Los, Losser, I’m Lost!

Kaat Krabbelt is Los

Los en losser, ik zou willen dat dat sloeg op mijn broekband.
Dat deze lekker los kwam te zitten doordat ik zo heerlijk ben afgevallen.
Helaas lezers, de broekband zit niet losser want I’m Lost.

In mijn blog van 30 december: Kerstschransen of heb ik me weten in te houden?
Kon je lezen dat mijn gewicht gelijk was gebleven na het kerstschransen.
De enorme meevaller heeft me Los gemaakt….wat zeg ik Losser.
Hierdoor besloot ik nog even te genieten van al het lekkere eten waarvan je eigenlijk wel weet dat dat het niet helpt om af te vallen

LOST

Zondigde ik eerst af en toe maar al snel verscheen die dame zonder ruggegraat weer.
Bij het ontbijt een lekkere beker chocolade melk en ’s avonds wat lekkers voor de tv.
Er was weinig voor nodig en ik was van het gezonde etenspad gewandeld.
Het feit dat ik afgelopen zaterdag zag dat ik slechts twee ons was aangekomen deed nog geen alarmbellen rinkelen.
Beloofde ik jullie vanaf januari weer mezelf te herpakken moet ik vandaag bekennen dat dat nog niet is gelukt.

In het gareel

Deze week werd er weer gewerkt. Vol enthousiasme nam ik een bak rauwkost mee en tonijn.
Wist de stroopwafel ‘s avonds me toch weer te verleiden om mijn tanden erin te zetten.
*zuchtend* typ ik deze blog en denk ik: herpak jezelf toch!
Aan de andere kant fluistert het stemmetje: geniet er nog even deze week van.
De oh zo bekende afvalstrijd gaat niet zonder slag of stoot.

Ik voel me er niet schuldig van maar wil die 5,5 kilo er niet zomaar weer aan eten.
Dat is ook de reden dat ik er over schrijf online, ik heb toch een beetje die stok nodig en stimulans die ik van vele van jullie krijg. Merk wel in mijn (afval)omgeving dat meer mensen een beetje Losser waren met de teugels.

Nobody is perfect

En ik zeker niet! Daar schaam ik me dan ook helemaal niet voor.
Ik las net : “Nobody is perfect, but life is about choices”
Keuzes genoeg: witte of pure chocolade? Een donut of een stroopwafel?
Wel op de weegschaal of deze in de vuilcontainer gooien!
Wel mij houden aan het Weight Watchers programma of niet.

I’m Lost
Deze week blijf ik nog even in deze modus. Heb er nu de kracht even niet voor.
Hoop volgende week te kunnen schrijven dat ik vastbesloten ben en er weer voor ga.

Verdwaalde groet,

Kaat

 

Foto’s die ik heb gebruikt zijn van Unsplash.com

2017 wat was je divers. Van zwaar tot waardevol

Good Bye 2017 by Kaat Krabbelt

2017 je was allerminst saai.
Wat mij betreft had dat best gemogen moet ik eerlijk bekennen.
Ik vond je pittig, verrassend, oké je was ook eerlijk maar je was vooral slopend (qua energie)
Ik neem jullie mee in vogelvlucht in mijn afgelopen jaar.

Omi
20 januari was de mooiste dag van het jaar.
Na een pittige periode beviel mijn cadeaudochter van 17 van een prachtige gezonde zoon.
Littlle X heeft mij tot Oma gebombardeerd. Oma op je 45ste is nogal wennen, zeker als je een moeder bent van een kleuterzoon. Vandaar de titel Omi,
little X heeft al meerdere Oma’s en het leek mij daarom prima om mezelf Omi te laten noemen.
Eerder schreef ik al een blog over hoe het is als je kind een tienermoeder wordt:   twintig-handen-op-een-buik
Het was schrikken, er mee om leren gaan was niet altijd makkelijk maar Oh wat is hij lief en leuk.
Hij brengt zoveel vreugde in de familie. Dax is een trotse oom en die verliefde blik naar elkaar doet je hart echt smelten.
Trots op Miss M dat zij zich heeft ontpopt tot een zelfstandige moeder die bijna op zichzelf gaat wonen.

Antwoorden
Hoorde we in 2016 dat Dax epilepsie heeft was 2017 het jaar van de antwoorden.
Uitgebreid verslag schreef ik in deze blog: Het laatste puzzelstukje
Het was fijn om de antwoorden eindelijk te horen maar oh wat was het confronterend.
Het betreft een genetische afwijking en in 2018 horen we of Dax het van één van ons heeft geërfd.
Wat een teleurstelling dat de medicatie er nog niet voor kon zorgen dat de epileptische activiteiten werden geminimaliseerd. De epilepsie is serieus en zo ook de gevolgen.
Het bezorgde deze moeder veel zorgen ook al staan we er vrij nuchter in.

