zijn ontschoten. Voor de komende twee dagen al die heisa heb ik ook even geen zin in.

Maar wat gaan we dan doen met Pasen?
Eieren zoeken? Nou die liggen gewoon in de koelkast hoor en deze gaan we lekker koken. Niks bijzonders omdat we dit eigenlijk elk weekend doen.
Als ik een hele gekke bui heb dan leg ik wat paasservetten op de tafel en ohh ja een heerlijk paasbrood mag niet ontbreken. Als je zegt dat het een kerstbrood is geloof ik het ook hoor. We hebben wel één vaste traditie en dat is Matzes eten met suiker. Vroeger kocht ik deze bij de Joodse winkel bij ons in de buurt maar sinds ik in West-Friesland woon koop ik ze bij de Deen.

Tijd besteden met je familie
Eerlijk is eerlijk als ik straks al jullie gezellige foto’s zie met de paasontbijtjes en brunches, denk ik wel: wat ontzettend leuk en gezellig.
Mijn zus houdt onze familietraditie in ere: met pasen ga je schilderen of behangen. Haar hal zo groot als een woonkamer krijgt een metamorfose.
Met Pasen komen mijn cadeaudochter en kleinzoon gezellig. Ik ga dus lekker knuffelen met de kleine man, je zou er haast rammelende Eierstokken van krijgen. Denk dat opa ook even mag oppassen als wij naar de Smurfenfilm gaan.

Nieuw leven
In sommige streken geeft men elkaar drie eieren cadeau die staan voor een nieuw leven. Hierbij zegt men dan het bekende versje:
Één ei is geen ei
Twee ei is een half ei
Drie ei is een paasei.

Ben ik nou de enige die niks snapt van deze tekst?
Bij mij is één ei echt wel een ei…zeker als één van de koters die op je keukenvloer laat vallen. Wat een vieze bende geeft dat zeg.

Ik heb vandaag besloten mijn Blogactiviteiten weer nieuw leven in te blazen.
Mijn hoofd te legen en mijn scherm te vullen met mijn spinsels.
En terwijl ik dat doe, eet ik zonder gêne, een zak paaseitjes leeg.

Fijn Pasen allemaal!

 

Kaat

Geplaatst op

Schoolplein onderhandelingen

’s Middags de school gaat uit. Je hebt je de blubber gehaast om op tijd te zijn en je hebt de verwachting dat jouw kind het ook net zo leuk vindt om jou weer te zien.
TRINGGGGGGG de bel gaat, ja hoor daar komt jouw vlees en bloed aangerend.
Enthousiast sta je al met je armen gespreid om je kind even gedag te zeggen met een knuffel. Je staat voor niks met je armen gespreid want de belangrijkste vraag van de dag is: “Mama, mag ik met die&die afspreken” ?

Zucht natuurlijk als je hele huis net een puinzooi is en je van plan was actie in de toko te ondernemen willen ze bij jou spelen. Ik vind het wel een heel leuk compliment als kinderen na de eerste keer überhaupt nog eens terug willen komen.

Speelafspraak
In het begin van Dax zijn kleutertijd was hij soms te laat om een speelafspraak te regelen. Want snelheid is geboden, de kinderen rennen als een dolle heen en weer tussen de ouders om de date concreet te maken. Kan een bepaald kindje niet dan hup naar plan B.
Om onze kleuter een handje te helpen sprak ik wel eens af met een ouder van een favoriet speelvriendje.

Half jaar later en Dax bezit ook speeldate skills. Hij regelt tegenwoordig al tijdens de pauze op het schoolplein een speeldate. Nadat de schoolbel is gegaan rennen de kinderen eerst naar hun eigen ouders om vervolgens gauw naar elkaar te kijken of de deal gelukt is.
Die blik op hun gezichten maakt alles goed ! Dax straalt nog elke keer van oor tot oor als er een vriendje mee naar huis mag.

Schoolpleingeluk
Fuck het huishouden !! Er gaat niets boven het schoolpleingeluk van je kind.
Vriendjes en vriendinnetjes zijn meer dan welkom. De eerste keer dat het hem lukte om zelf een speeldate te regelen stroomde mijn hart over van opluchting.
Want zeg nou zelf hoe rot is het als je kind nooit wordt gevraagd?

Als we als ouders zijnde ook allemaal een beetje oog hebben voor de kinderen die deze vaardigheden (nog) niet beschikken en hierbij een beetje helpen. Zullen vast veel kindjes ook blij van worden. Dus papa’s en mama’s op het schoolplein heb ook eens oog voor de kindjes die zelden worden gevraagd.

