Lieve Annie,
Bedankt voor de leuke verhalen voor het slapen gaan tijdens mijn jeugd. Ik denk dat ik vroeger bijna al uw boeken boven mijn bed had staan op mijn retro boekenplankje. Jarenlang op school was u ook de inspiratiebron van de juffrouwen voor de klas. Ademloos zaten wij als kinderen te luisteren naar de belevenissen van Pluk, Otje of Wiplala.
Nu ik zelf moeder ben wilde ik mijn liefde voor uw verhalen over brengen op mijn zoontje. Dat is me aardig gelukt maar nu moet ik wel zeggen dat er wel veel wordt gevraagd van mijn creativiteit bij het lezen van Jip en Janneke. Want veel verhalen van toen kunnen nu echt niet meer lieve Annie. Jip en Janneke moesten vaak de boodschappen doen bij de bakker, kruidenier of de winkel van Smit. Helaas moet ik u vertellen dat veel kinderen alleen de winkel van meneer Hein kennen, als ze al in een winkel komen want je kan de boodschappen ook online bestellen. Jip vraagt of hij Janneke mag bellen? De kids van tegenwoordig whatsappen of facetimen liever dan bellen. Rolschaatsen hebben plaats gemaakt voor skate’s. Een strijkijzer heet strijkbout, Manteltje?? Vraag menig meisje van nu en ze heeft geen flauw idee wat ik bedoel.
Niet alles van vroeger was beter. Jip en Janneke zitten zonder gordel bij Tante Mies in de auto. Het was een verrassend plaatje geworden als tante Mies een noodstop had moeten maken. Samen gaan J&J sigaren kopen voor papa. Dat is nu ondenkbaar geworden (net zoals een asbak kleien voor Vaderdag, wie heeft dat vroeger niet gedaan?). Zonder ID geen rookwaar meer Annie, ook niet als het opa betreft en ze gaan een pijp kopen. Onze huisarts draagt geen witte jas meer maar een hip poloshirt van Gant.
Had u wel door hoe u de kinderen op slechte ideeën bracht? Glijden van een trap, klimmen over het prikkeldraad, spelen met messen, onaardig doen tegen lieve takkie, een kat in bad doen?
Wat me het meeste opvalt in uw verhalen dat u heel vaak een persoon/dier een negatief stempel opdrukt. Ik citeer: stoute Jip, malle Siep, stoute takkie, domme takkie, domme beer, echt een flauw hondje. Persoonlijk vind ik dat een beetje te vaak in uw verhalen. Jip en Janneke zijn nog steeds erg geliefd bij veel kinderen maar ik denk dat ze best wel een update mogen krijgen naar de tijd van nu. Zo kunnen nog generaties lang genieten van uw verhaaltjes.
Lieve Annie, ik hoop dat je me nu niet dom, mal, stout of flauw vindt !
Liefs Kaatje
ps: we zijn nu begonnen in het boek Pluk van de Petteflet en deze vindt mijn zoontje net zo leuk als ik het vroeger vond.
