Tag: zwemles

Geplaatst op

In the Pocket ! Jij bewees vandaag het tegendeel

Whoop whoop vandaag is feest bij ons thuis.
Een feestje waarvan veel mensen dachten dat we het nooit zouden vieren.
Een dag die voor veel ouders vanzelf aanbrak maar waarvoor hier een kind jarenlang heeft moeten knokken en vooral door bikkelen.

Party-time

Onze zoon heeft vandaag zijn A-Diploma gehaald!
Zijn eerste officiële zwemdiploma is binnen.
Nu denk je misschien; dat doen toch de meeste kindjes? Is dat zo bijzonder?
Dax is niet zoals de meeste kindjes, zijn leren wordt beperkt door epilepsie.
Motorische handelingen (en helemaal twee tegelijk) zijn vaak lastig om te leren. Dus ja, voor ons is het heel bijzonder dat het hem gelukt is.

 

zwemdiploma
whoop whoop In the Pocket!

Wanneer zijn we begonnen met zwemmen?

Vanaf dat Dax baby was ben ik elke week met hem gaan zwemmen.
Samen vonden we het heerlijk.
Hij heeft nooit angst gekend voor water en dat vond ik zo fijn.
Fanatiek begonnen we aan Peuter zwemmen, heerlijk samen zingen en zwemmen in het water.
Leuk met de andere kindjes samen maar vooral hadden we quality time samen.
Ik werkte toen nog veel dagen in de week maar op mijn vrije dag gingen we elke week zwemmen.

Toen Dax drie was kon hij al goed zwemmen zonder bandjes, niet in de perfecte slagen zoals die gewenst zijn maar hij redde zich prima. Onderwater, bovenkomen en zich drijvende houden. Zelf zwemmen naar de kant om daar zelfstandig op te klimmen.
Alle ouders om me heen wisten het zeker: Dax zou heel jong en makkelijk zijn zwemdiploma halen.

Epilepsie en leren zwemmen bleek een slechte combinatie

Zonder dat we het konden verklaren kwam er een ernstige knik in Dax zijn ontwikkeling.
Vaardigheden die hij goed kon leek hij te vergeten. Zo ook met zwemmen.
Ik maakte me niet al te druk over het zwemmen want hij was nog zo jong.
We bleven wel altijd samen genieten van onze zwemmomenten.

Epilepsie kreeg Dax in zijn greep. Hij nam bezit van ons kind zo leek het.
Onrust, slechte nachten, slechte motoriek met behoorlijk heftige ongelukken tot gevolg en heel veel vragen vooral. We stopten even met de zwemlessen bij een bekende zwemschool.
De juffen leken Dax niet te snappen, ze wilde niet naar mijn uitleg luisteren en namen de epilepsie niet serieus. Onze focus was eerst op de gezondheid van Dax en daarna begon mijn zoektocht naar de juiste zwemlessen voor Dax.

Zwemles voor kinderen met een beperking

Voor kindjes met een beperking zijn de mogelijkheden vaak niet zo enorm groot.
De eerder genoemde zwemschool vindt kleine lessen voor kinderen met een beperking niet rendabel dus die zijn ze gestopt.
De zwemschool dichtbij huis bood wel kleine speciale groepjes aan. In een half jaar tijd had hij meerdere juffen en kreeg ik opmerkingen als: hij heeft toch al zwemles gehad?? Nou ik zie het niet terug hoor! PFFF mijn verzoek was hem zwemles te geven vanaf het begin. Een juf sleurde een meisje wild in t water en verhief haar stem regelmatig. Dit werd hem dus niet.

 

Diploma zit er niet in

Een nieuwe meester diende zich aan. Jong en leuk maar niet ervaren genoeg zo bleek.
Dax zat in een groepje voor kinderen MET een beperking. Dan mag je ervan uit gaan dat de zweminstructeur hier mee om kan gaan. Om het kort samen te vatten: hij zei dat de andere kinderen wel allemaal normaal waren !! Ik heb maar diep adem gehaald en deze onhandige opmerking gelaten voor wat het is. Deze Instructeur had uitgesproken dat hij eigenlijk verwachtte dat hij nooit zijn diploma zou kunnen halen. Hij vroeg me dan ook wat verwacht je eigenlijk dan van de toekomst?
Ik benoemde dat we zouden proberen dat Dax zich kon redden in het water, we en vooral Dax zijn best ervoor zou doen. Met positiviteit en vertrouwen met de juiste hulp gingen we ervoor!
Je snapte Dax niet Meester, verdiepte je er niet in en je geloofde er niet in!
Kijk nu eens…..hij heeft het maar mooi geflikt.