Liefs Kaat

 

Geplaatst op

Mama Maffia

moeder maffia

Nietsvermoedend kreeg ik mijn eerste kindje, er was geen sprake van een roze wolk aangezien wij een baby hadden die niet van slapen hield. Maar ik was wel intens gelukkig. Mijn grootste wens was in vervulling gegaan.

Niemand had mij verteld dat zodra je moeder bent geworden dat je te maken krijgt met de Mama Maffia. Op de meest gekke plekken en tijden duiken deze moeders op en geven je ongevraagd advies. Nou ja advies?? Ze vertellen je wat jij als kersverse moeder fout doet. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het fijn als mensen me advies geven, daar sta ik voor open en ik lees ook graag informatie op internet. Uit al die bronnen van informatie kies ik ZELF wat ik/wij het beste vinden voor ons kindje.

Commentaar

Tijdens de kraamvisite kreeg ik al commentaar hoe ik mijn zoontje liet boeren. Klein als hij was vond hij het fijn om alles te kunnen zien en werkte het houden tegen je schouder aanhouden averechts. Maar nee zo MOEST ik het doen. Ik kreeg van mijn kraamvisite een Aloë Vera plant, als je de plant opensnijdt komt er vloeibaar Aloë Vera uit en deze kon ik op mijn flamoes smeren.

Zou de wonden laten genezen. Ik moest het nog net niet doen in bijzijn van deze overig zeer lieve vrouw. Wel moest ik regelmatig een update geven van de status van mijn verwondingen. Slapen is hier een issue geweest, helemaal overdag. Ik moest hem gewoon laten huilen, ik verwende hem teveel. Ik geloof er niet in dat je een hele kleine baby kan verwennen en ik heb hem dan ook niet urenlang laten huilen. Tja dan moet je het zelf maar weten kreeg ik voor mijn voeten geworpen.

Onze baby had een duidelijke voorkeurshouding en hierdoor lag hij graag op zijn rug met als gevolg dat zijn achterhoofd erg vlak was/werd (deze voorkeurshouding kan al in de baarmoeder plaatsvinden). In de kinderwagen kon ik hem wel op zijn zij leggen (dit was trouwens een advies van een vriendinnetje) en aangezien hij dan vaak in slaap viel kon ik zo paar uurtjes hem op zijn zij laten liggen. Nou het commentaar wat ik heb gehad van wild vreemde dames dat ik mijn kind zo raar in de wagen liet liggen.

Tel tot tien

Op een dag in het gemeentehuis had ik Dax bij me in de kinderwagen, hij was bijna 1 jaar oud. Heel tevreden zat hij in de kinderwagen. Ik geef mijn paspoort aan de medewerkster achter de balie, draai me terug en kind is weg. Een oudere mevrouw had hem uit de wagen getild en zat er mee op schoot. Ik zweer het: ze wilde hem nauwelijks terug geven. Hij zit zo lekker bij oma zei ze. Inwendig tot 10 geteld en zowat Dax uit haar handen getrokken maar het liefst had ik geschreeuwd; JE BENT ZIJN OMA NIET!!

Wie kent ze niet die peuters die in de supermarkt op de grond gaan liggen en niks meer willen. Nou bij ons in de supermarkt komen alleen maar de perfecte moeders kennelijk, afkeurende blikken, opmerkingen wat ik wel/niet moet doen. Waar ik helemaal een bloedhekel aan heb is als IK mijn kind corrigeer/streng toespreek dat een ander dan poeslief tegen mijn kind gaat praten. Loop gewoon even door !!!

Tegenwoordig zijn er ook de suiker maffia moeders. Heel facebook en Instagram wordt gebombardeerd welke drinkpakjes slecht zijn en als de caissière zich hier ook nog mee gaat bemoeien hangt het me wel een beetje de strot uit. Zij kan er ook voor kiezen om bij een andere winkel te gaan werken. Ga lekker werken in de  natuurwinkel.

Uitdaging

Lieve ervaren moeders, andere moeders vinden adviezen vaak best fijn maar probeer beetje in te schatten of het het juiste moment is. Of de moeder er open voor staat? Hou je bakken met commentaar maar lekker bij je, misschien moet je ook even naar je eigen koters kijken wat je zelf kan verbeteren.

Waar ik voor pleit: geef andere moeders vooral eens een compliment wat ze wel goed doen!! Het is zo makkelijk om je ongezouten te mening te geven maar ik daag je uit om de komende tijd die eens voor je te houden en te focussen op de positieve dingen van de mede-moeders.
Of zie je dat een moeder het zwaar heeft? Bied een reikende hand aan in plaats van haar op haar nummer te zetten.

