Bijzonder cadeau uit de vriezer

Niet bij iedereen gaat zwanger worden vanzelf. Ook bij ons niet en dat is niks om je voor te schamen. Hoe prachtig is het dat Nederland klinieken heeft die wensouders hierbij willen helpen. Wij hebben een ICSI traject doorgelopen bij de VU in Amsterdam. Niks dan lof over hoe de behandelingen en mensen daar zijn.

ICSI
Nuchter als ik ben had ik me niet ingelezen wat ik kon verwachten. Jammer genoeg heb ik geen dagboekje bij gehouden over deze behandelingen. Ik had de instelling: we gaan ervoor! De bijkomende ongemakken horen er nou eenmaal bij.
Na drie mislukte IUI pogingen gingen we voor de ICSI variant.
Simpel gezegd: mijn eitjes hebben ze eruit gehaald en in het laboratorium hebben ze in het eitje het zaadje van mijn man gespoten. Met veel geluk kwamen er embryo’s welke ze hebben teruggeplaatst of hebben opgeslagen in de vriezer.

Ik schrijf het simpel maar zo was het natuurlijk niet helemaal. De hormonen elke dag spuiten in je buik was een overwinning voor iemand met een naaldenfobie. Midden in een restaurant zitten en het was DE tijd om te prikken. Hup in de wc prikken. De bijwerkingen nam ik voor lief.
De eicelpunctie waar ik zoveel horror verhalen over hoorde viel me mee. Natuurlijk het was geen feestje maar die pijn had ik er voor over.
Het meest zware vond ik de weekenden steeds naar de kliniek om te kijken of mijn eitjes al rijp genoeg waren. De kliniek stond naast mijn werk dus door de weeks had zoveel handiger geweest.
Ook een gek idee om ’s morgens om 8 uur voor je gaat werken nog even een vaginale echo (net een vibrator qua vorm) te krijgen en dan vrolijk binnen te lopen op kantoor.

Tweede ICSI poging en ik was zwanger !! Ik kon het niet geloven aangezien ik gewoon ongesteld was geworden. Het resultaat loopt dagelijks door ons huis.
Dolgelukkig met onze Dax.

Wat doen we met de emryo’s?
Voor we het traject ingingen kregen we de vraag wat we met eventueel overgebleven embryo’s wilden doen. Vernietigen, schenken aan de wetenschap of doneren (embryobank). Vernietigen was sowieso geen optie. Wij hebben gekozen om ze eerst voor ons zelf te bewaren, ook al hadden we vanaf dag één besloten dat we het bij één kindje zouden laten. Daarna zouden we ze doneren. Zo gezegd bleven er drie embryo’s van ons in de vriezer achter.

Embryodonatie
Twee jaar later kreeg ik een telefoontje van een goede vriendin of ze in de VU ook embryodonatie doen aan een alleenstaande vrouw met de embryo’s die ze daar hebben. Ik had geen idee maar ik grapte: wij hebben er nog drie in de vriezer liggen die mag ze wel hebben.
Deze mevrouw had borstkanker overwonnen maar in haar traject zijn ze vergeten eitjes af te nemen en te bewaren. Als dat was gebeurd had ze met haar eigen eitjes opzoek kunnen gaan een spermadonor.
Na de chemokuren was het niet meer mogelijk zelf eitjes te ontwikkelen.
Haar grote wens was een kindje te krijgen.

Deze spontane reactie werd een serieuze vraag aan mijn man. Schat vind je het goed als we onze embryo’s doneren aan Mevrouw X? Hij reageerde gelijk dat hij het prima vond. We hebben samen veel gepraat natuurlijk. Stel het lukt dan is het biologisch gezien ons kindje. Kan dan zomaar zijn dat het kindje erg lijkt op Dax!
Ik had ook graag twee kinderen gewild maar ik vond mezelf al te oud en had ook al twee cadeaukinderen gekregen.

Embryodonatie staat nog in de kinderschoenen in Nederland. Zelf heb ik gemerkt dat veel stellen die een IVF/ICSI traject hebben doorlopen niet goed weten dat dit mogelijk is. Natuurlijk besef ik ook dat vele mensen deze keuze niet zouden willen/kunnen maken. Voor mij persoonlijk gold: ik ben zo dankbaar dat het moederschap mij toch nog gegund was dat gunde ik deze wensmoeder ook. Kanker overwonnen, leven op de rit maar niet mogelijk om in haar uppie een kindje te krijgen volgens de gebruikelijke wegen.

Hoe verliep de procedure?
Medisch Centrum Kinderwens in Leiderdorp verkocht in eerste instantie Mevrouw X ook een nee. Zij kwam sowieso niet in aanmerking voor een embryo vanuit hun embryobank omdat zij een alleenstaande vrouw was. Medisch Centrum Kinderwens is het enige centrum in Nederland die behandelingen met embryodonatie begeleid. Na gesprekken van haar behandelend artsen en zijzelf met Kinderwens hebben zij aangegeven dat wij de embryo’s wilde doneren aan haar. We hoefde geen beroep te doen op de embryobank. Zij hadden deze situatie nog niet eerder meegemaakt maar we kregen een akkoord.