Gevecht voor een nieuwe school
Iedere ouder wil het beste voor zijn kind dat lijkt me duidelijk.
Wat als je het idee hebt dat het onderwijs waar je kind op zit niet aansluit bij de behoeftes van je kind? Hoe vervelend is het als jij voelt dat je kind wordt overvraagd maar andere mensen dit (nog) niet door hebben. Ik heb alles uit de kast gehaald en hem laten onderzoeken. De uitslagen waren zelfs voor ons confronterend maar het maakte mij strijdlustig. Op zoek naar een goede plek voor onze zoon. Het voorstel Dax nog één jaar op zijn oude school te laten was onacceptabel voor mij.
Zelf heb ik ervoor gezorgd dat ik de juiste school heb gevonden en wat zijn we hier blij van!
Ik schreef er een krabbeltje over :    Wat maakt deze nieuwe school nou zo speciaal?
We zien een heel ander kind. Minder moe en oh wat leert hij veel.
Ik mis de zinnige en leuke gesprekken op het schoolplein maar dat neem ik voor lief.  Als je kind maar het juiste onderwijs krijgt!

Reuma Sucks
2017 was echt een diepte punt qua gezondheid.
De reuma heeft mijn sociale leven overgenomen en vreet al mijn energie. Het hele jaar is het niet gelukt om mijn gecontracteerde uren te werken. Had ik weer uren opgebouwd zat ik daarna weer “ziek” thuis. Inmiddels is een UWV traject opgestart voor een gedeelte van mijn werkuren.
Dit te accepteren valt niet mee…ik wil zo graag van alles kunnen en zeker met mijn kind.
Ik voel me soms schuldig ook al weet ik dat ik er niks aan kan doen:
 lieve-zoon-mama-zegt-sorry
Lieve vrienden: ik weet dat ik jullie minder heb gezien het afgelopen jaar. Het is niet omdat ik jullie niet wil zien maar het lukt me simpelweg vaak niet. Leren doseren is een kunst die ik nog niet geheel beheers. Ik hoop dat 2018 een beter jaar wordt qua gezondheid.

Het roer moest om
Ik heb jullie meegenomen in mijn poging wat kilo’s kwijt te raken.
Door mijn auto-immuun ziekte lukt het niet zo makkelijk maar het lukt wel stapje voor stapje.
Bijna 6 kilo kwijt in 8 weken. Ik ben blij en ook wel trots op mezelf.
Fijn dat mijn echtgenoot ook mee doet in het anders eten, dit helpt enorm.
2018 pakken we deze nieuwe levensmanier weer verder op.
Na jarenlang ziek thuis te zijn geweest is mijn echtgenoot weer aan het werk gegaan. Heel fijn natuurlijk maar qua huishouden merken we het wel. Niet meer iemand die daar alle tijd voor heeft en bij thuiskomst een warme hap klaar op tafel. Dan maar een minder opgeruimd huis…ik heb geleerd in 2017 meer los te laten.

Nikki
Wat begon als het mooiste en liefste cadeau voor Dax eindigde in een groot drama.
Dax kreeg van zijn tante een puppy, dit was zijn grootste wens en we hoopte dat het hem veel vreugde en rust zou geven. Een eigen vriendje die zou aanvoelen als hij het moeilijk had.
Nikki was zo lief en leuk. Zij veranderde mijn man in een softy die niks anders deed dan knuffelen en haar verzorgen. Met haar mandje naast zijn bed zorgde hij voor de nachtdiensten. Ha ha werd hij vroeger niet gauw wakker van zijn kinderen, reageerde hij op elke piep van onze pup.
Niet te bevatten dat we haar na 13 weken hebben moeten laten inslapen. Terwijl ik dit typ, biggelen de tranen over mijn wangen. Ze was ziek en had zoveel pijn dat het ondragelijk was. Dit verwacht je toch niet als je een pup hebt. Het raakt me helemaal omdat het Dax zijn cadeautje was en hij er zo verdrietig om is geweest. Hij heeft het nog regelmatig over haar. Voorlopig even geen hondje voor ons maar we hopen dat in de toekomst een hondje op ons pad komt van bijvoorbeeld één of twee jaar oud.

Nikki het hondje van Kaat Krabbelt

 

Blog
Februari 2017 ben ik deze blog begonnen.
Als beginneling in de grote blogwereld proberen mensen te bereiken.
Ik ben zeer tevreden en ook trots op mezelf dat ik het heb aangedurfd.
Het lukte me niet altijd om zoveel te bloggen als ik voor ogen had maar ik heb liever een blog rechtstreeks uit mijn hart dan bloggen wat ik afgelopen zaterdag bij de Action heb gekocht.
Stichting Zie heeft twee van mijn blogs gebruikt voor een nieuwsbrief, de blogs over de epilepsie van Dax en onze zoektocht geven herkenning bij andere ouders merk ik.
Mijn blog dat Zilveren Kruis ons teleurstelde door het niet willen vergoeden van Dax zijn medicatie heeft ervoor gezorgd dat ik contact kreeg met de Media Afdeling van het Zilveren Kruis. Gelukkig heeft dit verhaal een happy end gekregen. Een uitnodiging voor een radioprogramma en het Noord Hollands dagblad verraste me. Gevraagd worden om te bloggen op de site van  Baby en Kind
Mijn stoute pantoffels aangetrokken en vanaf 2018 zal ik schrijven op de site van Julia Flynn
Ik ben lerende, ontdekkende maar ben blij dat ik deze stap heb gezet. In 2018 wil ik met hulp van andere ervoor zorgen dat de pagina er meer uit komt te zien zoals ik ben en wat ik voel.