Ik verheug me erop,

Liefs Kaatje

 

Geplaatst op

NS & een Powernap

 

Beste directeur van de NS,

Ik ben zo benieuwd of u ook meerdere dagen naar het werk gaat met de trein? Is het u dan ook wel eens opgevallen dat zeker in de vroege ochtend en in de avondspits het merendeel van de mensen de binnenkant van hun ogen bekijkt?

Powernap
Ik behoor ook tot deze groep, ik stap vier dagen in de week in de trein om 6:50 uur en doe er alles aan om een plekje bij het raam te bemachtigen. Zo kan ik mijn hoofd tegen het raam aan leggen en een powernapje doen van 25 minuten. De keren dat ik nog niet slaap en ik om me heen kijk ligt zeker 80% van mijn medepassagiers ook te dommelen/slapen/snurken/dromen. Zo ook de terugreis naar huis. Het geeft soms ook wel komische acties, twee wild vreemde mannen waarbij de één op de schouder van de ander in slaap is gevallen. Dan moet je dat gezicht eens zien bij wakker worden! Een meisje die in slaap is gevallen met haar hoofd op het tafeltje alleen niet heeft gerealiseerd dat ze haar voorhoofd op een krant heeft gelegd. De afdruk van de Metro stond op haar voorhoofd te lezen *grinnik*.

 

Wensen
Dus beste meneer/mevrouw van de NS zou het dan niet fijn voor de passagiers zijn als de treinen een beetje worden aangepast aan de slapende reizigers? Denk aan stoelen die in een standje tukken kunnen, wat meer gedimder licht ipv van licht waarbij de wallen van de slapende reizigers juist worden geaccentueerd. Voor de reiziger die dan wilt lezen volstaat een leeslampje prima.

Nu ik u toch aan het schrijven ben een zitplaats verhoogt wel het gemak van een klein tukje. De laatste tijd moeten we vaker staan en dan is slapen wel een hele uitdaging moet ik zeggen. Met je gezicht tegen de treindeuren aan is haast een kamikaze actie. Al dromende op de smalle trappetjes vergroot de kans wel dat je verder kan dromen op een brancard.

Ik hoop dat u hier eens over na wilt denken/dromen waar dan ook. Dus zo wie zo genoeg zitplaatsen voor alle reizigers en aangezien we toch graag de binnenkant van onze ogen bekijken zou iets meer gemak voor ons een zaligheid zijn!

Ik ben benieuwd naar uw reactie.

Een reizende groet van Kaatje

 

Geplaatst op

De wondere wereld van ons huishouden

Persoonlijk hou ik van een opgeruimd huis, alles heeft een vaste plek (want zo ben je nooit wat kwijt) en dat iedereen alles doet zoals ik dat graag zou willen. Helaas….keep dreaming Kaatje! Heb het geprobeerd maar heb het voorlopig opgegeven want het kost me teveel energie welke ik beter kan besteden aan leuke dingen. Dus fuck het huishouden op mijn manier!

Herkenbaar?
Herken je misschien ook het volgende?
Zit je op de plee en dan kom je er achter dat er geen wc papier meer hangt. Hoezo heeft degene voor mij (tieners) niet even het wc papier aangevuld? En het hele gekke in ons huis is….NIEMAND heeft het gedaan want iedereen ontkent dat hij het laatste papiertje heeft gebruikt. Deze staat hoog op mijn ergenissenlijstje. Is het heel erg als de kinderen als Pipi Langkous naar school gaan? Heb serieus een hele la vol met enkele sokken! waar zijn die andere enkele sokken gebleven? Ohh nee we zullen toch niet een sokkenmonster in huis hebben? Hoe kan het dat ik meer diepvriesdozendeksels heb dan diepvriesbakjes? Waar zijn die bakjes gebleven dan? Fijn dat de tieners de vaatwasser in en uit ruimen maar ik ben elk half jaar toe aan nieuw servies en dan met name de glazen. Iedereen leegt braaf zijn zakken als hij/zij kleding in de was gooit en toch haal ik geld, haarelastiekjes, pennen, stenen en speelgoed uit het wasgoed. Heerlijk dat je peuter je wilt helpen met de was maar als hij ongevraagd een rood shirt bij je witte was doet is het verrassingseffect des te groter als de wasmachine je roept dat deze klaar is. Tandpasta is niet alleen voor de tanden, handdoeken, wasbak en de spiegel zitten er mee onder.