De belangrijke rol van de juiste zweminstructeur

De meester verliet de zwemschool en YES eindelijk kreeg Dax een topper van een zwemjuf.
Met drie leuke kinderen kreeg Dax elke week les. De andere kinderen gingen veel sneller dan Dax en ik vroeg voor een extra dag erbij. Die was er eigenlijk niet op het niveau van Dax.
En daar was de reddende Engel meester J, hij wilde Dax wel op zondagmorgen privé les geven.
Beide instructeurs hadden regelmatig overleg met elkaar en samen gingen ze er vol voor.

 

rugcrawl

Meester J: jij maakte het verschil.
Werkte manier A niet, probeerde je B en net zolang dat Dax het snapte en vooral leuk bleef vinden.
Jouw enthousiasme en vertrouwen heeft hem doen groeien en mij ook.
Verdorie zou het dan toch mogelijk zijn?
Jij geloofde er vanaf dag één in. Samen met de lessen van de juf ging het ineens zoveel beter.
Dax kwam weer op het zelfde niveau als de andere kinderen en vandaag mochten ze allemaal gelijk afzwemmen.

 

leren duiken
leren duiken

Dag Bandjes!

Het viel niet altijd mee om opmerkingen te horen over zijn bandjes. Hij viel op omdat van zijn leeftijdsgenootjes de enige was met zwembandjes om. Gelukkig accepteerde zijn vriendjes uit de buurt het en zwommen met hem in het ondiepere bad.
In de zomervakantie heb ik Dax veel zonder bandjes laten zwemmen als ik er naast zwom.
Vandaag nemen we officieel afscheid van de zwembandjes. BEDANKT voor de VEILIGE jaren. Jullie waren geweldig maar jullie kunnen met pensioen. De mazzel!

 

 

TROTS

Lieve Dax, wat zijn papa en mama ontzettend trots op jou!
NOOIT maar dan ook nooit heb je gemopperd.
Elke les weer ging je er tegenaan.
Vaak zag je dat andere kinderen hun diploma haalde, zo ook veel klasgenootjes.
Jij wilde ook je diploma halen maar begreep dat je ervoor moest blijven knokken.
Je best doen is het enige wat ik van je vroeg: en dat heb je gedaan.
Kleine dappere doorzetter dit heb je maar mooi geflikt!

En door…..

Samen met de drie kinderen uit zijn groepje gaan ze nu proberen hun B te halen.
Wat fijn dat ze bij elkaar blijven. De komende tijd zitten we op woensdag nog in het zwembad dus.
Ik verheug me nu al op om samen te zwemmen want dat deden we de laatste tijd minder toen je twee keer in de week zwom.

Heel veel zwemplezier zonder bandjes !
Je moet vanwege je epilepsie altijd met iemand samen zwemmen maar hey: samen is toch veel gezelliger dan alleen.

Groetjes van een hele trotse en gelukkige moeder

 

Kaat

Geplaatst op

Genoeg sportclubs maar niet voor mijn kind!

Kaat krabbelt

Als jonge ouder vraag je je misschien af wat voor sport je kind later gaat doen?
Hoopt de voetballende vader misschien dat zijn dochter of zoon ook op voetbal gaat. Komt de hele familie al jaren bij dezelfde hockeyclub dan ligt het wellicht wel in de verwachting dat jullie kind daar ook zal willen spelen.

Wij zaten zo ook samen te mijmeren wat voor sport Dax zou willen doen, of misschien wilt hij wel een muziekinstrument bespelen of op dansles?
Ik had stiekem al veel verenigingen bekeken. Het wachten was tot hij oud genoeg was en hij zijn interesses zou aangeven. Ik had hem zelfs al ingeschreven voor proeflessen zodat hij kon ervaren wat er is en wat hij leuk zou vinden.

Heel confronterend
TOT dat je als ouder zijnde door krijgt dat jouw kindje niet past in de gemiddelde maatstaven van vaardigheden. Dat jouw kleine mannetje heel veel dingen leuk zou vinden maar hij simpelweg niet mee zou kunnen komen tussen de “gewone” kinderen. Het is soms heel confronterend en verdrietig. Had Dax het eerst niet zo door en vond hij het geen probleem, verandert dat nu toch ook wel in vragen stellen aan ons.