2017 van Kaat Krabbelt
statistieken
Ik kan het niet laten jullie wat inzicht te geven
13.053 weergaves
9.207 bezoekers

Top 5
De moeder die mijn dag verziekte 2430 views
Twintig handen op één buik 1105 views
Zilveren Kruis geeft niet thuis 929 views
Een verbazingwekkende uitslag 790 views
Als hij maar gezond is 575 views

304 volgers op mijn Facebook Pagina Kaat Krabbelt.
462 volgers op Instagram
439 volgers op Twitter

Bedankt lezers
Lieve allemaal, bedankt dat jullie mijn krabbels hebben gelezen.
Blij dat jullie mijn blogs hebben gedeeld of een krabbeltje achterlieten.
Bedankt dat jullie ervoor gezorgd hebben dat ik er plezier in heb gekregen en ik heb besloten in 2018 nog meer te krabbelen.

Lieve groet,

 

Kaat

 

Kaat Krabbelt

Kerstschransen of heb ik me weten in te houden?

kerstschransen

 

Het roer moest om
Acht weken geleden nam ik de beslissing de strijd tegen de kilo’s aan te gaan.
Vorige week was het totaal wat ik ben afgevallen 5,7 kilo.
Op mijn totale gewicht wellicht niet veel maar ik ben er al echt héél blij mee.
Ik merk het verschil.

En dan staan de feestdagen massaal voor de deur.
Laat ik alles los? Of ga ik toch mijn nieuwe eetwijze doorzetten deze dagen?
Ik had besloten wel te genieten van wat extra lekkers: lees chocolade waar ik echt zo dol op ben.
Maar ook zou ik niet helemaal LOS gaan had ik me voorgenomen. Zoals vele van jullie wel weten zijn voornemens vaak dingen waar mensen van afwijken en zo ook ik.

Kerstschransen
De eerste kerstdag aten we varkenshaasje uit de oven, aardappels uit de airfryer en haricots verts gewikkeld in spek. Dit was nog netjes.
Door een onverwachte stresssituatie had ik de behoefte even LOS te gaan.
Mijn absolute favoriet: kerstbrood met een beker chocolademelk. In de avond lekker met mijn echtgenoot een doos zeebanket gekilled. FUCK IT !! Januari nieuwe ronde nieuwe kansen dacht ik.

favoriet van Kaat Krabbelt

Nu denk je misschien: maar Kaat nu was je weer aan het stress eten.
Ja kennelijk ben ik daar toch gevoelig voor.
Ik neem dit mee als aandachtspunt voor 2018 😉

Tweede kerstdag: gourmetten bij mijn schoonouders.
Dit is de ultieme tip wat mij betreft. Hierbij heb je zelf in de hand wat je wel/niet eet.
En geen stank in je eigen huis als je het bij een ander doet. In ons huis namelijk een verbod op gourmetten. Deze avond veel zalm, biefstukjes en varkenshaasjes gegeten. Geen magere sauzen en lekker ijsje als toetje. Overdag weer kerstbrood gegeten en kransjes en andere lekkernij.

D-Day
Na deze dagen ben ik op zich wat losser geworden met wat ik wel/niet heb gegeten.
Soms ultra gezond en soms ook lekker niet.
Vandaag was het weer mijn weegdag. Met het stemmetje in mijn hoofd: “je hebt wel genoten van al het lekkere eten” stapte ik de weegschaal op. Handen voor mijn ogen en weer die stem in mijn hoofd…..kom op Kaat: kijk wat de schade is !!

Gewicht is gelijk gebleven !!
Ohhh wat een meevaller. Ik moet er natuurlijk geen gewoonte van maken dit wekenlang zo te doen.
Januari begin ik weer heel serieus. Morgen heb ik namelijk mijn zinnen gezet op een oliebol en een appelbeignet!
Met een broekmaatje kleiner ga ik het nieuwe jaar in. Hopende dat er nog vele maatjes kleiner mogen volgen.

 

Opgewekte groet,

Kaat

 

Foto’s: unsplash

Genoeg sportclubs maar niet voor mijn kind!

Kaat krabbelt

Als jonge ouder vraag je je misschien af wat voor sport je kind later gaat doen?
Hoopt de voetballende vader misschien dat zijn dochter of zoon ook op voetbal gaat. Komt de hele familie al jaren bij dezelfde hockeyclub dan ligt het wellicht wel in de verwachting dat jullie kind daar ook zal willen spelen.

Wij zaten zo ook samen te mijmeren wat voor sport Dax zou willen doen, of misschien wilt hij wel een muziekinstrument bespelen of op dansles?
Ik had stiekem al veel verenigingen bekeken. Het wachten was tot hij oud genoeg was en hij zijn interesses zou aangeven. Ik had hem zelfs al ingeschreven voor proeflessen zodat hij kon ervaren wat er is en wat hij leuk zou vinden.

Heel confronterend
TOT dat je als ouder zijnde door krijgt dat jouw kindje niet past in de gemiddelde maatstaven van vaardigheden. Dat jouw kleine mannetje heel veel dingen leuk zou vinden maar hij simpelweg niet mee zou kunnen komen tussen de “gewone” kinderen. Het is soms heel confronterend en verdrietig. Had Dax het eerst niet zo door en vond hij het geen probleem, verandert dat nu toch ook wel in vragen stellen aan ons.