Aantal gesprekken met de psycholoog en maatschappelijk werk volgde. Konden wij het emotioneel wel aan? Waren we in staat het echt los te kunnen laten? We zouden genetische ouders zijn als het slaagde maar nooit de juridische ouders. Samen met Mevrouw X afspraken gemaakt over dat het eventuele kindje ons mocht leren kennen, op welke manier en dat gold ook voor Dax en mijn cadeaukinderen. Alvast samen alles vastgelegd zodat als er een zwangerschap zou volgen deze afspraken vastgelegd zouden worden bij de notaris.

Gemengde gevoelens
21 juni 2015 hebben wij onze drie embryo’s opgehaald in de VU in Amsterdam en deze naar Leiderdorp gebracht. Ik verwachtte een klein vaatje maar het was een groot vat. Heel bijzonder om dit op je achterbank te hebben. Ik dacht dat ze het per koerier zouden versturen maar we moesten het zelf doen.

Twee embryo’s waren van uitstekende kwaliteit en de derde was na het ontdooien helaas niet geschikt voor terugplaatsing. Iedereen was hoopvol op een goede uitkomst maar helaas zijn beide terugplaatsingen mislukt.
Ik had het mevrouw X zó gegund. Een lievere moeder kon een kindje zich niet wensen denk ik. Het was voor mij toch wel een emotionele rollercoast en ik durf het haast niet te typen maar stiekem toen de pogingen mislukt waren was ik ook een beetje opgelucht. Hoe erg ik het mevrouw X ook gunde toch was ik ook wel beetje bang wat het met me zou doen als ik een foto zou zien van “ons” kindje. Het zou goed zijn maar het zou me ook emotioneel maken.

Door deze blog hoop ik op meer bekendheid over embryodonatie.
Voor vele van ons is het niet vanzelfsprekend om zwanger te worden.
Ik hoop dat Stichting Kinderwens in de toekomst niet alleen stellen deze mogelijkheid geeft maar ook alleenstaande wensmoeders die een kindje een fantastisch leven kunnen geven.

Lieve groet Kaat

 

Twintig handen op één buik

Vier handen op één buik
Wekelijks keek ik het programma “vier handen op één buik”, vol verbazing zag ik hoe de tienermoeders soms bewust kozen voor een zwangerschap.
Vaak slechte banden met ouders, opleidingen niet afgemaakt, geen huis of inkomsten. Sommige BN-ers lukte het goed de meiden op weg te helpen naar zelfstandig moederschap met de juiste omgevingsfactoren.

Met een tiener cadeaudochter in huis keek ik ook vaak dit programma. Soms zei ze: maar die meiden zijn zelf nog kinderen !! Ja dat klopt Miss M, zorg dat het jou nooit gebeurt. Het hoeft niet in deze tijd. Maak je opleidingen af, zorg voor inkomsten, een eigen huisje en als ik je een tip mag geven: geniet nog even van een kinderloos bestaan! Ontdek de wereld, maak mooie reizen, lekker stappen met vriendinnen en mocht je kinderen willen dan komt die tijd van zelf wel.

Voorlichting
Ik ben een heel open persoon, dus bij ons aan tafel mag er alles gevraagd worden en geef ik eerlijk antwoord. Zo heb ik de tieners verteld over blunders die ik heb gemaakt als tieners zijnde of jong volwassene. Ik ben immers ook niet perfect en de boodschap was: je kunt ALTIJD bij me terecht als je problemen of vragen hebt. Soms zijn de uitdagingen (zo noem ik liever problemen) zo ingewikkeld dat je er hulp bij nodig hebt.
Voorbehoedsmiddelen werden vaak besproken, met een komkommer aan tafel heb ik voorgedaan hoe een condoom werkt. Kortom het zou ons niet gebeuren dat onze tienermeid zwanger zou raken !!

Ongeloof
September 2016 belde mijn man me op het werk: ik heb slecht nieuws. WAT?? hé nee toch is de auto stuk vroeg ik naïef.
Miss M is zwanger. HUH Wat? Mijn collega’s waren getuigen van een mond die op een bureau viel. Wat een TRUT zei ik als eerste, want ze was al heel ver zwanger. Hoe dan? Waarom hebben wij niks doorgehad? Waarom heeft ze niks gezegd? Ik kon er werkelijk niet bij met mijn verstand. Ik dacht werkelijk dat we zo een goede band hadden (en die hebben we eigenlijk ook) dat ze me alles kon vertellen, dat als je heel open bent over seks je dit een stap voor bent. Ik heb serieus weken gestruggeld met mijn gevoel hierover.
Ben ik te kort geschoten, is onze band toch anders dan ik dacht? Inmiddels heb ik van deskundige begrepen dat het niet aan ons lag. Om alle misverstanden uit de wereld te hebben Miss M heeft hier niet bewust voor gekozen. Noem het dikke pech en op het moment dat ze er achter kwam was ze 23 weken zwanger en kon ze niet anders dan het kindje te krijgen.
Na goed na te hebben gedacht koos Miss M er voor om er dan ook zelf voor te willen zorgen.