 

Wie heeft het gedaan?
Sleutels, schoolboeken, aanstekers etc zijn regelmatig spoorloos maar de mobiele telefoons die zijn nooit zoek, zo raar. Ik leg kleding keurig gestreken in de kasten maar op één of andere manier gaan deze kledingstukken een potje stoeien in de kast en lijkt het wel of er een bom is ontploft in de kledingkasten. Je hebt wel 10 spenen in huis maar als je kind ontroostbaar is, is er geen speen te vinden. Hele koelkast onder de melk of cola omdat één van je gezinsleden de dop niet goed heeft dicht gedaan, maar je raadt het al NIEMAND heeft dit gedaan.

Zouden we dan toch kaboutertjes in ons huis hebben? En zo ja, waarom hebben wij dan niet huishoudkaboutertjes gekregen die ons helpt weer wat orde in de chaos te scheppen!

Lieve groet Kaatje

 

Geplaatst op

Beste André Hazes Jr.

Beste André,

Ik moet er nog altijd aan wennen dat je nu André wordt genoemd in mijn beleving noem ik je nog vaak Dreetje. Hoop dat je me dat kunt vergeven.  Ik heb vaak nog het idee dat ik 33 ben (kortom ik denk dat de mensen niet ouder worden of zo).

Ik ben opgegroeid met de muziek van je vader, menig nummer kan ik uit volle borst (d-cup) meezingen. Het doet me altijd denken aan de momenten met mijn eigen vader als we samen deze muziek draaiden. Ook ik moet mijn vader missen en jij weet als geen ander dat went nooit.

Over jouw eerste optredens was ik niet echt enthousiast. Misschien komt het omdat je veelal optrad met je zus en haar vind ik nog steeds niet echt goed zingen. Vergeef me, ik wil graag eerlijk zijn. Ik had een beetje het idee dat je een verwend jochie was en wilde meeliften op het succes van je vader.

Kleine jongens worden groot en zo ook jij. Je bent heel goed opgedroogd moet ik zeggen. Een mooie jonge man, gevoel voor humor en die volwassen in het leven staat en zijn eigen keuzes durft te maken. Weet je André?

Ik denk dat je de juiste weg in bent gewandeld!

Jouw cd …. heb ik heel voorzichtig en kritisch geluisterd. Je hebt me positief verrast.

Ik vind de nummers mooi, jij zingt mooi en wat voor mij het belangrijkste is:

jij raakt mij! 

Het nummer hé ouwe maakt me emotioneel en ik luister deze grijs (past goed bij mijn haarkleur). Hoop dat je er geen bezwaar tegen hebt maar je reist paar keer per week met me mee van Hoorn naar Amsterdam. Soms sluit ik mijn ogen en luister ik naar jouw stem en dommel lekker weg.

Mijn man moest laatst optreden en jij moest na hem zingen. Hij vertelde hoe jij de tijd nam voor je fans en hoe aardig je was. Met jan en alleman op de foto, jij maakte er geen probleem van. Ook met mijn husband wilde je wel op de foto (mijn cadeaudochter baalde nl zo dat ze niet mee kon en wilde graag een foto van jullie samen hebben)

 

Kortom André je hebt er geloof ik een fan bij.  Ik geloof in jou!

Je hebt me echt verrast op een positieve manier en bedankt voor het gezelschap al die uurtjes met de trein. Geniet lekker van het zingen en het hele leven en vaar vooral je eigen koers want je bent de juiste koers in gevaren wat mij betreft.

Liefs Kaatje

Geplaatst op

Onze Tiener was vegetariër geworden

vegetariër

 

Een dag als zo vele, met zijn viertjes zaten we gezellig onze avondmaal te eten. Zoals dat bij ons gaat, de dingen van de dag doornemen en dingen die je zou willen. Zo kwamen we op reizen maken en
“vreemde” eetgewoontes. In Peru eten ze graag Cavia, nou toen begon de tiener van 15 zowat te kotsen en riep ze heel hard dat is ZOOO ZIELIG! Ik zou ook nooit een hond eten zei ze er achteraan. Ja ik snap dat zei ik maar is het dan niet zielig dat je wel een lammetje op eet? Lammetje? zei ze verbaasd. Ja gisteren heb je lamsshoarma gegeten en heerlijk dat je dat vond. Het werd even stil en kalfjes die je opeet vind je dat niet zielig dan? Eet ik wel eens een kalf dan? Volmondig riepen wij JA!