Als ik filmpjes zie hoe goed Dax kon zwemmen op peuterleeftijd is het haast niet te bevatten dat hij nagenoeg alles vergeten is. De heftige epilepsie ’s nachts zorgt ervoor dat zijn nieuwe vaardigheden van de laatste jaren niet vanzelfsprekend onthouden worden.
Na peuterzwemles (waar hij zonder bandjes kon zwemmen) belandde hij in een drukke reguliere zwemlesgroep. Er was geen echte aandacht voor de kinderen. Mijn zorgen die ik uitte werden niet serieus genomen. Het voelde niet goed en het kostte € 65,- per maand.
We besloten Dax er tijdelijk af te halen.

Epilepsie had ons in de greep
Toen ons duidelijk werd dat Dax een ernstige vorm van epilepsie heeft lag onze prioriteit naar de zoektocht naar de juiste medicijnen. Leren omgaan met de bijwerkingen van deze medicijnen die zo noodzakelijk zijn maar aan de andere kant ook zulke bagger is!!
Sporten of een andere vereniging zou wel weer komen. Weken werden maanden en nu zijn we ruim één jaar verder.

Het is ons duidelijk dat Dax niet kan functioneren in een grote groep. Hij moeite heeft met de uitleg in één keer te begrijpen (waarschijnlijk door de absences die hij heeft) en hij zich niet kan meten aan de gemiddelde leeftijdsgenootjes. Maar ook ik heb een kind die graag zou willen dansen, voetballen of noem het maar op.
Het aanbod in West-Friesland is naar mijn weten niet groot voor kindjes met special needs.

Only Friends
Kennen jullie Only Friends in Amsterdam?
Wat een geweldige sportclub is dit speciaal voor jongeren en kinderen met een beperking uit Amsterdam en omstreken. 600 kinderen mogen daar sporten met als doel dat de kwaliteit van leven van kinderen met een beperking aanmerkelijk wordt verhoogd.
Wie weet als Dax iets ouder is dat hij ook daar kan voetballen of iets anders. Hoop ik wel mijn rijbewijs te hebben (goed streven voor 2018!)
Mocht je benieuwd zijn naar Only Friends kijk maar eens op hun site: https://onlyfriends.nl/

 

Gymclub
Laatst kregen we van zijn school een informatiebrief mee over een unieke gymclub.
Voor kinderen uit groep 2 tot en met groep 5 geven Dax zijn gymjuf en een andere gymleraar na schooltijd één keer per een extra gymles van drie kwartier.
Geweldige banen worden er neer gezet, de groep is niet al te groot, de uitleg is precies op maat en ze houden rekening met wat iedereen wel kan. Dat is het mooie deze leerkrachten kijken niet wat een kind niet kan maar focussen zich op wat deze kinderen juist wel kunnen.
De laatste vijf minuten van de les mag je als ouder zijnde kijken en ik zeg je eerlijk: ik zit steeds emotioneel te kijken. Je kind zo gelukkig te zien ! Een club waar je kind zich wel thuis voelt. De leerkrachten zijn zo leuk en goed! Ik hoop dat er na januari nog een vervolg komt.

Zwemles
De medicatie lijkt nu stabiel te zijn, de epilepsie in zijn slaap hebben we nog geen weet van of dat onder controle is.
Dat moet eerdaags weer een slaap-eeg bepalen.
Tijd voor de volgende stap: zwemles weer oppakken.
Zijn voormalige zwemschool had ook zwemlessen voor kinderen met speciale aandacht maar is ermee gestopt omdat deze groep niet rendabel was. Tja er zitten minder kinderen in zo een zwemgroep. Ik snap het financiële plaatje heus wel maar hey….het gaat wel over mijn kind die ook graag wilt leren zwemmen.
Het andere grote zwembad hier heeft ook speciale lessen maar ik zou al drie keer teruggebeld worden en ook mijn mail is niet beantwoord. Dat is dus ook niks geworden.
Op loopafstand is een kleine zwemschool waar Dax nu op zondagmorgen les gaat volgen.
Vier kinderen in een groepje dus qua aandacht is dat fijn.

Hoop voor de toekomst
Ik hoop met heel mijn hart dat het Dax gaat lukken. Je gunt je kind dat hij/zij zich kan redden in het water. Zonder bandjes in de toekomst naar het zwembad kan. Voor nu kijkt één van zijn ouders mee tijdens de zwemles. Want tja stel je voor hij krijgt een aanval dan kan het dodelijk zijn in het water.

Kinderen zoals Dax willen vaak ook sporten of op andere clubjes. Het is jammer dat het aanbod niet enorm is. Er zijn zoveel kinderen (en volwassenen) die graag ook bezig willen zijn zonder dat ze worden overvraagd of afgewezen. Ook zij verdienen een lidmaatschap van een club waar ze zich thuis voelen.

 

Groet,

Kaat

 

Week 7: Hoe Gordon mij teleurstelde en ik naar de chips greep

Vorige week bereikte ik mijn eerste 5 kilo succes. Althans 5 afgevallen kilo’s.
Daarvoor haalde ik regelmatig dat ik er 5 kilo gratis en voor niks cadeau  had gekregen. Het gaf me energie om zo door te gaan, helaas was dit maar van korte duur.