Na één dag van ongeloof zijn we overgegaan in de praktische modus. Er komt een baby dus er moet veel geregeld worden. De invulling van hoe en wat dat duurde aantal weken maar het regelen van spullen kwam gelijk op gang. Lang leve marktplaats en lieve vrienden en familie. Dank je wel lieve (onbekende) moeders van internet die spullen gaven. Hoe hartverwarmend is dat! In dit soort situaties leer je echt je vrienden kennen en ontdek je dat er zoveel mensen zijn op de wereld met een GROOT hart.

Hulp
Zie je op tv het vaak ontbreken aan de juiste hulp hebben wij zo geboft met de juiste maatschappelijk werker die ons in contact bracht met Amber.
Amber zelf ooit een tienermoeder geweest was een geschenk uit de hemel voor ons. Zij begreep Miss M zo goed en ons trouwens ook. Zij weet de juiste wegen te bewandelen maar bovenal is ze verschrikkelijk lief.
Zonder haar hadden wij dit traject nooit zo goed kunnen bewandelen.
Ik gun elke tienermoeder een Amber in haar woonplaats. Zij wees ons op feit dat Miss M zich meerderjarig kon verklaren zodat ze zelf het gezag kan uitvoeren over haar kindje. Voerde gesprekken met school, want het doel was wel: MET diploma van school te komen. Organiseert bijeenkomsten voor tienermoeders uit onze woonplaats en zorgt ook nog voor een lekkere maaltijd. Bij allerlei instanties gaf zij Miss M steun en voerde gesprekken indien noodzakelijk. Samen met zijn allen hebben we gekozen en gezocht naar de juiste invulling en dat is voor nu een pleeggezin voor Miss M en haar zoontje. In mijn volgende blog zal ik deze keuze uitleggen.

Het doel is dat Miss M in de toekomst samen met een andere tienermoeder en hun kindjes in een huisje gaat wonen. Zo worden ze voorbereid op zelfstandig te gaan wonen. Wij gunnen elke tienermoeder (en haar ouders) de begeleiding die wij hebben gehad. Als je het niet zelf heb meegemaakt dan kan je je niet voorstellen wat een impact het heeft in je gezin. Een kind krijgt een kind. De hele wereld vindt er IETS van. Gelukkig zijn er ook veel mensen die ons hebben gesteund.

Ouders van tienermeiden: denk niet dat het in jouw gezin nooit zal gebeuren. Uiteraard als je een zoon hebt kan het ook gebeuren maar dat hebben we gelukkig (nog) niet meegemaakt. We hopen dat Mister J heeft geleerd van de situatie met zijn zus.

Tieners: weet dat er altijd iemand is die je wel in vertrouwen kunt nemen! Is het niet bij familie/vrienden dan wel bij instanties. Je bent niet de eerste die het overkomt en zeker ook niet de laatste. Geloof me er zijn mensen die je willen aanhoren of willen helpen met welke keuze dan ook.

Lezers: oordeel niet te hard over tienermoeders. Zij hebben juist begrip en hulp nodig zodat ze goede moeders kunnen worden. Het feit dat ze moeder zijn geworden maakt ze vaak niet in één klap volwassen. Lees ze niet de les maar reik ze je hand.

Amber: jij doet zoveel goeds voor de tienermoeders in onze regio.
Hoop dat er meer woningen komen voor de moeders en zo met de juiste begeleiding  zelfstandig kunnen gaan wonen. Ik hoop dat de gemeente inziet hoe belangrijk jij voor de meiden (en hun ouders) bent. Niet te vergeten: zo worden de geboren kindjes niet de dupe van vreselijke situaties waarin tienermoeders vaak leven.

Miss M: ik ben trots op jou !! Ik ga nog een blog erover schrijven hoe ik jou als moeder zie maar Little X boft met zo een lieve moeder. Jullie gaan het samen wel redden. Weet dat je er niet alleen voor staat. Behalve ik zijn er genoeg mensen die jou willen helpen. LOVE YOU !!

Kortom mensen: samen staan we sterk.
20 handen op één buik kan het verschil maken van een pasgeboren kindje van een tienermoeder.

Lieve groet Kaat

 

Foto is uit mijn eigen archief: kerst 2011 hoogzwanger van Dax
Zonder toestemming van mij mag deze foto niet gebruikt worden