Rigoreuze keuze

Per direct besloot madame dat ze vegetariër zou worden. Prima meisje dan houden wij daar rekening mee. Zowel zij als wij hebben ons ingelezen wat dat dan zou inhouden en welke alternatieven konden wij haar aanbieden. Ze werd bloedfanatiek maar toen ik vroeg hoe ze dat ging doen met haar favoriete leren adidasjes, werd het angstig stil. Ahh die wilde ze niet opgeven.

Creatief koken

We moesten creatiever koken zodat zij alle benodigde voedingsstoffen binnen zou krijgen. Voor haar maakte ik een apart schaaltje lasagne. Ook hebben we alle vleesvervangers voorbij zien komen. Weinig konden haar goedkeuring wegdragen behalve de groentenburgers. Ze hield het twee weken vol, al hunkerend kijken naar hoe wij een zelf gesudderd balletje gehakt aten (haar alltime favorite)

Minderen

Met een zacht stemmetje aan tafel vroeg ze of ze niet twee a drie dagen vlees kon eten? Ze mistte bepaalde stukken vlees en vond het te moeilijk. Prima !! En weet je wat lieve puber?? Wij doen gewoon met je mee om te minderen met vlees. Want pasta met alleen groenten en zelfgemaakte tomatensaus is heerlijk ! Ja we zijn dol op een lapje vlees (ook al is het inderdaad wel zielig voor de beestjes) maar het hoeft niet elke dag.

Liefs Kaat

 

Geplaatst op

Lieve Annie

Lieve Annie,

Bedankt voor de leuke verhalen voor het slapen gaan tijdens mijn jeugd. Ik denk dat ik vroeger bijna al uw boeken boven mijn bed had staan op mijn retro boekenplankje. Jarenlang op school was u ook de inspiratiebron van de juffrouwen voor de klas. Ademloos zaten wij als kinderen te luisteren naar de belevenissen van Pluk, Otje of Wiplala.

Nu ik zelf moeder ben wilde ik mijn liefde voor uw verhalen over brengen op mijn zoontje. Dat is me aardig gelukt maar nu moet ik wel zeggen dat er wel veel wordt gevraagd van mijn creativiteit bij het lezen van Jip en Janneke. Want veel verhalen van toen kunnen nu echt niet meer lieve Annie. Jip en Janneke moesten vaak de boodschappen doen bij de bakker, kruidenier of de winkel van Smit. Helaas moet ik u vertellen dat veel kinderen alleen de winkel van meneer Hein kennen, als ze al in een winkel komen want je kan de  boodschappen ook online bestellen. Jip vraagt of hij Janneke mag bellen? De kids van tegenwoordig whatsappen of facetimen liever dan bellen. Rolschaatsen hebben plaats gemaakt voor skate’s. Een strijkijzer heet strijkbout, Manteltje?? Vraag menig meisje van nu en ze heeft geen flauw idee wat ik bedoel.

Niet alles van vroeger was beter. Jip en Janneke zitten zonder gordel bij Tante Mies in de auto. Het was een verrassend plaatje geworden als tante Mies een noodstop had moeten maken. Samen gaan J&J sigaren kopen voor papa. Dat is nu ondenkbaar geworden (net zoals een asbak kleien voor Vaderdag, wie heeft dat vroeger niet gedaan?). Zonder ID geen rookwaar meer Annie, ook niet als het opa betreft en ze gaan een pijp kopen. Onze huisarts draagt geen witte jas meer maar een hip poloshirt van Gant.

Had u wel door hoe u de kinderen op slechte ideeën bracht? Glijden van een trap, klimmen over het prikkeldraad, spelen met messen, onaardig doen tegen lieve takkie, een kat in bad doen?

Wat me het meeste opvalt in uw verhalen dat u heel vaak een persoon/dier een negatief stempel opdrukt. Ik citeer: stoute Jip, malle Siep, stoute takkie, domme takkie, domme beer, echt een flauw hondje. Persoonlijk vind ik dat een beetje te vaak in uw verhalen. Jip en Janneke zijn nog steeds erg geliefd bij veel kinderen maar ik denk dat ze best wel een update mogen krijgen naar de tijd van nu. Zo kunnen nog generaties lang genieten van uw verhaaltjes.

Lieve Annie, ik hoop dat je me nu niet dom, mal, stout of flauw vindt !

Liefs Kaatje

 

ps: we zijn nu begonnen in het boek Pluk van de Petteflet en deze vindt mijn zoontje net zo leuk als ik het vroeger vond.