De moeder die mijn dag verziekte

 

Het is een beetje stil vanaf mijn kant.
Excuus dat is niks persoonlijks maar het gaat niet zo lekker met mijn gezondheid.
De burn-out die ik had (of eigenlijk heb) heb ik een tijdje geleden weg gestuurd. De hufter laat zich niet wegsturen en is deze maand weer teruggekeerd in mijn leven. Kortom ik voel me niet zo goed.
Ben opgebrand en alles lijkt me teveel. Na twee weken voornamelijk binnen zijn geweest lijkt het de huisarts (en mijzelf ook) beter dat ik ook weer energie ga op doen buiten. Positieve gebeurtenissen bewust opzoeken. Kleine dingen waar ik blij van word.

Want weet je? Ik voel me best schuldig naar mijn gezin toe en bovenal naar mijn kind. Dat je soms binnen hangt terwijl je kleuter ook thuis is.
Dus deze zomerse dag zou ik heel even met hem gaan zwemmen. Vitamine D opsnuiven en bewegen in het water is goed voor mijn reuma.
Lachend aangekomen in het zwembad gingen we gauw een duik nemen.

Na de duik ging ik zittend op het randje kijken hoe Dax speelde in het ondiepe badje. Ik keek een mevrouw aan en dacht al wat een bekend gezicht maar die twee werkende hersencellen van mij gaven geen hint.
Lachend ging ze naast me zitten en zei me gedag. Altijd leuk toch?
En dan deze zin: heeft hij nou NOG niet zijn zwemdiploma??
Achteraf denk ik: ik had moeten zeggen NEE trut of denk je dat hij voor zijn plezier met zwembandjes zwemt? Nu wist ik het weer: deze moeder kende ik van de korte periode dat Dax zwemles had.
Ik vertelde van zijn epilepsie en alle gevolgen met betrekking tot zijn ontwikkeling. Dat zwemles even niet belangrijk was.
Vol blijheid vertelde zij mij dat haar dochter één week na haar vijfde verjaardag haar A diploma haalde. en wat denk je? Een week later haar B-diploma.

Dax is vier maanden geleden vijf jaar geworden. Waar hebben we het over? Net of hij extreem laat is. Maar waarom altijd die competitie aanwakkeren?
Jij had geen idee trotse moeder maar jij hebt echt mijn dag verziekt. Ik word zó ontzettend moe van elke keer van dit soort gesprekken.
Ben je zelf zo onzeker dat je aan de hele wereld wilt laten zien hoe perfect jouw kinderen zijn? Waarom leggen zoveel ouders de lat zo enorm hoog voor hun kinderen? Laat deze kleine humpies hun eigen schema aanhouden.
Stimuleren (op een leuke manier) vind ik goed maar daar stopt het voor mij.
Trouwens je had niet eens de beleefdheid om me gedag te zeggen na ons gesprek, want je stond op en liep zo weg. Wat dat betreft kan je nog wel wat van onze zoon leren!

Elke week opmerkingen dat mijn kind nog niet kan fietsen zonder zijwieltjes. Ik weet dat zelf ook wel hoor !!! Ja hij valt vaker dan een gemiddeld kindje, ja hij heeft nog hulp nodig bij aan en uit kleden. Maar weet je? Ik help hem met alle liefde !! Hij heeft genoeg dingen te overwinnen en dat doet hij ook.
Gun mijn kind zijn eigen  ritme en hou die opmerkingen maar voor je op deze manier. Je mag altijd dingen vragen maar het is “de toon die de muziek maakt”.
Als je mij alleen maar wilt laten zien dat jouw kind de dingen beter kan (en het ook nog zegt dat onze zoon het steeds kan horen) loop je het risico dat ik die rol duct tape eens voor andere dingen ga gebruiken.

Lieve mensen opgroeien is geen wedstrijd.
Het is al een zegen dat je je kind mag zien opgroeien.
Later als je kind ergens solliciteert vragen ze vast niet op welke leeftijd fietste je zonder zijwieltjes of haalde je je A diploma? Kortom…lekker belangrijk.

Liefs Kaat

191016_zwembandjes

Mama Maffia

moeder maffia

Nietsvermoedend kreeg ik mijn eerste kindje, er was geen sprake van een roze wolk aangezien wij een baby hadden die niet van slapen hield. Maar ik was wel intens gelukkig. Mijn grootste wens was in vervulling gegaan.

