Een moeder zonder rijbewijs

Voor vele die dit lezen is het vanzelfsprekend dat jullie je rijbewijs hebben.
Wellicht in één keer gehaald, in je jonge jaren en sta je er niet bij stil dat dit niet voor iedereen zo is.
Ik heb geen rijbewijs! Vaak levert dit verbazende gezichten op, ogen met vraagtekens, openvallende monden en dan op een hoge toon: Waarom Niet?

Uhhhh nou het lijkt er haast op dat het niet voor mij is bestemd in dit leven.
Mijn laatste lessen heb ik denk ik in 2009 gevolgd. De lessen heb ik niet geteld anders zou ik er depressief van worden. Ik durf wel te stellen dat ik er een prachtige auto, van het lesgeld wat ik heb besteed, zou kunnen kopen.

Toen ik in 2009 voor de derde keer zakte voor mijn rijexamen en gelijktijdig mijn theorie verliep was ik er even klaar mee!
Hoezo kan de hele wereld het halen, maar ik niet?
Daarbij kost het ook nog eens goud geld. Mijn vader was net overleden en ik ging samenwonen en het zou wel weer eens komen.

Acht jaar verder en ben nog niet in het bezit van het roze papiertje  plastic kaartje. In mijn tijd was het nog een vodje papier. Tegenwoordig hebben mensen mooie kleine pasjes.
Van uitstel komt afstel hoor ik je haast denken. Die kans was steeds aanwezig ja. Tot op een dag ik vijftien rijlessen won bij Patricia Nijman Rijopleidingen.
Dit is ook alweer een tijdje geleden maar door mijn gezondheid en alle stress die er op dat moment was, heb ik samen met Patricia besproken dat dit niet het juiste moment was. Laatst heb ik weer vijftien rijlessen gewonnen en hebben we besloten dat we in 2018 gaan beginnen.

Ik vind het zó doodeng, ik ben er zo onzeker van geworden.
En dan die *** theorie weer halen. Veel mensen zijn lief en positief maar hebben geen idee hoe dit voor mij voelt.
Nu mijn gezondheid achteruit gaat zou een rijbewijs met auto juist zo fijn zijn!
Onbewust leggen mensen vaak ook druk bij me neer.

Van vele mensen uit deze regio hoor ik: bij Patricia zit je goed.
Niks dan positieve berichten dus dat geeft deze onzekere tante weer moed.
Hoop dat ik het rijden niet verleerd ben (ik merk dat ik wat angstiger ben) en ik OOIT hier een verhaal kan plaatsen dat deze oude tante toch ook nog dat gewilde roze kaartje heeft behaald.

45 jaar en geen rijbewijs, ze bestaan mensen!

Lieve groet van,

Onzekere Kaat