Als ik filmpjes zie hoe goed Dax kon zwemmen op peuterleeftijd is het haast niet te bevatten dat hij nagenoeg alles vergeten is. De heftige epilepsie ’s nachts zorgt ervoor dat zijn nieuwe vaardigheden van de laatste jaren niet vanzelfsprekend onthouden worden.
Na peuterzwemles (waar hij zonder bandjes kon zwemmen) belandde hij in een drukke reguliere zwemlesgroep. Er was geen echte aandacht voor de kinderen. Mijn zorgen die ik uitte werden niet serieus genomen. Het voelde niet goed en het kostte € 65,- per maand.
We besloten Dax er tijdelijk af te halen.

Epilepsie had ons in de greep
Toen ons duidelijk werd dat Dax een ernstige vorm van epilepsie heeft lag onze prioriteit naar de zoektocht naar de juiste medicijnen. Leren omgaan met de bijwerkingen van deze medicijnen die zo noodzakelijk zijn maar aan de andere kant ook zulke bagger is!!
Sporten of een andere vereniging zou wel weer komen. Weken werden maanden en nu zijn we ruim één jaar verder.

Het is ons duidelijk dat Dax niet kan functioneren in een grote groep. Hij moeite heeft met de uitleg in één keer te begrijpen (waarschijnlijk door de absences die hij heeft) en hij zich niet kan meten aan de gemiddelde leeftijdsgenootjes. Maar ook ik heb een kind die graag zou willen dansen, voetballen of noem het maar op.
Het aanbod in West-Friesland is naar mijn weten niet groot voor kindjes met special needs.

Only Friends
Kennen jullie Only Friends in Amsterdam?
Wat een geweldige sportclub is dit speciaal voor jongeren en kinderen met een beperking uit Amsterdam en omstreken. 600 kinderen mogen daar sporten met als doel dat de kwaliteit van leven van kinderen met een beperking aanmerkelijk wordt verhoogd.
Wie weet als Dax iets ouder is dat hij ook daar kan voetballen of iets anders. Hoop ik wel mijn rijbewijs te hebben (goed streven voor 2018!)
Mocht je benieuwd zijn naar Only Friends kijk maar eens op hun site: https://onlyfriends.nl/

 

Gymclub
Laatst kregen we van zijn school een informatiebrief mee over een unieke gymclub.
Voor kinderen uit groep 2 tot en met groep 5 geven Dax zijn gymjuf en een andere gymleraar na schooltijd één keer per een extra gymles van drie kwartier.
Geweldige banen worden er neer gezet, de groep is niet al te groot, de uitleg is precies op maat en ze houden rekening met wat iedereen wel kan. Dat is het mooie deze leerkrachten kijken niet wat een kind niet kan maar focussen zich op wat deze kinderen juist wel kunnen.
De laatste vijf minuten van de les mag je als ouder zijnde kijken en ik zeg je eerlijk: ik zit steeds emotioneel te kijken. Je kind zo gelukkig te zien ! Een club waar je kind zich wel thuis voelt. De leerkrachten zijn zo leuk en goed! Ik hoop dat er na januari nog een vervolg komt.

Zwemles
De medicatie lijkt nu stabiel te zijn, de epilepsie in zijn slaap hebben we nog geen weet van of dat onder controle is.
Dat moet eerdaags weer een slaap-eeg bepalen.
Tijd voor de volgende stap: zwemles weer oppakken.
Zijn voormalige zwemschool had ook zwemlessen voor kinderen met speciale aandacht maar is ermee gestopt omdat deze groep niet rendabel was. Tja er zitten minder kinderen in zo een zwemgroep. Ik snap het financiële plaatje heus wel maar hey….het gaat wel over mijn kind die ook graag wilt leren zwemmen.
Het andere grote zwembad hier heeft ook speciale lessen maar ik zou al drie keer teruggebeld worden en ook mijn mail is niet beantwoord. Dat is dus ook niks geworden.
Op loopafstand is een kleine zwemschool waar Dax nu op zondagmorgen les gaat volgen.
Vier kinderen in een groepje dus qua aandacht is dat fijn.

Hoop voor de toekomst
Ik hoop met heel mijn hart dat het Dax gaat lukken. Je gunt je kind dat hij/zij zich kan redden in het water. Zonder bandjes in de toekomst naar het zwembad kan. Voor nu kijkt één van zijn ouders mee tijdens de zwemles. Want tja stel je voor hij krijgt een aanval dan kan het dodelijk zijn in het water.