Niemand had mij verteld dat zodra je moeder bent geworden dat je te maken krijgt met de Mama Maffia. Op de meest gekke plekken en tijden duiken deze moeders op en geven je ongevraagd advies. Nou ja advies?? Ze vertellen je wat jij als kersverse moeder fout doet. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het fijn als mensen me advies geven, daar sta ik voor open en ik lees ook graag informatie op internet. Uit al die bronnen van informatie kies ik ZELF wat ik/wij het beste vinden voor ons kindje.

Commentaar

Tijdens de kraamvisite kreeg ik al commentaar hoe ik mijn zoontje liet boeren. Klein als hij was vond hij het fijn om alles te kunnen zien en werkte het houden tegen je schouder aanhouden averechts. Maar nee zo MOEST ik het doen. Ik kreeg van mijn kraamvisite een Aloë Vera plant, als je de plant opensnijdt komt er vloeibaar Aloë Vera uit en deze kon ik op mijn flamoes smeren.

Zou de wonden laten genezen. Ik moest het nog net niet doen in bijzijn van deze overig zeer lieve vrouw. Wel moest ik regelmatig een update geven van de status van mijn verwondingen. Slapen is hier een issue geweest, helemaal overdag. Ik moest hem gewoon laten huilen, ik verwende hem teveel. Ik geloof er niet in dat je een hele kleine baby kan verwennen en ik heb hem dan ook niet urenlang laten huilen. Tja dan moet je het zelf maar weten kreeg ik voor mijn voeten geworpen.

Onze baby had een duidelijke voorkeurshouding en hierdoor lag hij graag op zijn rug met als gevolg dat zijn achterhoofd erg vlak was/werd (deze voorkeurshouding kan al in de baarmoeder plaatsvinden). In de kinderwagen kon ik hem wel op zijn zij leggen (dit was trouwens een advies van een vriendinnetje) en aangezien hij dan vaak in slaap viel kon ik zo paar uurtjes hem op zijn zij laten liggen. Nou het commentaar wat ik heb gehad van wild vreemde dames dat ik mijn kind zo raar in de wagen liet liggen.

Tel tot tien

Op een dag in het gemeentehuis had ik Dax bij me in de kinderwagen, hij was bijna 1 jaar oud. Heel tevreden zat hij in de kinderwagen. Ik geef mijn paspoort aan de medewerkster achter de balie, draai me terug en kind is weg. Een oudere mevrouw had hem uit de wagen getild en zat er mee op schoot. Ik zweer het: ze wilde hem nauwelijks terug geven. Hij zit zo lekker bij oma zei ze. Inwendig tot 10 geteld en zowat Dax uit haar handen getrokken maar het liefst had ik geschreeuwd; JE BENT ZIJN OMA NIET!!

Wie kent ze niet die peuters die in de supermarkt op de grond gaan liggen en niks meer willen. Nou bij ons in de supermarkt komen alleen maar de perfecte moeders kennelijk, afkeurende blikken, opmerkingen wat ik wel/niet moet doen. Waar ik helemaal een bloedhekel aan heb is als IK mijn kind corrigeer/streng toespreek dat een ander dan poeslief tegen mijn kind gaat praten. Loop gewoon even door !!!

Tegenwoordig zijn er ook de suiker maffia moeders. Heel facebook en Instagram wordt gebombardeerd welke drinkpakjes slecht zijn en als de caissière zich hier ook nog mee gaat bemoeien hangt het me wel een beetje de strot uit. Zij kan er ook voor kiezen om bij een andere winkel te gaan werken. Ga lekker werken in de  natuurwinkel.

Uitdaging

Lieve ervaren moeders, andere moeders vinden adviezen vaak best fijn maar probeer beetje in te schatten of het het juiste moment is. Of de moeder er open voor staat? Hou je bakken met commentaar maar lekker bij je, misschien moet je ook even naar je eigen koters kijken wat je zelf kan verbeteren.

Waar ik voor pleit: geef andere moeders vooral eens een compliment wat ze wel goed doen!! Het is zo makkelijk om je ongezouten te mening te geven maar ik daag je uit om de komende tijd die eens voor je te houden en te focussen op de positieve dingen van de mede-moeders.
Of zie je dat een moeder het zwaar heeft? Bied een reikende hand aan in plaats van haar op haar nummer te zetten.

Ik verheug me erop,

Liefs Kaatje