De energie werd deze week opgevreten door mijn lijf wat zo aan het vechten is tegen de reuma. De zorgen om onze zoon en andere factoren die ik niet kon beïnvloeden. Hierdoor hebben we minder tijd en aandacht besteed aan het gezonde koken als wat ik voor ogen had. Chinees besteld, hamburgers zelf gemaakt en gisteren zelfs ze een ritje snackbar. Gelukkig ook twee avonden vis gegeten met groenten.

Voordeel is wel dat ik overdag goed weet vol te houden.
Salades of een lekker broodje met ei of tonijn.
Deze week geen zelf gemaakt soepje maar dat gaat vast het weekend weer gebeuren.

Gordon
Nederland was in de ban dat Gordon zijn keuze zou gaan maken met wie hij zou trouwen. Ik hoopte oprecht dat hij Rogier zou kiezen. Wat een leuke, lieve man! Genesteld op de bank met een fleecedeken en mijn verslaving  “glaasje cola zero”. Whoop Whoop het werd Manuel niet. Blij klapte ik in mijn handjes.
Droog zei mijn echtgenoot: hij gaat niet trouwen.
Natuurlijk wel riep ik enthousiast.
Toen kwam het veel besproken moment in de media dat hij ook niet zou trouwen met Rogier. HUH What the fuck?

Teleurstelling
Serieus ik voelde me in eerste instantie genept. Zogenaamd op huwelijksreis geweest. Wat een poppenkast allemaal. Beetje teleurgesteld baande ik me naar de keuken en pakte een schaaltje chips. Daar was ze weer: de EMO-eter.
De enige vooruitgang was dat ik niet een hele zak killde maar netjes een afgepast schaaltje nam. EN bedankt Gordon!!
Zonder dollen het lijkt me logisch dat als je het niet voelt dat je niet gaat trouwen. Maar ik zat gewoon midden in de hype.

Normaliter associeerde ik tv kijken met iets lekkers erbij eten.
De eerste paar weken had ik het gevoel dat nog te willen en knabbelde ik op een wortel of snack a jack. De laatste twee weken had ik die behoefte nauwelijks meer. Wat een verlossing!

Wat stond er op de teller?
Nou Kaat kom nu maar met het verlossende woord.
Na best wat ongezonde maaltijden (gelukkig ook wel nog gezonde momenten) wat zei de weegschaal?
4 ons eraf *doet een vreugdedansje*. Serieus blij gewoon.

Mijn riem moet sinds deze week een standje strakker en ik merk dat shirtjes iets losser zitten. Ik moet alleen de teugels niet zo los laten de komende week.
Sinds vandaag is het puntenprogramma veranderd van de Weight Watchers en dat vraagt weer even om scherpte. Kortom de komende week is hopelijk een week van Focus en geen emo-vreetmomenten meer.

Tevreden groet,

Kaat

Kaat krabbelt valt af

Ik heb niet met jou op school gezeten

Herken je het? Dat je jezelf dingen hoort zeggen die je ouders vroeger tegen je zeiden en waarvan je dacht: dat ga ik nooit zeggen als ik kinderen heb!

Mijn vader riep wel eens: Ik heb niet met jou op school gezeten hoor!

De volgende variant vond ik nog erger: ik heb niet met jou op het schoolplein geknikkerd.
Uiteraard was ik het meest lieve kind wat je kon bedenken *grinnik* maar zelfs ik vergat wel eens de fatsoensverhouding die (er in mijn ogen) hoort te zijn tussen kind en ouder. Niet alleen tussen kind en ouder maar gewoon van mens tot mens, hoe oud je ook bent, welke relatie je hebt tot elkaar.

Hoe irritant ik het ook vond ik ben blij dat ik zo ben opgevoed.

Respect voor oudere mensen en mijn vader in het bijzonder.
Gelukkig mag ik me prijzen met de band die we hadden en ik hoop oprecht dat ik met Dax ook zo een band krijg. Sinds mijn vader is overleden voelt het of er een klein stukje van mij is heen gegaan. We waren zo close maar toch bleef het altijd duidelijk dat we geen leeftijdsgenoten waren maar vader en dochter.

Zou het daar soms fout gaan?

Dat ouders graag vrienden willen zijn met hun kinderen?
Soms moet je om het beste te willen voor je kinderen je minder populair maken denk ik. Kinderen kunnen vaak nog niet weloverwogen alle keuzes alleen maken. Waar trek je je grenzen?
Kun je er tegen als je kind boos op je is?

 

Ik ben een gevoelig persoon, wil graag conflicten vermijden.

Bied me aan als bemiddelaar, sus situaties en bied altijd een luisterend oor aan iedereen. Heel eerlijk het vreet energie.
Deze week ben ik tot het besef gekomen dat er stelselmatig over mijn grenzen heen wordt gegaan….dat heb ik laten gebeuren.
De lieve vrede willen bewaren gaat ten koste aan het respect wat ik verdien (in mijn ogen).

“Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik misschien wel ouderwets ben. Ik geloof in Normen, Waarden en Respect”

Fijn dat ik tot het besef ben gekomen.
Want hey: ik heb niet bij jou op school gezeten!
Ik wens met respect behandeld te worden.
Graag hou ik je een spiegel voor om van te leren maar je moet wel willen.
Kaat laat niet meer met zich sollen! Door niemand niet.

My love is unconditional. My trust and respect are not.