Kinderen zoals Dax willen vaak ook sporten of op andere clubjes. Het is jammer dat het aanbod niet enorm is. Er zijn zoveel kinderen (en volwassenen) die graag ook bezig willen zijn zonder dat ze worden overvraagd of afgewezen. Ook zij verdienen een lidmaatschap van een club waar ze zich thuis voelen.

 

Groet,

Kaat

 

Geplaatst op

De moeder die mijn dag verziekte

 

Het is een beetje stil vanaf mijn kant.
Excuus dat is niks persoonlijks maar het gaat niet zo lekker met mijn gezondheid.
De burn-out die ik had (of eigenlijk heb) heb ik een tijdje geleden weg gestuurd. De hufter laat zich niet wegsturen en is deze maand weer teruggekeerd in mijn leven. Kortom ik voel me niet zo goed.
Ben opgebrand en alles lijkt me teveel. Na twee weken voornamelijk binnen zijn geweest lijkt het de huisarts (en mijzelf ook) beter dat ik ook weer energie ga op doen buiten. Positieve gebeurtenissen bewust opzoeken. Kleine dingen waar ik blij van word.

Want weet je? Ik voel me best schuldig naar mijn gezin toe en bovenal naar mijn kind. Dat je soms binnen hangt terwijl je kleuter ook thuis is.
Dus deze zomerse dag zou ik heel even met hem gaan zwemmen. Vitamine D opsnuiven en bewegen in het water is goed voor mijn reuma.
Lachend aangekomen in het zwembad gingen we gauw een duik nemen.

Na de duik ging ik zittend op het randje kijken hoe Dax speelde in het ondiepe badje. Ik keek een mevrouw aan en dacht al wat een bekend gezicht maar die twee werkende hersencellen van mij gaven geen hint.
Lachend ging ze naast me zitten en zei me gedag. Altijd leuk toch?
En dan deze zin: heeft hij nou NOG niet zijn zwemdiploma??
Achteraf denk ik: ik had moeten zeggen NEE trut of denk je dat hij voor zijn plezier met zwembandjes zwemt? Nu wist ik het weer: deze moeder kende ik van de korte periode dat Dax zwemles had.
Ik vertelde van zijn epilepsie en alle gevolgen met betrekking tot zijn ontwikkeling. Dat zwemles even niet belangrijk was.
Vol blijheid vertelde zij mij dat haar dochter één week na haar vijfde verjaardag haar A diploma haalde. en wat denk je? Een week later haar B-diploma.

Dax is vier maanden geleden vijf jaar geworden. Waar hebben we het over? Net of hij extreem laat is. Maar waarom altijd die competitie aanwakkeren?
Jij had geen idee trotse moeder maar jij hebt echt mijn dag verziekt. Ik word zó ontzettend moe van elke keer van dit soort gesprekken.
Ben je zelf zo onzeker dat je aan de hele wereld wilt laten zien hoe perfect jouw kinderen zijn? Waarom leggen zoveel ouders de lat zo enorm hoog voor hun kinderen? Laat deze kleine humpies hun eigen schema aanhouden.
Stimuleren (op een leuke manier) vind ik goed maar daar stopt het voor mij.
Trouwens je had niet eens de beleefdheid om me gedag te zeggen na ons gesprek, want je stond op en liep zo weg. Wat dat betreft kan je nog wel wat van onze zoon leren!

Elke week opmerkingen dat mijn kind nog niet kan fietsen zonder zijwieltjes. Ik weet dat zelf ook wel hoor !!! Ja hij valt vaker dan een gemiddeld kindje, ja hij heeft nog hulp nodig bij aan en uit kleden. Maar weet je? Ik help hem met alle liefde !! Hij heeft genoeg dingen te overwinnen en dat doet hij ook.
Gun mijn kind zijn eigen  ritme en hou die opmerkingen maar voor je op deze manier. Je mag altijd dingen vragen maar het is “de toon die de muziek maakt”.
Als je mij alleen maar wilt laten zien dat jouw kind de dingen beter kan (en het ook nog zegt dat onze zoon het steeds kan horen) loop je het risico dat ik die rol duct tape eens voor andere dingen ga gebruiken.

Lieve mensen opgroeien is geen wedstrijd.
Het is al een zegen dat je je kind mag zien opgroeien.
Later als je kind ergens solliciteert vragen ze vast niet op welke leeftijd fietste je zonder zijwieltjes of haalde je je A diploma? Kortom…lekker belangrijk.

Liefs Kaat

191016_zwembandjes