Inzichtelijke groet,

Kaat

 

Kaat Krabbelt

 

 

 

 

Week 6: Suikergoed en marsepein is killing voor de lijn

Kaat krabbelt valt af

Heerlijk avondje was gekomen, avondje van Sinterklaas.
Wat nou avondje van Sinterklaas? Avondje van een overdosis aan calorieën  zul je bedoelen. Avondje van verleidingen en dan niet door de oude man of zijn Piet maar door al het lekkers wat erbij “hoort”.

Wij vierden het in het weekend en overdag begon ik al het lekkers al vast klaar te zetten en heb ik niet voorgeproefd (goed zo Kaat!). Tijdens het feest zelf heb ik klein stukje speculaas en paar chocolade pepernoten gegeten.
Aangezien mijn zus (die ook probeert wat kilo’s kwijt te raken) kwam, hadden we samen besloten om een tomatensoep te maken. Patat uit de airfryer en wat kleine snacks erbij en de kinderen waren ook blij. Ik vind dat echt een geweldige uitvinding moet ik zeggen.

Kaat Krabbelt valt af

Wie zoet is krijgt lekkers
’s Avonds uitgeput met de worstenbeentjes op de bank besloot ik toch nog even “los” te gaan op het snoepgoed wat overgebleven was. Ik heb 30 punten genoteerd voor het lekkers wat ik heb gegeten. Alsnog heb ik veel snaaiwerk over maar deze heb ik de rest van de week niet aangeraakt.

Een avond lekker zalm gegeten met spinazie, niet op voorhand op de punten gelet en achteraf wel beetje geschrokken hoeveel punten de zalm was. Maar hey…ik heb wel zalig gegeten!
Het voornemen om meer water te drinken wil nog niet echt lukken dus daar moet ik echt even de focus op leggen.

Kaat Krabbelt valt af

Luie donders die los gingen
Donderdag hadden we het briljante idee: gemak dient de mens en we kopen geschilde aardappels. We gingen hier een andijviestamppot van maken. Het idee was prima maar de maaltijd was niet te hachelen. De aardappels waren echt niet lekker en met beetje lange tanden zaten we aan de stamppot. De helft opgegeten want het smaakte gewoon niet. Volgende keer dus weer gewoon de piepers zelf s
Met een klaphonger gingen mijn echtgenoot samen tv kijken.
Een item kwam voorbij over de frikadel. Hoe worden ze gemaakt? Minutenlang kwam de één na de andere frikandel in beeld. Een stemmetje in mijn hoofd zei: ik zou een moord doen voor een frikandel.
Waarschijnlijk keek ik smachtend naar de tv want ineens sprong mijn man op en dook de vriezer in. Jammer hoorde ik: we hebben geen frikadellen meer maar nog wel Dobben kroketten. Ik knikte van nee maar het stemmetje in mijn hoofd schreeuwde van JA!! Doe het!!
Maandenlang de frituurpan niet gebruikt en ineens lagen er 4 kroketten in te dobberen. Vrouw zonder ruggengraat zei ik hoef maar één hoor…maar je raadt het al. Ik heb er twee op gegeten. Zalig!
Eerlijkheidshalve moet ik ook opbiechten dat ik erna wel beetje last had van mijn maag.

Vrijdag voor de lunch maar een groentesoepje gegeten in de hoop dat niet teveel gevolgen zou hebben mijn Sinterklaas verwennerij en de onverwachte kroketten uitspatting.

Kaat Krabbelt valt af

Bevende beentjes
Zaterdagmorgen, het heerlijk ochtendje was gekomen. Nou ja met bevende benen stapte ik op mijn weegschaal. Kijkend met één oog zag ik een lager gewicht dan die week ervoor. Twijfelend of ik het juist had mijn WeightWatchers app erbij gepakt. Ja hoor 9 ons afgevallen.

Ja het was echt een heerlijk ochtendje, wat zeg ik: het was een heerlijke week!
Genoten van lekkere dingen maar ook weer bewust gezocht naar gezonde maaltijden. Mijn eerste mijlpaal is gehaald: 5 kilo eraf!
Op mijn gewicht is dat maar een klein percentage maar ik begin het wel te merken aan mijn kleding. Ik ben oprecht blij.

Doel voor ogen
Vanmorgen heb ik mezelf het volgende doel gesteld:
Ik wil mijn trouwring weer passen.
De ring heeft grote emotionele waarde omdat deze van mijn vader is geweest.
Al jaren ligt deze in de kast omdat hij niet meer over mijn dikke vingers past.

De komende twee weken moet zeker lukken en dan komt de volgende uitdaging eraan : Kerstdagen.
Ohh en dan Oud en Nieuw, ik snak nu al naar een oliebol, is echt mijn all time favorite. Het begin is er in ieder geval ik hoop dat het in deze lijn door gaat.
De lijn dat er weer een taille zichtbaar wordt *grinnik*

Lieve groet,

Kaat

 

Heerlijk avondje is gekomen….en kunnen we dan nu stoppen met zeiken?

Kaat Krabbelt en het Sinterklaasfeest

Heerlijk avondje is gekomen,  ’t avondje van Sinterklaas.
De avond waar veel kindjes het hele jaar naar uit hebben gekeken.
Trouwens ook menig volwassenhart gaat sneller kloppen van surprises, gedichten of het bekende dobbelspel. Ben je een papa of mama van een in Sinterklaas gelovige kindje(s) dan smelt je hart toch van die blik als ze de zak met cadeautjes zien?

Voor ik gelijk word aangevallen: ja ik realiseer me ook dat niet alle kindjes in Nederland het heel uitgebreid kunnen vieren met (dure) cadeaus. Al denk ik wel dat het niet per se in de grote of prijs ervan zit. Zelf probeer ik in deze periode ook mijn best te doen om kinderen/gezinnen te helpen die het niet zo breed hebben. Ik doneer sowieso veel spullen van onze kinderen aan andere mensen.  Opgevoed met het motto: “wie goed doet, wie goed ontmoet”.

Onze kleuter zat dit jaar midden in de magie van de Sinterklaas traditie.
Voor het eerst ’s nachts wakker van de spanning en het ging twee weken lang alleen maar over Sinterklaas en zijn Pieten.
Hij genoot, wij genoten van zijn blijdschap, de magie en tja ik ben eerlijk: soms misbruikte ik de oude man om mijn kind beter te laten luisteren.
Zal ik de Sint even appen? Deze vraag was genoeg om het lieve jongentje weer terug te toveren als hij dreigde te veranderen in kleine terror.

Ellendelange discussies
*Zucht* maar ik werd doodziek van die ellendelange discussies over de kleur van Piet. En weet je? Bleef het maar bij een discussie. Nee mensen schelden elkaar verrot, bedreigingen en er leek geen respect meer te zijn als mensen niet dezelfde mening deelde. Ik ben gestopt met praatprogramma’s te kijken en ik ben kampioen scroller geworden als ik weer eens op Facebook een stelling voorbij zag komen. Ik had er GEEN zin in.
Ik wilde gewoon genieten met mijn kind van deze mooie periode.

Ik vind je hufter als je gaat lopen rellen op een feest waar de kinderen bij zijn!
Je hebt recht op je mening, je mag wat mij betreft demonstreren als de kindjes hier maar nooit iets van merken. Wie ben jij om het feest voor mijn kind te verzieken of welk kind dan ook? Dat kan toch nooit de bedoeling zijn?

Verander muren in deuren
Veranderingen zijn vaak lastig dat realiseer ik me heel goed.
Ik snap de drang om vast te houden aan onze “traditie”.
Als je al een verandering wilt in het verhaal van Sinterklaas en de beroemde “zwarte” Piet zal je dat nooit bereiken op de manier zoals zoveel mensen dat eisen. Zelf roepen dat het discriminatie is om vervolgens alle vormen van respect uit het oog te verliezen en veel te ver gaan in hun propaganda

 

pietendiscussie

Nieuw inzicht voor mezelf
Deze periode heb ik veel rond gekeken en de kinderen maakt het weinig uit merk ik. Ik ben ondertussen voor mezelf tot het volgende compromis gekomen: de Piet met roetvegen.
Goed uit te leggen aan de kinderen en het komt dicht bij de ons zo bekende Zwarte Piet. Is de Piet zwart (en ja dat was hij dit jaar bij ons thuis) is het niet zo dat ik daar overstuur van raak. Op veel plekken waren er Roet-Pieten en ik denk dat dit een prima oplossing is.

STOP!
Het zal wel bij een wens blijven…..maar mensen stop vooral om het kinderfeest te verpesten. Denk vooral aan onze kindjes want daar is het feest toch om te doen?
Ik denk dat veel mensen net zoals ik hopen dat we de komende maanden even verlost raken van dit Hot Item.
Lees je mijn blog en je bent het er niet mee eens? Graag wil ik je verzoeken als je reageert dat met respect te doen. Ik ben niet uit om te rellen.

Groet Kaat

Afbeelding in de tekst is van #Darum de andere afbeelding van Pixabay

Week 5: Bedrogen gevoel toen ik de waarheid van de weegschaal zag

Kaat krabbelt valt af

Vorige week zaterdag was een desillusie: na 4 weken stapte ik moedig op mijn nieuwe weegschaal. Trots dat ik de hele week me aan de weightwatcher punten had gehouden. Het ging me goed af dus kom maar op met het getal.
HUH???   1 onsje afgevallen? What the Piep……Hoe kan dit nou?
Bang dat het me niet ging lukken gevoel overheerste wel even.

Kom op Kaat ! Laat je onderkin niet zakken en een nieuwe week er weer volop tegen aan. Weer een week ziek thuis door oververmoeidheid van mijn reuma.
Ene kant heb je dan goed de tijd om thuis salades te maken voor de lunch aan de andere kant heb ik meer tijd om te denken aan eten, en geloof me dat kan ik heel goed. Donuts, chocolade, pepernoten, giga hamburgers zij zijn mijn lievelingshersenspinsels.

Kaat Krabbelt salade

We eten nu vaker vis tot grote blijdschap van mijn zoon.
Patatjes uit de airfryer zijn ook een succes.
Wel eet ik nog veel brood maar ja ik blijf wel binnen de punten en het vult goed.

avondmaaltijd Kaat Krabbelt

Luchtballon
Hele week een opgeblazen gevoel….ken je dat liedje met de volgende tekst?
“Zijn buik leek wel een luchtballon” Het voelde of ik elk moment kon opstijgen.
Opstijgen naar een zonnig eiland zou trouwens helemaal niet zo een gek idee zijn. Helaas was dat het niet maar wel een onprettig gevoel in mijn kleding.
Al met al begon het lood in mijn schoenen te zakken en dat maakt het bewegen nog zwaarder.

Bedankt Amerigo
Desondanks toch braaf door met tellen en wegen en bewuste keuzes maken.
Tv kijken deed ik altijd graag met iets te knabbelen en die drang wordt wel minder moet ik zeggen.  Stopte Dax ’s avonds nog een winterpeen voor Amerigo in zijn schoen verdween die ’s avonds zonder pardon in mama haar giecheltje. Tja die peen moet toch weggemoffeld worden. Later in de week stelde ik een appeltje voor want daar had ik ook best trek in. De suikerklontjes die af en toe worden neergelegd die verstop ik weer in de suikerpot.

Aanrader van de week vond ik de gevulde paprika’s uit de oven.
Extra mager runder gehakt, veel groenten, taco kruiden, tomaten, zilvervliesrijst en beetje garneren met 30+ kaas. Zalig was het !

Wie zoet is krijgt lekkers
Gisteren had ik nog weekpunten over en heb ik 9 chocoladepepernoten gegeten. Whow wat lekker…en wat bizar veel punten!
Zondag vieren we Sinterklaas en dat is dan een hele uitdaging.
Kan ik al dat lekker weerstaan? Zijn echt de dingen waar ik zo van hou.
In mijn hoofd en gevoel aan mn lijf gaat het afvallen sowieso niet zo goed.
Zal ik het anders over de feestdagen heen tillen sprak het slechte stemmetje in mijn hoofd?

Vandaag was het weer mijn weegmoment. Slaperig om 6 uur (met dank aan een stuiterende kleuter) stapte ik op de gevreesde weegschaal. Geen verwachtingen dus wat kon me gebeuren?
1,7 kilo afgevallen !!! Kaat droomde je? Eraf stappen en hup opnieuw erop.
Het is echt waar…whoop whoop al dansende in mijn hipster door de huiskamer.

Spirit is terug
In  vijf weken ben ik 4,1 kilo afgevallen en dat begint nu toch ergens op te lijken. Ik kan het dus toch!
Weer de spirit om zo door te gaan al zal het morgen wel een “uitdaging” worden. De wandeldate die ik in de vriezer had geparkeerd heb ik weer ontdooid. Kaat heeft er zin in!
Hopen dat mijn lichaam/energie beetje mee gaat werken, stap voor stap maar.
De eerste stappen zijn in iedergeval gezet.

Een iets lichtere groet van Kaat

Kaat krabbelt

Lieve zoon: mama zegt sorry

sorry zoon

Lieve zoon,

Ik had jou zo graag een energieke sportieve moeder gegund.
Je weet wel zo een moeder, die met jou kan rennen en klimmen.
Die ’s morgens fit opstaat en er met jou op uit gaat.
Geloof me: mama zou niets lievers willen.

Gisteren kwam Sinterklaas in het land en was er een geweldige optocht in de stad. Jij en ik bleven thuis in ons huiskloffie omdat mama zich zo ziek voelde.
Gelukkig was er ook een mooie tv uitzending dus die hebben we maar gekeken. Samen een tentje gebouwd in de huiskamer en zo hebben we de dag door gebracht.

Met twee vormen van reuma, chronisch zenuwpijn en een versleten knie is het voor mama vaak overleven. Gelukkig ben jij het leukste gezelschap in dit soort dagen. Toch moet ik jou steeds vaker teleurstellen. Mama wilt wel maar het lukt me niet (meer). Het spijt me kind.

Op goede dagen gaan we er samen op uit, dit zijn de mooiste dagen die ik me maar kan wensen. Het huishouden vind ik niet meer zo belangrijk dan, mijn tijd besteed ik het liefste met jou samen (en de rest van het gezin natuurlijk).
Dus vergeef me dat ons huis de laatste tijd zo rommelig is.
Gelukkig ga jij steeds beter opruimen en roep ik al jaren: Jij bent mama’s grote hulp. Tafeldekken en afruimen, je wasgoed in de wasmand jij doet het allemaal. Ik ben zo trots op jou!

Gelukkig heb je een lieve tante en een zus die graag met jou dingen ondernemen. Papa heeft door zijn hernia ook niet meer de sportieve skills in zich. Het hebben van een volwassen zus die zó gek op jou is helpen dat mama zich soms iets minder schuldig voelt. Jouw blije snuit laat mama ook lachen.

Sorry dat mama vaak nee moet zeggen tegen dingen.
Sorry als onze plannen moeten veranderen omdat mama toch zich niet fit genoeg voelt.
Sorry als ik je soms verdrietig maak door niet de moeder te zijn die je  misschien zou willen.

Weet dat ik de wereld voor jou over heb.
Mijn laatste energie het liefste aan jou besteed om voor je te zorgen en leuke dingen te ondernemen. Jou blij te zien, mij de gelukkigste moeder op aarde maakt. Ik altijd probeer om jou op de eerste plaats te zetten al gaat dat soms ten kosten van mezelf. Ik dat met alle liefde doe!
Van jou houden kosten helemaal geen energie! Dat gaat vanzelf sinds de dag dat ik je voelde in mijn buik.

Hoop dat je het later kunt begrijpen en net zo hebt genoten van alle momenten samen al zijn ze soms maar héél klein.

Dikke kus van Mama

 

Foto: Pixabay